Definicja: „Tęsknota na peronie”

Gdy serce wyrywa się do Gdyni
Ciało zostaje na peronie
W myślach nicość jak na pustyni
Słyszę klekotanie jak w wagonie

Usycham przy zachodzącym słońcu
Nie ma kto ugasić jego płomienie
I myśl o nadchodzącym końcu
Przypomina żywiciela gaszenie
bezowocne…

Bez Ciebie życie ma bilion drzazg
Jestem w głębi złamana
Dusza wydaje głośny trzask
Wciąż pogłębia się świeża rana

Gdy bieszczadzkie liście opadną
Las opustoszeje z drzew
Nasze duchy pocałunki skradną
Po dłoniach spłynie czerwona krew


28/07/06