Co znaczy Przewaga ducha nad materią
Słownik: Powiadają niektórzy ,iż - samo ciało to zbyt niewiele!
Definicja:
Filozofowie od wieków sprzeczają się o to co ma moc większą – ciało czy dusza nasza. Jednak w świecie głośno jest, iż samo ciało to zbyt niewiele!
Każdy człowiek, który sceptykiem nie jest wie, iż ciało jego istnieje, ponieważ on sam czuje, iż żyje . Poznaje to empirycznie (zmysłami) i racjonalistycznie (rozumem swym). Można aby się pokusić o stwierdzenie, iż argumenty te powinny bardziej przemówić do nas – ludzi myślących o przewadze ciała nad duszą. Dusza jest tak abstrakcyjnym definicją, iż nie ma pewności, iż wogle istnieje. A jednak przewarzająca część ludzi i to bez względu na to czy religijnych czy nie - wierzy, iż ma duszę, a po śmierci cielesnej czeka ich życie wieczne. Wszak ducha zabić nie można!
Wygląda na to, iż bez względu na brak dowodów życia po śmierci chcemy, tak aby nasz żywot nie był tylko skończonym bytem. Może to wynikać z Pascalowskiego [ Nie, nie chodzi tu o kucharza Pascala Brodnickiego, tylko o francuskiego filozofa Blaise Pascala ( 1623-1662) ] "porządku serca" (order du coeur), który pokazywał, iż serce ma własne rację, których rozum nie zna. Co znaczy, iż pewnych spraw nie powinniśmy zostawiać do rozstrzygnięcia rozumowi. Pascal również jest twórcą tak zwany Zakładu Pascala ( le pari de Pascal ) . Otóż udowodnił, iż o sporo bardziej zyskowne jest uwierzyć w tak zwany Boga ( metaforyczna postać, która obdarza nas duszą ), który jest gwarancją życia po śmierci. Człowiek ma dwa wyjścia : może założyć, iż Bóg istnieje lub nie. W razie kiedy uwierzy, iż Bóg jest, umrze i okaże się, iż po śmierci jest tylko pustka, nicość nie straci nic. Jednak kiedy okaże się, iż mamy racje – czeka nas tylko nagroda w formie życia wiecznego, które ma być nagrodą za naszą wiarę.
Ciało człowieka jest śmiertelne. Średnia życia wciąż się wydłuża, jednak osoba mająca sto lat uważana jest wciąż za długo żyjącą . Aczkolwiek patrząc poprzez pryzmat wieczności to tylko mgnienie oka, jedna krótka chwila. Jednego dnia człowiek jest, drugiego już go nie ma ( Sam Pacal mówił, iż jesteśmy jak trzcina na wietrze). Dusza gwarantuję nam nieprzemijalność – co jest oznaką potęgi i siły . Gdybyśmy mieli umrzeć i przestać zupełnie istnieć – nasze życie było aby pozbawione sensu i tajemniczej głębi. Istny triumf ducha nas materią !
Jak widać dusza na tle tych rozważań biję nasze marne ciało na głowę. Jednak trzeba poważnie traktować naszą powłokę materialną bo to jest jedna z pewniejszych rzeczy jakie posiadamy.
czyli wygląda na to, iż jedyne sensowne rozwiązanie to…równowaga pomiędzy duszą a ciałem!
Każdy człowiek, który sceptykiem nie jest wie, iż ciało jego istnieje, ponieważ on sam czuje, iż żyje . Poznaje to empirycznie (zmysłami) i racjonalistycznie (rozumem swym). Można aby się pokusić o stwierdzenie, iż argumenty te powinny bardziej przemówić do nas – ludzi myślących o przewadze ciała nad duszą. Dusza jest tak abstrakcyjnym definicją, iż nie ma pewności, iż wogle istnieje. A jednak przewarzająca część ludzi i to bez względu na to czy religijnych czy nie - wierzy, iż ma duszę, a po śmierci cielesnej czeka ich życie wieczne. Wszak ducha zabić nie można!
Wygląda na to, iż bez względu na brak dowodów życia po śmierci chcemy, tak aby nasz żywot nie był tylko skończonym bytem. Może to wynikać z Pascalowskiego [ Nie, nie chodzi tu o kucharza Pascala Brodnickiego, tylko o francuskiego filozofa Blaise Pascala ( 1623-1662) ] "porządku serca" (order du coeur), który pokazywał, iż serce ma własne rację, których rozum nie zna. Co znaczy, iż pewnych spraw nie powinniśmy zostawiać do rozstrzygnięcia rozumowi. Pascal również jest twórcą tak zwany Zakładu Pascala ( le pari de Pascal ) . Otóż udowodnił, iż o sporo bardziej zyskowne jest uwierzyć w tak zwany Boga ( metaforyczna postać, która obdarza nas duszą ), który jest gwarancją życia po śmierci. Człowiek ma dwa wyjścia : może założyć, iż Bóg istnieje lub nie. W razie kiedy uwierzy, iż Bóg jest, umrze i okaże się, iż po śmierci jest tylko pustka, nicość nie straci nic. Jednak kiedy okaże się, iż mamy racje – czeka nas tylko nagroda w formie życia wiecznego, które ma być nagrodą za naszą wiarę.
Ciało człowieka jest śmiertelne. Średnia życia wciąż się wydłuża, jednak osoba mająca sto lat uważana jest wciąż za długo żyjącą . Aczkolwiek patrząc poprzez pryzmat wieczności to tylko mgnienie oka, jedna krótka chwila. Jednego dnia człowiek jest, drugiego już go nie ma ( Sam Pacal mówił, iż jesteśmy jak trzcina na wietrze). Dusza gwarantuję nam nieprzemijalność – co jest oznaką potęgi i siły . Gdybyśmy mieli umrzeć i przestać zupełnie istnieć – nasze życie było aby pozbawione sensu i tajemniczej głębi. Istny triumf ducha nas materią !
Jak widać dusza na tle tych rozważań biję nasze marne ciało na głowę. Jednak trzeba poważnie traktować naszą powłokę materialną bo to jest jedna z pewniejszych rzeczy jakie posiadamy.
czyli wygląda na to, iż jedyne sensowne rozwiązanie to…równowaga pomiędzy duszą a ciałem!
- Dodano:
- Autor:
Pisarz