Co znaczy Technologia nie z tej ziemi – a jednak...z tej, z Polski!

Definicja: Technologia nie z tej ziemi – a jednak...z tej, z Polski!
Ceramizacja, ceramika-metal, warstwa ceramiczno-metalowa – to ustalenia, które są coraz częściej stosowane, stają się “modne” w określaniu niezwykłych cech fizycznych i konstrukcyjnych materiałów służących między innymi w budowie silników spalinowych, przekładni i innych systemów.
Co to takiego? - W istocie to są struktury materiałowe złożone z metalu, najczęściej na osnowie żelaza (stal, żeliwo) i związków chemicznych, regularnie minerałów, nie będących metalami (lecz zawierających w swoim składzie metale). Odpowiednie połączenie tych skrajnie różnych pod względem fizycznym tworzyw, wymienia diametralnie (skrajnie) cechy materiałów rodzimych, kreując zupełnie nowy pod względem fizycznym twór (materiał). Połączenia te mają charakter międzycząsteczkowy (międzykrystaliczny), występują na poziomie molekuł. Wystarczą już ultracienkie warstwy takiego materiału na powierzchniach obiektów konstrukcji, tak aby ich odporność na zużycie wzrastała kilkadziesiąt a nawet kilkaset! -krotnie w relacji do pierwotnej. Niewiarygodnie wysoka twardość (ponad dziesięciokrotnie wyższa niż stali!) takich warstewek pozwala przenosić znaczące obciążenia jednostkowe, czyniąc je odpornymi na zniszczenie. Pomiary współczynników tarcia warstw ceramiczno-metalowych wykazują ich pomniejszenie kilkunasto, do nawet kilkusetkrotne, w relacji do współczynnika tarcia na styku stal-stal. Efektem tego jest wielokrotne pomniejszenie energii niszczących wywołanych tarciem, a co za tym idzie – prawie bezzużyciowa współpraca obiektów konstrukcyjnych systemów i to w warunkach ograniczonego (albo żadnego) smarowania, przeprowadzone testy pracy silników bez oleju! udowodniły wielokrotnie tę tezę – przejeżdżając po 300 i ponad 500 km bez uszkodzenia silników. Jedną z bardziej spektakularnych prób przeprowadziła w lipcu i sierpniu 2005 telewizja TVN7 w ramach programu “Na osi”.
Zmniejszeniu energii tarcia towarzyszy nie mniej istotny sukces – ekonomiczny, gdyż urządzenie (na przykład silnik, przekładnia) wykazuje mniejsze zużycie energii (paliwa).
Technologia ceramizacji (wytwarzania warstwy ceramicznej na powierzchniach metali) w procesie wytwarzania (produkcji części) jest kosztowna i trudna (czołowe spółki motoryzacyjne stosujące tę technologię, nie podzielone są jej tajnikami). W zamian uzyskuje się sposobność dominacji na rynku, przez tworzenie konstrukcji o wyższych osiągach i trwałości.
Wytwarzanie warstwy ceramika-metal w procesie produkcyjnym ma jednak własne wady (oprócz niewątpliwych, wymienionych przedtem zalet) – nie uwzględnia zjawiska docierania części, gdyż współpraca części (ich powierzchni tarcia) pokrytych twardą warstewką utrudnia lub wręcz uniemożliwia ich wzajemne, poprawne dotarcie. Uwzględnić to musi technolog i konstruktor tych obiektów, projektując odpowiednio mechanizm wytwarzania (a to już nie jest ani łatwe ani niedrogie). mechanizm docierania jest istotny, gdyż właściwie to on decyduje o trwałości współpracujących obiektów. W trakcie docierania następuje optymalizacja luzów i gładkości powierzchni i tak zwany teksturowanie warstwy wierzchniej, jest to odkształcenie plastyczne (zgniot podpowierzchniowy) umacniający również powierzchnię. Ideałem byłoby przez wzgląd na tym wytwarzanie warstwy ceramiczno-metalowej już po procesie dotarcia powierzchni współpracy – (lecz organizacyjnie to jest nie do przyjęcia (trudno sobie wyobrazić ((na przykład powrót samochodu do fabryki po przejechaniu (((na przykład 3000 km, po to, tak aby wymontować odpowiednie części (tłoki, tuleje, pierścienie i tym podobne) i poddać je procesowi ceramizacji.
Rozwiązanie znalazło samo życie – jest nim sposobność wytwarzania warstwy ceramika-metal na już pracujących elementach i to w czasie ich normalnej eksploatacji. Istnieją pewne ekipy minerałów, które charakteryzują się takimi cechami. Wprowadzone na powierzchnie współpracy, umieją w ściśle ustalonych warunkach same wytwarzać warstwę ceramiczno-metalową i to w dodatku w sposób “inteligentny”. Na czym bazuje ta “inteligencja” ? - Przebieg procesu jest następujący: cząsteczki aktywne (odpowiednio modyfikowanego minerału (tajemnica, jakiego i jak to się robi!)), wprowadzone ((((na przykład w układ smarowania urządzenia ( w silniku będzie to układ olejenia – czyli wprost do oleju!), przemieszczają się swobodnie wspólnie z czynnikiem smarnym (tu olejem) nie powodując zatorów ani innych zjawisk (nie osadzają się, gdyż są wielkości porównywalnej z cząsteczkami składników oleju) dopóki nie trafią na odpowiednie warunki do “aktywizacji”.
Te warunki wyznaczają: wysoka temperatura i siły występujące na powierzchniach tarcia (zderzeniom tak zwany stożków tarcia takie zjawiska towarzyszą – zagadnienie należy rozpatrywać w mikroskali). Wtedy następuje dosyć złożony mechanizm: na początku aktywizacji (przebudowy cząsteczek) a następnie ich łączenia ( również poprzez dyfuzję w głąb rodzimego materiału (((((na przykład , stali czy żeliwa) i trwałe łączenie, wypełniające przestrzenie międzykrystaliczne. (lecz na tym nie koniec – cząsteczki aktywne tworzą trwałą warstwę ceramiczno metalową, aż do momentu ustąpienia tych sprzyjających warunków – jest to kiedy temperatura i naciski na powierzchni tarcia spadną poniżej określonej wartości. A jak wiadomo nastąpi to wtedy, kiedy zmniejszy się tarcie (współczynnik tarcia), a pośrednio – wartości luzów staną się optymalne jest to najwłaściwsze dla danej pary tarcia (trybologicznej).
Stąd wniosek, iż tak długo trwa mechanizm aż zoptymalizują się luzy i parametry gładkościowe powierzchni. Wynika stąd, iż ta technologia jest technologią regeneracyjną, gdyż w trakcie procesu zmieniają się ( również wymiary części (narasta warstwa) – i to tylko tam, gdzie to jest potrzebne!.
Optymalizuje się, zatem nie tylko luz (lecz i kształt elementu do ustalonych warunków współpracy – czego w żadnym procesie technologicznym wytwarzania nie da się odtworzyć z dostateczną dokładnością (modelowanie nigdy nie oddaje 100% rzeczywistości)
Wątpliwości budziłaby odporność takiej warstewki – nareszcie cienkiej – na złuszczenie, (lecz j.w. wspomniano, cząsteczki dyfundują ( również w głąb materiału rodzimego, tworząc warstwę pośrednią o niestopniowanej twardości, co zabezpiecza przed spiętrzeniem naprężeń na granicy warstw (taka granica zwyczajnie tu nie istnieje!).
Jeszcze jedna obawa – to dobór ilości cząsteczek do aktualnego zapotrzebowania: tu w sukurs przychodzą właściwości procesu – aktywizują się tylko takie ilości składnika, jakie są potrzebne do wytworzenia warstewki. Jeżeli zostanie ten mechanizm skończony (w/g opisu wyżej) to cząsteczki zwyczajnie będą sobie dalej w oleju, czy innym czynniku smarnym “pływać”, bez skutków ubocznych, a więc – wniosek: nie da się “przedawkować” ilości aktywnego składnika.
I jeszcze jedna, zasadnicza sprawa: jak kontrolować mechanizm? Przecież w każdym urządzeniu panują inne warunki współpracy obiektów... odpowiedź brzmi: - poprzez odpowiednio przeprowadzony mechanizm modyfikacji składnika aktywnego i komponowanie dodatków (katalizatorów, inhibitorów, dodatków czyszczących i tym podobne))), w taki sposób, by mechanizm ceramizacji przebiegał najefektywniej. W szczegółach – wiadomość niejawna – tajemnica producenta.
Na rynku pojawiają się produkty różnych spółek, zawierające składniki ceramizujące powierzchnie tarcia. Tutaj jest mowa o sprawdzonym w długoletnich testach i badaniach przeprowadzanych poprzez autorytatywne instytuty, preparacie, a właściwie rodzinie ceramizerów, którego producentem jest polska spółka “Vidar”.
Szczegółowe wiadomości na ten temat można uzyskać z lektury strony internetowej www.ceramizer.pl.
W skład Ceramizerów do regeneracji i zabezpieczenia silników i przekładni wchodzi jako ważny bonus, oprócz składników ceramizujących – oryginalny ( również w Polsce opracowany i opatentowany komponent. to jest kompozyt o szerokim spektrum działania, wspomagający efekty ceramizacji – stąd m.inn. tak doskonałe wyniki testów wytrzymałościowych silników (ponad 500 km bez oleju i bez awarii!). Czym jest ten kompozyt? - to jest tzw magnetyczny kompozyt do środków smarnych, stanowiący dyspersyjną zawiesinę molekuł GP, który uruchamia mechanizmy tzw “selektywnego przenoszenia” (przyciąganie cząsteczek GP w węzłach tarcia), blokuje system “wodorowego zużycia metalu”, przeciwdziała utlenianiu się oleju, poprzez co powiększa jego trwałość i wywołuje zjawiska katalitycznego rozrywania łańcuchów węglowodorowych i ich utlenianie – ta właściwość jest szczególnie pożądana przy wspomaganiu procesu spalania paliwa i usuwania nagarów. Preparat do paliwa, którego głównym składnikiem jest składnik “GP” skutkuje wspomaganie katalityczne spalania nie tylko paliwa, (lecz ( również wytwórów smołowych stanowiących lepiszcze twardych nagarów olejowych, utleniając je i umożliwiając usuwanie poprzez układ wylotowy silnika już w formie czystej sadzy – czyli usuwa ( również nagromadzone od lat nagary i to bezpiecznie !
wykorzystywanie ceramizerów to nie tylko niższe wydatki poprzez mniejsze zużycie paliw, wyższa sprawność systemów, lepsze osiągi, (lecz to także bezpieczeństwo użytkowników – polegające na możliwości eksploatacji urządzeń (w tym samochodów) w skrajnych warunkach, w czasie awaryjnego wycieku oleju ((albo uszkodzeniu osłon ze smarem ( ((((((na przykład , w przegubach). Nie bez znaczenia jest łatwiejsze uruchamianie silnika nawet w warunkach skrajnych termicznie (przy niskich temperaturach zimą (((albo przy wysokich letnich temperaturach), bez obawy zatarcia w konsekwencji zmycia oleju z cylindrów poprzez paliwo. >>wykorzystywanie ceramizerów skutkuje wiele dłuższą, bezawaryjną eksploatacją urządzenia (samochodu także) – trwałość warstwy ceramika-metal zabezpiecza silnik, na przynajmniej 70 000 km przebiegu!).
O jakości wytwórów i ich skuteczności świadczą przeprowadzane często badania i testy. Ceramizery są ciągle modyfikowane w celu powiększenia efektywności i wygody ich stosowania.
Aktualne wyniki badań cech fizycznych powierzchni uzyskiwanych wskutek obróbki preparatami ceramizerami można znaleźć na stronie: http://www.ceramizer.pl . Tam także znajdują się fragmenty programu emitowanego poprzez TVN7 z testów eksploatacji silnika bez oleju.
Gdyby nie znajomość obiektywnie potwierdzonych faktów i rezultatów uzyskiwanych po wykorzystaniu ceramizerów, można aby go prezentować w znanym chyba programie “Nie do wiary” – tak dalece odbiega od stereotypowych (szablonowych) technologii materiałowych. to jest z pewnością technologia 21-go wieku, skutecznie wspierająca ekologię, ekonomiczne aspekty eksploatacji maszyn i urządzeń mechanicznych, i bezpieczeństwo człowieka. Źródło: www.ceramizer.pl