Definicja: Mówiąc, że Cię kocham- kłamię
Mówiąc, że Cię kocham- okłamuję i siebie

Nie chcę Cie ranić, ale
i nie chcę Cię stracić...
Bądźmy przyjaciółmi,
Przepraszam, że tak wyszło.
Możesz mnie znienawidzić,
Masz prawo nie chcieć mnie więcej oglądać,
Ale daj sobie wyjaśnić...
Narysuj drogę,
a teraz słońce
i jeszcze drzewo.
Nie patrz tak, ja zrobię to samo.

A teraz spójrz na nasze drogi,
spójrz na słońca i drzewa.
Nie są takie same, nawet nie są podobne.
Są tak różne, jak my różnimy sie od siebie.
Wiesz co to oznacza?
Że nasze drogi nigdy się nie zejdą,
Nigdy nie spotkamy się na ich końcach,
by paść sobie w objęcia,
bo ta droga nie miała nawet początku...
Po co więc plątać się w labiryncie uczuć?
Chyba Ty, tak jak ja wolisz iść
prostą drogą, niż wspinac się pod stromą górę?

Przyjżyj się teraz słońcom. Widzisz?
Moje wschodzi, Twoje zachodzi.
A promienie, te małe języki ognia,
nigdy nie wniosą w nasz związek ciepła.
Wciąż tylko kłótnie i nieporozumienia,
Nie rozumiesz, że ja dłużej nie chcę stać
w cieniu, a z niego wreszcie wyjść?!
Te słońce nigdy nam nie zaświeci...

Spójrz jeszcze na te drzewa...
Czy widzisz jak różnią się od siebie?
Twoje- malutkie, kruche, daleko od słońca.
Moje- duże, mocne, daleko od drogi.
Te drzewa nie przyniosą nam schronienia.

Wolisz trzymac się swojej prostej drogi
i chcesz by tak wyglądało Twoje życie,
by wszystko szło po Twojej myśli i by każdy
był Tobie uległy, na każde Twe zawołanie.
Ja pragnę szczęścia! Niechcę prostego życia,
jestem osobą skomplikowaną, pełną energii,
jestem jak wulkan lada chwila mający wybuchnąć.
Gdy mnie ograniczasz, budzisz we mnie
dzikie zwierzę, długo trzymane w klatce!

Dlatego zrozum...
Nie możemy być już dłużej ze sobą,
Nie możemy się wzajemnie unieszczęśliwiać!

Lepiej będzie, gdy każde z nas
pójdzie w swoim kierunku,
drogą, którą sami sobie nakresliliśmy.


22 październik 2007r.