Definicja: Stała wielka dumna pani
Przy starej stodole
Teraz jej serce mocno krwawi
Gdy ścięto jej koronę

Do nieba prawie sięgała
Jej korona piękna
Zielonym listkami do ludzi mrugała
Lecz niestety jej dusza pękła

Była oazą spokoju i bezpiecznym bunkrem
Tajemnice w sobie skrywała
Nie przerażała się burzy hukiem
Ptaki w gniazdach ochraniała

Pewnego razu wpadł na pomysł genialny
Srogi tęgi pan
Nadszedł dzień dla niej fatalny
Rozkaz ścięcia korony dał

Teraz stoi całkiem naga
Płacze smutna żalu pełna
Skończyła się rozwijać w niej rodzinna saga
Znowu musi sto lat czekać aż nieba dosięga