Definicja: Jak ptak, jak strzała puszczona,
Tak i ja, bez powrotu do Boga,
Wciąż trwam, w tej niezwykłej ciszy,
Wciąż wierze, w szczęście obłudne,
Zanużam się w ciemność głuchą,
Co nic innego przynosić nie raczy,
Tylko strach, tylko trwogę, tylko me oczy znudzone,
Wciąż widzą, wciąż żyją, wciąż patrzyć by chciały,
Tylko żeby jedno pozostało, na co spoglądać można, Co jest bez skazy,
Co Bóg raczyć Nam dał, czego odebrać nie damy,
To miłość, to wiara, to wciąż ta sama, od laty niezmieniona,
Patrzy, słucha, serce porusza,
I widzi, to co zrobiliśmy z tym światem,
Czyż wojny, czyż nienawiść, czyż nam to wszystko potrzebne?
Więc mówię, słuchać też potrafię,
Chcę z tąd uciec, chcę zniknąć, jak mgła się rozpłynąć,
Jak ptak, jak strzała puszczona,
Tak i ja, bez powrotu do Boga. ..