Definicja: Księżyc nad polami
samotnie drąży niebo
wyschnięty
obolały

Te dwa skupiska linii
blask mu zabrały
idąc warkoczowymi ścieżkami
na krańce szepczącej nocy

W zacisznych zatokach
traw wzruszonych
ze ściśniętymi dłońmi
przejrzyste obietnice składają

Wiatr z mgłą na ramieniu
niesie zapach świtu
kłosy zgięte pod nimi
chichoczą nieśmiało

To trochę jakby nie sen
może modlitwa księżyca
grające cienie
oddech mu zabierają

I tak słupek po słupku
gwiazdy za horyzont go wciągają
by nie trącić smutkiem dusz
oddać smak dnia