Co znaczy Awanse admiralskie
Słownik: Wczoraj owódca 3 Flotylli Okrętów w Gdyni kmdr Marek KURZYK otrzymał z rąk Prezydenta RP Lecha KACZYŃSKIEGO nominację na stopień kontradmirała.
Definicja:
Postanowieniem Prezydenta RP do stopnia kontradmirała awansowany został również Jerzy TUMANISZWILI - weteran walk na morzu w czasie II wojny światowej.
Uroczystość wręczenia nominacji odbyła się w Warszawie.
Kontradmirał Marek KURZYK urodził się 2 grudnia 1956 roku w Żyrardowie. W 1983 roku ukończył Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej (obecną Akademię Marynarki Wojennej), Wydział Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego. Po ukończeniu studiów objął pierwsze stanowisko służbowe – dowódca działu rakietowo-artyleryjskiego na okręcie rakietowym ORP „Górnik”. W 1987 roku został zastępcą dowódcy tego okrętu, a rok później awansował na stanowisko dowódcy okrętu. W 1993 roku został przeniesiony do sztabu 2 Dywizjonu Okrętów Rakietowych 3 Flotylli Okrętów, gdzie pełnił funkcje starszego oficera, a następnie szefa sztabu Dywizjonu. W latach 1996-97 ukończył podyplomowe studia specjalistyczne i dowódczo-sztabowe w Akademii Marynarki Wojennej. W 1997 roku został dowódcą 2 Dywizjonu Okrętów Rakietowych. Funkcję tę pełnił poprzez trzy lata.
W 2000 roku rozpoczął służbę w Dowództwie Marynarki Wojennej, początkowo w Wydziale Planowania, a następnie w Oddziale Operacyjnym. Trzy lata później ukończył półtoraroczne podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Newport (USA), po których został wyznaczony na stanowisko w Centrum Operacji Morskich Marynarki Wojennej. W czerwcu 2004 roku został awansowany na stanowisko szefa Sztabu 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. 17 sierpnia 2004 roku z rąk ówczesnego dowódcy Marynarki Wojennej – admirała floty Romana KRZYŻELEWSKIEGO - przyjął akt mianowania na stopień komandora. 18 grudnia 2006 roku objął stanowisko dowódcy 3 Flotylli Okrętów w Gdyni.
Kontradmirał Jerzy TUMANISZWILI urodził się 21 czerwca 1916r. w Polsce. Został odznaczony: Orderem Wojennym Virtuti Militari V klasy, Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i czterokrotnie Medalem Morskim i norweskim Medalem za Narwik. Z pochodzenia jest Gruzinem. Początkowo służył w polskiej Marynarce Wojennej jako oficer kontraktowy.
Jest absolwentem Gimnazjum Męskiego im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach. Był słuchaczem Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej, 15 października 1938r. promowany został na stopień podporucznika marynarki. Od listopada 1938 do marca 1939r. uczestniczył w Kursie Aplikacyjnym dla Podporuczników Marynarki i służył w Kadrze Floty w Gdyni. Od marca 1939 do sierpnia 1940r. był oficerem wachtowym niszczyciela „Burza", później II oficerem broni podwodnej w czasie przejścia tego okrętu w ramach planu operacyjnego „Peking" z Gdyni do Anglii i pierwszego ataku na niemiecki okręt podwodny 7 września 1939r., patroli na Morzu Północnym, kampanii norweskiej i boju pod Calais 24 maja 1940r. Od 5 października 1940 do 30 kwietnia 1941r. pełnił wymagania I oficera broni podwodnej na przejętym poprzez Polską Marynarkę Wojenną francuskim niszczycielu „Ouragan" do czasu zwrócenia okrętu marynarce wojennej Wolnych Francuzów. Następnie kierował ekipą marynarzy przeznaczonych do obsadzenia niszczyciela „Krakowiak", skierowanych do Gunnery School.
3 maja 1941r. został zakontraktowany jako porucznik marynarki, co było równoznaczne z awansem do tego stopnia i 13 maja 1941r. został wyznaczony na niszczyciel „Krakowiak", będący jeszcze w stadium budowy, jako II oficer artylerii. Od 20 kwietnia 1941 do 28 grudnia 1942r. służył na ORP „Krakowiak" w czasie działań na kanale La Manche, od 30 sierpnia 1941r. do czasu skierowania go na Kurs Oficerski Artylerii Morskiej był I oficerem artylerii tego okrętu,
W dniu 30 września 1941r. dostał obywatelstwo polskie. Brał udział 8 maja 1942r. w rajdzie na Lofoty i działaniach na kanale La Manche. Od 15 maja do 5 sierpnia 1942r. był słuchaczem V Kursu Oficerskiego Artylerii Morskiej. Następnie, od sierpnia do grudnia 1942r. uczestniczył w patrolach na kanale La Manche i walkach z bateriami nadbrzeżnymi. 14 października 1942r. został ranny w nogę w czasie bitwy ze ścigaczami.
Od 28 grudnia 1942 do grudnia 1943r, pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty jako kierownik ekipy artylerii.
Od 3 stycznia 1944 do 12 lutego 1945r. był I oficerem artylerii na niszczycielu „Piorun", i brał udział w działaniach na północnym Atlantyku, akcjach przeciw niemieckiemu pancernikowi „Tirpitz" w kwietniu 1944r. i wsparciu lądowania w Normandii, bitwach pod Ouessant i pod Jersey w czerwcu 1944, patrolach biskajskich i zatopieniu łamacza blokady „Sauerland" 12 sierpnia 1944r., akcjach przy brzegach Francji i działaniach w ramach brytyjskiej 23 Flotylli Niszczycieli,
Od 12 lutego 1945r. był oficerem artylerii Floty. 3 maja 1945r. został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari za odwagę i męstwo wykazane w czasie walki z zespołem niemieckich poławiaczy min w nocy 13/14 czerwca 1944r. i awansowany do stopnia kapitana marynarki. Na podstawie Zarządzenia Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego z 10 listopada 1990r. dostał awans na następny stopień wojskowy - komandora podporucznika.
W październiku 1950r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Był czynnym członkiem Stowarzyszenia Marynarki Wojennej i uczestnikiem jego pierwszych światowych zjazdów. Opublikował kilkadziesiąt artykułów zawierających wspomnienia i opracowania dotyczące Polskiej Marynarki Wojennej. Rozpoczął działalność publicystyczną już w czasie wojny na łamach „Polski Walczącej", pisząc niekiedy pod pseudonimem „Jerzy Traper", a po wojnie publikował w „Naszych Sygnałach", czasopiśmie Stowarzyszenia Marynarki Wojennej, ostatnio na łamach „Przeglądu Polskiego", dodatku literacko-społecznego wychodzącego w Nowym Jorku „Nowego Dziennika". Jest także członkiem zwyczajnym nowojorskiego Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce
Uroczystość wręczenia nominacji odbyła się w Warszawie.
Kontradmirał Marek KURZYK urodził się 2 grudnia 1956 roku w Żyrardowie. W 1983 roku ukończył Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej (obecną Akademię Marynarki Wojennej), Wydział Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego. Po ukończeniu studiów objął pierwsze stanowisko służbowe – dowódca działu rakietowo-artyleryjskiego na okręcie rakietowym ORP „Górnik”. W 1987 roku został zastępcą dowódcy tego okrętu, a rok później awansował na stanowisko dowódcy okrętu. W 1993 roku został przeniesiony do sztabu 2 Dywizjonu Okrętów Rakietowych 3 Flotylli Okrętów, gdzie pełnił funkcje starszego oficera, a następnie szefa sztabu Dywizjonu. W latach 1996-97 ukończył podyplomowe studia specjalistyczne i dowódczo-sztabowe w Akademii Marynarki Wojennej. W 1997 roku został dowódcą 2 Dywizjonu Okrętów Rakietowych. Funkcję tę pełnił poprzez trzy lata.
W 2000 roku rozpoczął służbę w Dowództwie Marynarki Wojennej, początkowo w Wydziale Planowania, a następnie w Oddziale Operacyjnym. Trzy lata później ukończył półtoraroczne podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Newport (USA), po których został wyznaczony na stanowisko w Centrum Operacji Morskich Marynarki Wojennej. W czerwcu 2004 roku został awansowany na stanowisko szefa Sztabu 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. 17 sierpnia 2004 roku z rąk ówczesnego dowódcy Marynarki Wojennej – admirała floty Romana KRZYŻELEWSKIEGO - przyjął akt mianowania na stopień komandora. 18 grudnia 2006 roku objął stanowisko dowódcy 3 Flotylli Okrętów w Gdyni.
Kontradmirał Jerzy TUMANISZWILI urodził się 21 czerwca 1916r. w Polsce. Został odznaczony: Orderem Wojennym Virtuti Militari V klasy, Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i czterokrotnie Medalem Morskim i norweskim Medalem za Narwik. Z pochodzenia jest Gruzinem. Początkowo służył w polskiej Marynarce Wojennej jako oficer kontraktowy.
Jest absolwentem Gimnazjum Męskiego im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach. Był słuchaczem Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej, 15 października 1938r. promowany został na stopień podporucznika marynarki. Od listopada 1938 do marca 1939r. uczestniczył w Kursie Aplikacyjnym dla Podporuczników Marynarki i służył w Kadrze Floty w Gdyni. Od marca 1939 do sierpnia 1940r. był oficerem wachtowym niszczyciela „Burza", później II oficerem broni podwodnej w czasie przejścia tego okrętu w ramach planu operacyjnego „Peking" z Gdyni do Anglii i pierwszego ataku na niemiecki okręt podwodny 7 września 1939r., patroli na Morzu Północnym, kampanii norweskiej i boju pod Calais 24 maja 1940r. Od 5 października 1940 do 30 kwietnia 1941r. pełnił wymagania I oficera broni podwodnej na przejętym poprzez Polską Marynarkę Wojenną francuskim niszczycielu „Ouragan" do czasu zwrócenia okrętu marynarce wojennej Wolnych Francuzów. Następnie kierował ekipą marynarzy przeznaczonych do obsadzenia niszczyciela „Krakowiak", skierowanych do Gunnery School.
3 maja 1941r. został zakontraktowany jako porucznik marynarki, co było równoznaczne z awansem do tego stopnia i 13 maja 1941r. został wyznaczony na niszczyciel „Krakowiak", będący jeszcze w stadium budowy, jako II oficer artylerii. Od 20 kwietnia 1941 do 28 grudnia 1942r. służył na ORP „Krakowiak" w czasie działań na kanale La Manche, od 30 sierpnia 1941r. do czasu skierowania go na Kurs Oficerski Artylerii Morskiej był I oficerem artylerii tego okrętu,
W dniu 30 września 1941r. dostał obywatelstwo polskie. Brał udział 8 maja 1942r. w rajdzie na Lofoty i działaniach na kanale La Manche. Od 15 maja do 5 sierpnia 1942r. był słuchaczem V Kursu Oficerskiego Artylerii Morskiej. Następnie, od sierpnia do grudnia 1942r. uczestniczył w patrolach na kanale La Manche i walkach z bateriami nadbrzeżnymi. 14 października 1942r. został ranny w nogę w czasie bitwy ze ścigaczami.
Od 28 grudnia 1942 do grudnia 1943r, pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty jako kierownik ekipy artylerii.
Od 3 stycznia 1944 do 12 lutego 1945r. był I oficerem artylerii na niszczycielu „Piorun", i brał udział w działaniach na północnym Atlantyku, akcjach przeciw niemieckiemu pancernikowi „Tirpitz" w kwietniu 1944r. i wsparciu lądowania w Normandii, bitwach pod Ouessant i pod Jersey w czerwcu 1944, patrolach biskajskich i zatopieniu łamacza blokady „Sauerland" 12 sierpnia 1944r., akcjach przy brzegach Francji i działaniach w ramach brytyjskiej 23 Flotylli Niszczycieli,
Od 12 lutego 1945r. był oficerem artylerii Floty. 3 maja 1945r. został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari za odwagę i męstwo wykazane w czasie walki z zespołem niemieckich poławiaczy min w nocy 13/14 czerwca 1944r. i awansowany do stopnia kapitana marynarki. Na podstawie Zarządzenia Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego z 10 listopada 1990r. dostał awans na następny stopień wojskowy - komandora podporucznika.
W październiku 1950r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Był czynnym członkiem Stowarzyszenia Marynarki Wojennej i uczestnikiem jego pierwszych światowych zjazdów. Opublikował kilkadziesiąt artykułów zawierających wspomnienia i opracowania dotyczące Polskiej Marynarki Wojennej. Rozpoczął działalność publicystyczną już w czasie wojny na łamach „Polski Walczącej", pisząc niekiedy pod pseudonimem „Jerzy Traper", a po wojnie publikował w „Naszych Sygnałach", czasopiśmie Stowarzyszenia Marynarki Wojennej, ostatnio na łamach „Przeglądu Polskiego", dodatku literacko-społecznego wychodzącego w Nowym Jorku „Nowego Dziennika". Jest także członkiem zwyczajnym nowojorskiego Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce
- Dodano:
- Autor:
Pisarz