Definicja: ozrzucone pazury
trwającego parku
bronią suwerenności
własnej strefy
i zaklinają
byś nie trafił
żadnego z braci

zagarniają oburzony kosmos
kłaniając się skromnym iskrom
co przez szare rękawy
struganej armii
tracą na sile
by zgasnąć

gdyby im dano w konary
filiżankę człowieczeństwa
zatańczyłyby rytualny taniec ofiarny
a kusząc
poczęstowałyby cię
odrobiną uziemienia

jak potężne ich kończyny
pomyślałeś
usiłując wedrzeć kulistą źrenicę
między huczące odnogi

majestet wyrósł na wysokim mniemaniu