Definicja: Stoję na brzegu małego świata,
Co korzeniami me nogi oplata,
Stoję, patrząc na to co dane,
Wyrysowane, dla oczu wykreowane.

Próbuję dostrzec coś z daleka,
Ale wzrok już jak kaleka,
Raniony światłem słońca,
Nie dostrzeże horyzontu końca.

Poddając się, siadam na piasku,
Odpływam w karmazynowym blasku,
Zapatrzony w słońce jak dziecko,
Zefirem otulony lekko.

Można by polubić ten mały światek,
Jest jak dla pszczoły kwiatek,
Słodki i nie da poznać co to ból,
Mimo wszystko, to nie jest ul.

W piasku wyrysowane kalendarze,
Przy nich symbole, godziny, twarze,
Są dni na które czeka się godzinami,
A minuty wydają się być nocami.

Myślą opętany, patrzę na zachody,
Liczę przypływy i odpływy wody,
Ziarenka piasku w palcach przebieram,
Do klepsydry te złote wybieram.

Cierpliwość zbieram jak muszelki,
Z nich upletę naszyjnik wielki,
Wspólnie mu koloryt nadamy,
Gdy już się spotkamy.