Definicja: ona odchodzi
daleko w las zielony
pomiędzy listowie darowane wiatrowi

idąc

ścieżką rozpostartych dłoni
i palców wbitych w plecy sztyletem
nagiego strachu

wymalowała obrazy twarzy zaskoczonych
rozkruszyła krtanie związała języki
połknęła całe powietrze

ona odchodzi
śluzem depcząc uwitą u podnóża lasu drogę
pani z rybich łusek
ze szponami zamiast paznokci
łypie wodnistymi oczyma
na dzieci swoje
niesforne
głaszcze je do snu - do zabawy śmiertelnej

ona królowa jezior leśnych
usiądzie na bagnistym brzegu
i będzie czekała...

ona Rusałka poczeka na księżyca poświatę...