Definicja: Jak promień słońca w pochmurny dzień,
który oświetla wzniesienie,
tak Twoja twarz, gdy widzę ją
wprawia mnie w uniesienie.

Bo kiedy siedzę w pustkowiu swym
i widzę marę i ciemność,
wśród szarości pustego dnia
wychodzi Twoja namiętność.

Wtydy noc czarna staje się dniem
i chce mi się żyć przy Tobie.
Parzy mnie ciepło Twoich ust,
dla tej chwili wszystko zrobię.

Kiedy czuję, że jest cudownie.
"Chwilo trwaj! Jesteś tak piękna!"
Nagle, jak magia, znikasz gdzieś,
wraca noc czarna i biedna.

Zostaję sam w półmroku świata,
czuję się słaby bez Ciebie.
Chcę wrócić tak, gdzie jesteś ty,
bo czuję się tam jak w niebie.

Powiedz mi proszę, czy kochasz mnie,
czy to jest tylko marzenie?
Zycie w ciemności ciężkie jest.
Bez Ciebie tego nie zmienię.