Definicja: więdnął zbyt wcześnie
mój piękny pan od słoneczników
gdyby mógł do mnie mówić stałabym się nie-człowiekiem

tylko myślę o nim i odzywają się we mnie skrzypce
albo wiolonczela
(wykraczając poza gatunek instrumentów smyczkowych-
może być flet)

prawdziwych dżentelmenów się nie zrywa
tak jak róż albo astrów

rwać można polne fiołki
o chybotliwych łodygach
róże nie są dla kaprysu, lecz do pomyślenia
do porcelanowych wazonów w pachnących pokojach

róże nie są dla śmierci ale do kochania
nie pasują do trumien i grud błota

fiołki miętoszy się w wiankach
a potem depcze
ładnie wyglądają w zużytych słoikach i wyszczerbionych
szklankach
jakby nic nie oczekiwały od życia

kwadratowe niebo
zakratowane słońce wilgoć bez burzy
i deszczyków
zakurzona rosa na betonowych ścianach-
świat nigdy nie znał się na kwiatach

zwiędli Cię mój biedny panie
o palcach z płatków słoneczników