Definicja:
Zagłuszone smutkiem...
Pchnięte nożem rozpaczy...
Pochłonięte bezkarnym zakazem wydalania woni
stoi bezbronnie
ukołysane wiatrem
szelestem liści
cieniem chmur
stoi i płacze
twardym sercem jak korzeń wrośniętym w ziemię
bez łez
bez okrzyku obrzydliwej nienawiści
bo kocha i myśli i czuje
drewnianym sercem
drewnianą duszą
drewnianym sumieniem rozpiera złe myśli
bo kocha i myśli i czuje...
bo nie chce żyć od niechcenia
bo chce żyć i kochać i myśleć i czuć
I być by istnieć...
Pchnięte nożem rozpaczy...
Pochłonięte bezkarnym zakazem wydalania woni
stoi bezbronnie
ukołysane wiatrem
szelestem liści
cieniem chmur
stoi i płacze
twardym sercem jak korzeń wrośniętym w ziemię
bez łez
bez okrzyku obrzydliwej nienawiści
bo kocha i myśli i czuje
drewnianym sercem
drewnianą duszą
drewnianym sumieniem rozpiera złe myśli
bo kocha i myśli i czuje...
bo nie chce żyć od niechcenia
bo chce żyć i kochać i myśleć i czuć
I być by istnieć...
Data powstania utworu: nieznana
Autor: nieznany
Tytył: Zagłuszone smutkiem... Pchnięte nożem rozpaczy.