Definicja: ZOSTAWIŁA OPOWIESCI SKRAWKI
W KOPULE MYSLI
PRZYKRYTEJ ZE WSZĄD ŁZAMI..
CHCIAŁA ZMYC RESZTKI AMOKU,
W KTORY WPADLA TAK NIESPODZIEEWANIE...
CHCIAŁA ŻYĆ...
CHCIAŁA ŻYĆ ŻYCIEM BEZ SŁÓW,
BEZ DOTYKU,
BEZ ZAPACHU JEGO SKÓRY,
BO ŁATWIEJ...
DRŻĄCE, BLADE CIAŁO,
KTÓRE SAMO W SOBIE SPLĄTANE
ULECI POMIĘDZY ŚWIATY
UROJONE...
UDERZENIE KAŻDEGO MOKREGO PORANKA,
ZAPACH ZIELENI..
POGARDA UNIOSŁA SIĘ TCHNIENIEM WIATRU...
POD NOGAMI MA PRZESTRZENIE NIEOPANOWANE...
ZSTĄPIĆ NA NIE- ODWROTU NIE WIDAĆ...
BEZGRANICZNIE ZAWIESZONA
NAD NIEBA SKLEPIENIEM,
SŁOWA LUDZI...
PROSTE, ALE TAK NIEZROZUMIAŁE SIĘ ZDAJĄ...
NIEPRZEBUDZONE
BEZSZELESTNIE JA MIJAJĄ,
JAK GDYBY NIEPOSTRZEŻENIE UCIEC CHCIAŁY. ..
A ONA?
WSPÓŁSENNA UNIOSŁA SIĘ ZE SNEM
I NIE DOSTRZEGA DNIA...