Co znaczy Muzyka dla inteligentnych

następny zespół, który wie do czego służą gitary. Co więcej zespół ten nie boi się ich użyć. W żyłach muzyki zawartej na tym krążku płynie brytyjska krew. To słychać. Błyskawiczni, jak zawsze, krytycy brytyjscy już przykleili łatkę tej muzie. Jest nią ustalenie: new rave. Oczywiście w następnej kolejności nastąpiła seria zachwytów i wywyższeń, lecz tym wspólnie zasłużenie. Kiedy zacząłem wstępować w szeregi sceptycznych co do gitarowego grania spod znaku pięknych dwudziestoletnich, pojawili się Klaxons zawracając z tej błędnej drogi. Miałem podstawy do zwątpienia. Całkowicie nie zostałem nadszarpnięty poprzez ostatni album The Killers, absolutnie nie podziałał na mnie Bloc Party, a Clap Your Hands Say Yeah omijam szerokim łukiem.
The Klaxons własne poczynania zaczęli, jak aktualnie nakazuje model, w Internecie. Nagrali kilka kawałków, pobrzdąkali tu i ówdzie i okazało się, iż ich muzyka chwyciła. Nie ma na płycie rewolucji. Jest za to chęć szczera, a ta jak wiadomo zrobić może z każdego bohatera. W inspiracjach można doszukiwać się wielu artystów. Mogę podrzucić chociażby Fatboy Slim, Kasabian czy Blur. Klaxons nie popuszczają i nakazują udać się na parkiet. Nie karmią nas na siłę ogromnymi ideami. Dawkują je z aptekarską precyzją. Wiedzą, iż należy mieć całość dobrze przemyślaną, skomponowaną i podaną należycie. Udaje im się to dzięki niezwykłej zgrabności w sferze liryki i muzyki. Idealny przykład pochodzi z refrenu kawałka „Totem On The Timeline”: „Club 1830/I met Julius Cesar/Lady Diana and Mother Teresa”. Od tego kawałka faktycznie trudno się oderwać. Bardziej dociekliwi zapewne odkryją tu sporo tropów prowadzących do cytatów z literatury z natury buntowniczej. Jeśli ktoś chciałby zakosztować próbki talentu chłopaków to koniecznie musi odsłuchać „Golden Skans”. Tak dobrej popowej piosenki nie słyszałem już dawno. Jest coś w tej płycie co sprawia, iż myślę o niej jako o przeznaczonej dla osób z kręgu inteligentnych. Być może sprawia to jej zwiewność, być może inteligentne teksty, a być może to, iż fragment okładki jest stylizowany na krzyżówkę. Wyżej powołałem się na Blur. Nieprzypadkowo. Otóż można odczuć, iż nad całością przechadza się duch Damona Albarna. Ciężko wyrokować jak dalej potoczą się losy tego zespołu. Dziennie dzisiejszy biją na głową przereklamowane Clap Your Hands Say Yeah czy Bloc Party.

Ocena: ***** / 6

The Klaxons - Myths Of The Near Future