Co znaczy Tadeusz Rejtan

Definicja:

TADEUSZ REJTAN.

TADEUSZ REJTAN

PAN SOPLICA

młody książe DRUCKI-LUBECKI

ŻONA PANA TADEUSZA

książe ADAM CZARTORYSKI

RZEWUSKI

i INNI

stroje z epoki, stół przed dworem, w oddali słychać “Cztery pory roku”

TADEUSZ REJTAN- Hej Gruszki, moje gruszeczki, ja bardzo was lubię. Bracie Rzewuski, na zdrowie, [i unosi kielich do ust.] zwracając się w stronę Rewuskiego, który siedzi w okolicy niego przy stole

RZEWUSKI-A klimat tu u Ciebie, całkiem niczego sobie, powietrze dobre drzewa kwitną i kwiaty.

Rejtan zniecierpliwionyTADEUSZ REJTAN- jak u ciebie, mów lepiej

RZEWUSKI -Drucki będzie przejeżdzał, drogą z Grodna. Chłopak młody, niegłupi.

TADEUSZ REJTAN-do konfederatów aby się nadał. Szable unieść, ciąć , potrafi? Widział pistolety?

RZEWUSKI- No pistolety, to może nie.

TADEUSZ REJTAN-to do konfederatów się nie nada, nie przystanie co mówi z powątpiewaniem kręcąc głową

RZEWUSKI-lecz w rachunek, to on zdatny. Geniusz, wszystkie kapitał zliczy

TADEUSZ REJTAN. -Rachunek roczny obliczyć potrafi i dochód.To każdy szlachcic i chłop umię zrobić. W Tyńcu był taki, do młodego Kościuszki woła, do młodego Tadzia, zobacz pan, tu błąd w obliczeniach, jak mamy uderzać w rosyjskie wojska, co przed Skawiną stoją, i zza skałek podejrzliwie wyglądają

RZEWUSKI--lecz młody Tadzio także niegłupi, on później pod Racławicami się wsławi, chłopów w kosy uzbroi i uderzy, --lecz wcześniej tak ich poprowadzi umiejętnie, poprzez wąwóz, jak starożytne greki, i uderzy.

I za jego zwycięstwo tez musimy wypić, i wznieść toast

tu wznoszą toast za młodego Kościuszkę

TADEUSZ REJTAN-a mnie po nocach, jakiś koszmar dręczy, i wszędzie widzę krew, czerwono srebrne monety, i Judaszów , wiele Judaszów co państwo nasz, chcą nam sprzedać, nasz państwo, i zamienić nas w parobków na swej ziemi. Herold czyta imiona zdrajców chańba im i pogarda. Poniński tam Kossakowski, niemądry Szczęsny nieszczęsny mówiąc to Rejtan pochyla się i opiera głowę na rękach a konkretniej kładzie dłonie na czole, łokcie ma wsparte na kolanach, jest jakby zasmucony

REWUSKI-a ten Szczęsny z ukrainy? machając lekceważąco ręką Mówią iż niemądry, czytać ledwie potrafi, --lecz ręce wyciąga po srebrniki. Aczkolwiek nieszczęsliwy on, i biedniutki, ponieważ do kobiet szczęścia żadnego nie miał.

TADEUSZ REJTAN-Hańba im, wykrzykując hańba po wsze czasy, i pogarde dla zdrajców deklarować muszę. Mnie coś w takich snach, koszmarach nocy, i zjawach we majowe noce, w majówki tak zwane. I W dni wieszania zdrajców. Szubienice widzę na rynku, w Wilnie, i w Warszawie, ustawiane, i niejeden płacze ze strachu, a żal ściska mu gardło.

RZEWUSKI-Hańba zdrajcom po wsze czasy, a na hołote bat.Kto dobre serce ma, ten bata korzystać musi, lub chociaż kija.

TADEUSZ REJTAN-a czasem i szabli

żona Rejtana podchodzi powoli, i mówi

ŻONA REJTANA-a oto i oni

a o mężu i patrząc w jego stronę

-Coś mi się tak zdaje, takie sny mają, iż pomnik waszej czcigodności wystawią

a do gościa pokazując otwartą dłonią w stronę stołu -Zapraszamy na szklankę dobrego wina. Siadajcie

DRUCKI-a ja tu szachy mam, pokazując wszystkim w tym momencie szachy, które wyciąga z torby podróżnej i się nie rozstaje z nimi, nawet w drodze gram w szachy, sam ze sobą. Lubię myśleć, i konstruować plany na przyszłość, a później działać

TADEUSZ REJTAN-a ja szabli wskazując spojrzeniem i gestem głowy w stronę przypasanej u boku szabli

RZEWUSKI-a ja pióra i z dumą unosi do góry pióro

TADEUSZ REJTAN-narzędzie trzeba szanować, mówi to na pewno w głosie, i patrząc przed sibie i ćwiczyć sprawność, doskonalić, i do wprawy prowadzić coraz większej

RZEWUSKI-a gdy przyjdą posłowie, pytać co im powiesz?

TADEUSZ REJTAN-nie wiem jeszcze , każe czekać. Wojna to poważna rzecz, i sarmacka kwestia. Szabla to szlachecka broń, wiedz to.

RZEWUSKI-i ten Szczęsny, a pomyśleć iż ojca jego kazałem wybatożyć w stepie, za kradzież bydła

PAN SOPLICA-to może inny Szczęsny był i z innego ojca

RZEWUSKI-może, --lecz także lubił sprzedawac nie własne rzeczy, i miałemm kozaków do tych spraw.

PAN SOPLICA-kiedyś kazano takich batożyć i jęki było słychać, jakby Nowowiejski redute Ordona wysadzał.

ŻONA REJTANA-a cóż pan nie widzisz tego, iż lewa strona z czasem pęcznieje, jakby bardziej od prawej. Człowiek to istota harmonijna nie jest.

RZEWUSKI-dlatego bacik na podorędziu musi być, zeby proporcje przywracać, kto kocha ten bacika lubi korzystać

ŻONA REJTANA- --lecz tu miły pan, śmiertelnie znudzonym, widzę? Mówi to patrząc w stronę Druckiego, wszyscy trzej siedzą przy stole, po tej samej stronie, pierwszy z brzegu, pan Tadeusz, drugi Rzewuski, a trzeci młody książe

DRUCKI-ja nie, mówiąc to wyciąga z torby podróżnej książke, i unosi do góry, demonstrując ją mam tu Adama Smitha nową powieść, może raczysz pani uwagę zwrócić?

ŻONA REJTANA oglądając okładkę i przeglądając książke - rzecz niezła w rzeczy samej, i autor jest niegłupi - --lecz my mamy najstarszą konstytucje świata, nie kradnij,...

RZEWUSKI-a Smith niegłupi, lubi wolnośc i zasady,

DRUCKI-i rachunek lubi, i ekonom dobry

REJTAN z podziwem -tak wszystko wyrachuje, wyrachować potrafi, tak tak aby miało obie ręce i nogi

RZEWUSKI- dobry, Na zdrowie! tu unosi kielich z dobrym winem, węgrzynem albo mołdawianem, o pięknym czerwonym kolorze, w ładnym wysmukłym i wysokim kielichu do ust, a wraz z nim Rejtan, zanim wypiją stukają się kielichami, na stole stoi zielona butelka z winem, jakaś srebrna patera, kielichy, puste talerze, stół przykryty czerwonym suknem i białym obrusem na nim

REWUSKI dalej -i Boga na baknotach umieścić kazał, tu poprzez okular ogląda banknot, na którym widnieje przedstawienie Boga, niewidoczne dla widowni, później unosi demonstracyjnie banknot do góry, jakby go pokazywał wszystkim tak aby nie oddzielać tych rzeczy od siebie

DRUCKI-pieniądz sobie, a bóg sobie i życie, to nie tak.Wszystko wspólnie w jednym być musi.

Żona Rejtana- ponieważ gnostyki gospodarkę topią, Babilon robią w rzeczypospolitej

REJTAN-nie dualizować oznacza

RZEWUSKI-w samej rzeczypospolitej-rozum i wiara w jednej parti

REJTAN-- ponieważ pieniądz sobie a bóg sobie, tak to nie ma. Na szable wyciągniętą przysięgnę, iż tak to nie. I mówiąc to wyciąga szablę, by po chwili ją schować

RZEWUSKI-bieda to grzech

DRUCKI-i marnotrastwo to grzech.W jednej kieszeni medalik, a w drugiej kieszeni portfelik tu dotyka delikatnie jedną dłonią [lewą] lewą kieszeń, a następnie prawą, prawą kieszeń, jakby sprawdzając czy medalik i portfel są na swoim miejscu.

ŻONA REJTANA-wypijcie węgrzyna, młody panie szlachcicu, z własnej piwnicy wytoczyć kazałam

DRUCKI-ogromne dzięki - --lecz nie

prawie niezauważalnie podchodzi Soplica i siada przy stole, gdy usiadł mówi

SOPLICA--- ponieważ tych wariatów co manicheizmy wyznają to ja słuchać nie chcę.Skąd oni to towarzystwo wzięli.

DRUCKI- - --lecz gnoza i wystarczy

RZEWUSKI-a gnostyki gospodarkę topią, Babilon robią z Rzeczypospolitej.

DRUCKI-i rozum idą usypiać wykrzywiają twarze po kolei, Drucki, Rzewuski i Rejtan, Rejtan zanim zacznie mówić chrząka, by dodać sobie śmiałości albo powagi

REJTAN-Pierwsza Rzeczypospolita wśród narodów będzie

ŻONA REJTANA stojąc, prawie cały czas stoi przy stole-będzie będzie jak nas ta zaraza gnozy...

RZEWUSKI-wychodzi taki z kościoła pokornie, a później w tajemnicy przed Bogiem, dzieli dzieli świat na dwa.

i pion i poziom trzeba trzymać jak murarz

- - --lecz co tu, oto jak widzisz, sam sam ksiąze Admam przyjdzie wieszczyć

REJTAN-tj. piękny wizjoner. Pojawia się młody książe Adam Czartoryski, idąc usmiechniety w stronę stołu

Witamy kuzynie panie, podnosi się a za nim robi to samo Rzewuski, i Drucki, wita się z nimi po kolei, >- - --lecz na początku z panią domu w naszej progi, prosimy, niech książe raczy usiąść pod drzewem wiśni i posłuchać jak ptaki w gruszkach, to słowiki, i jak powiesz wiosna aczkolwiek póżna

KSIĄŻE ADAM-siadając po drugiej stronie stołu nie masz jak to polski dworek wiosną

ŻONA REJTANA- >- - --lecz i jesienią

RZEWUSKI-coś mi mówi przepowiednia iż ten będzie ogromny duchem i niezłomny prawdziwy książę niezłmomny

REJTAN-jeden dobry, i drugi, i trzeci, to idealny brydż w moim zyciu

ja mu czapke konfederatkę wręcze jako prezent w tym momencie bierze leżąca na krześle w okolicy niego czapkę konfederatkę i usiłuje ją wręczyć księciu

KSIĄŻE ADAM odmawiając czapki, i grzecznie kiwając głową -O Gruszeczka, gruszeczki jakie piękne , miejsca drugiego takiego nie znajdziesz, sady kwitną i pola.

DRUCKI-i tyle ptaków śpiewa, rozgląda się , i rozkłada ramiona jakby coś nimi pokazywał wciągnij powietrze głeboko w płuca, i oddychaj wdycha głęboko powietrze zachwycając się. Rejtan przeszkadza im w rozmowie, przerywając im mówi

REJTAN-tu mamy kwiat wysmukły który leczy

i [dalej] śpiewa-”kółko graniaste się rozeciało i ze szkatuły wyleciało troche groza”

DRUCKI-przy takim budżecie na zbrojenia nie mogliśmy długo

SOPLICA-przy takim podatku na armię

RZEWUSKI-sumy śmieszne

REJTAN- i nie dziw iż moskaliki przyszli, i króliki osadzili na tronie

SOPLICA-- >- - --lecz także jest odmiana, to oni...

REJTAN-Banki wszystkie poleciały, w Warszawie kryzys nowy, i mówili iż integracja przyniesie cuda i deszcz pieniędzy spadnie

RZEWUSKI-kto w to wierzył? śmieją się wszyscy Poniński

SOPLICA-Kossakowski

KSIĄŻE ADAM-Branicki

DRUCKI--- >- - --lecz to zdrajcy

RZEWUSKI-i dali głowy na rynkach

ŻONA REJTANA-Chwała Bogu

REJTAN-Bóg to ukarał, jak popatrzał pełen miłości na państwo nasz

SOPLICA-a co niektórym pomniejszym, kazali na rynku im klękać, przed kościołem, i w ten sposób dali głowy. Bogu chwała za to

KSIĄŻE ADAM-i dobrze się stało

DRUCKIi-i bociany, ile bocianów tu, popatrz! rozgląda się zachwycony

REJTAN-Bociany piękne, --- >- - --lecz ja bym jeszcze Kraków zobaczył, Zamość i Sandomierz

RZEWUSKI-Wilno z Ostrą Bramą i Grodno, -tj. niebrzydkie miasto.

REJTAN mówiąc to wzdycha -Grodno tak.Wszystko

RZEWUSKI- --- >- - --lecz ja w biede musiałem chwilowo popaść, > tak aby tajniki gospodarowania poznać dogłębnie,

A bieda jest grzechem

DRUCKI- Grzechem przeciw sobie, i przeciw rodzinie

REJTAN-i przeciw państwu, jak armię mocną wystawić trzeba, jak obywatel w samych portkach a portfel i szkatułka pusta

DRUCKI-za co żołnierza uzbroić i wystawić,

ŻONA REJTANA-bieda, i lenistwo to grzechy --ogromne przeciw Bogu i ojczyżnie matce naszej

SOPLICA-i gnuśność

REJTAN-my tu jak dux Moscoviae

RZEWUSKI-electus Magnus

DRUCKI-tak własnie

RZEWUSKI-siedzimy sobie jak Magnus, u wuja w Nysie, i pijemy węgrzyna ,dyskutując co nieco, a i asystę młodych panów mając, - --- >- - --lecz słusznie mówicie: bieda to ogromny grzech i gnuśność, kto chce poratować ojczyzne, to leżeć mu i przekręcać z boku na bok musi być nie w smak

REJTANA-i w nosie dłubać

DRUCKI-i muchy na ścianie liczyć

SOPLICA-a na barłogu miły smród i ciepło, jak w raju prawie, to już przedsmak raju

REJTAN-chyba świńskiego raju

DRUCKI-trzeba w każdym razie, do szkatuł dokładać grosze, na mocną armię, i zbroić się. A czyja ręka tam zagląda, to mu ją przytrzasnąć, i do ciemncy zamykać

KSIĄZE ADAM machając rękami ---- ponieważ teraz takie sejmy. Bardziej sejmy warcholskie przypominają, co w poszukiwaniu koryta przemierzają miasta i państwa.

REJTAN-Tak raczej jak warchoły, i warchlaki, te nowe posly za strawą, a co niektóre na mównicach, chrumkają jeszcze. Chrumkają tacy, zamiast orracje dawać i przemawiać.

RZEWUSKI-i > tak aby sobie większe chlewiki powystawiać, myślą

DRUCKI-i mocne rządy

REJTAN-no dobrze, już lepiej powiedzmy co w gazetach o bankach piszą, wy tam, w miastach bywali

RZEWUSKI-tu w gazetach to samo, przejrzyj, o Gazeta Wileńska, Rzewuski bieże leżącą na stole gazetę i rozpoczyna ją przeglądać, później zaczynają po kolei przeglądać gazetę patrzcie, piszą iż krach

DRUCKI-nie ma stabilizacji, ---- ponieważ giełda w Warszawie leci i banki. wiele banków

SOPLICA-kryzys ogromny, z tą integracją, okupacją, nie przyjdzie nic dobrego

RZEWUSKI-nawet Szczęsny zbiedniał i wyszczuplał

DRUCKI-a ilu bankierów, na ulice poszło żebrać, a niejeden po śmietnikach, w poszukiwaniu jedzenia grzebie

RZEWUSKI-a gazety co pisza? A co im zapłacą, to napiszą

DRUCKI-a ludek kawiarniany w Warszawie, słuchać lubi-stolica, to i kawiarnie lubi i plotki. Świeczniki, na świeczniku być, -tj. wszystko dla nich, a wczoraj, i jutro?

REJTAN-wszyscy wstają! Wszyscy powoli wstają, a gdy Rejtan kończy własną kwestię siadają znów Niech żyje Polska, podnosić się, wiwatować, walczyć aż do zwycięstwa,

RZEWUSKI-a krzeczoty, to tylko do polowania, jako nagonka, jak gazeciarze

DRUCKI-oj krzeczoty i parkoty im w głowie! Tylko zamiast ojczyzne ratować, siedzi i udaje zająca pod krzakiem, a może i zającem jest, ---- ponieważ ma serce zajęcze, [nuci:] krzeczoty, krzeczotki, do gazety, do nagonki, i te małe myśliwskie pieski, najwyżej drugiej klasy...

a my mamy od Żywi i bogini siły

RZEWUSKI- i koty

SOPLICA-tak, - --- >- - --lecz jak o parkotach oni prawią, i myślą o krzeczotach jakiś, a myśl o władaniu szablą musi być, i o ekonomi folwarku, i uprawie ziemi, i modlitwach.

REJTAN-jak w naszym Nowogródku, po prawej tam sztandary świętej wiedzy, wiemy jak wznosić, a oni nawet sztandary będą chcieli pozmieniać > tak aby wszystko zamazać.

DRUCKI-Parkotka, Krzeczotka, wybiorą na żabiego króla

SOPLICA-Parkotka, kotka, > tak aby trochę potiurlać, puste głowy lubia to, lubią robic taki pusty hałas, i haos.

RZEWUSKI-a my tu o ekonomi, twardy rachunek, jak system żelazny w zegarze, wyjmij śrubkę nie działa tu wyciąga zegarek, pokazując go

REJTAN- - --- >- - --lecz poprzez Golgotę nasza droga wiedzie

podrzeć cyrograf i podeptać

DRUCKI-spalić go

RZEWUSKI-I o ekonomi nie zapominać, patrzeć ile monet jest w kieszeni, i ile w skrzyni

REJTAN-twardym być i mocne pięśći mieć

KSIĄŻE ADAM-i zdrowie

REJTAN-tak to wszystko, najważniejsze jest wspólnie

RZEWUSKI-jedno bez drugiego sprawia ze świat ubogi się staje

ŻONA REJTANA-i czegoś brakuje

REJTAN-a tak brakuje, w sto lat, sto wojen od naszego Zygmusia, i magnusa electa, najlepsi dali głowę i poszli do nieba

RZEWUSKI- idealny lud wyginął. A zawsze z tej iluzorycznej łąki, nowa trawa wyrośnie, zanim las nowy to mija zazwyczaj trochę czasu

DRUCKI-a są niektórzy, własnej waluty chcą się wyrzec. Cesarskie mówią lesze. Milsze duszy, i słodsze. Takie te ruble piękne, ruble, ruble, rubliki. Przytulić się do nich położyć głowe na nich i spać, i jakie miłe.Urocze wprost.

SOPLICA-to najgorsze szumowiny

DRUCKI-o wróble o wróbelki przyfruncie, ja się do was modlę na kolanach, na czworaczkach przed wami z otwartą gębą odmawiam pacierz.

RZEWUSKI-batem po plecach go

ŻONA REJTANA ironicznie - one jakieś piękniejsze, ---- ponieważ złoty czerwony, jakiś brudny i zbyt swojski, zwykły i nie cudzodziemski. Po co nam władza swoja, po co waluta własna wydajcie wszystkie banki po co troski, na ołtarzu rubelka pomodlić i się pomodlić, jakie piękne są i jakie zagraniczne.Cicho siedzieć i jakichkolwiek sprzeciwów, za piec a ja jako ośrdnik zgarniał będe rubelki i wiernie pilnował jak ies pilnował stada. Wszystkim wydać wódki. Wódki i tłustego miesa!Oj rubelki moje, ja się chyba w was zakochałem, nawet żony przy was nie pamietam wyrażnie ironizuje jakby kogoś przedrzeżniała

REJTAN-- - --- >- - --lecz wróbelki odfrunęły. Odfrunęły z kieszeni, odleciały gdzieś i banki z nimi, a rynek z bankami runął, jak kiepskie rusztowanie, coś inwestycja w integracje nie ta

DRUCKI-nie trafiona

RZEWUSKI-rachunek ekonomiczny padł

SOPLICA-i flaga

ŻONA REJTANA -a miało być tak dobrze, i ta unia polsko-rosyjsko taka piękna

REJTAN-to był rachunek, -- - --- >- - --lecz ekomiczny, ---- ponieważ komik ekonoma udawał, a rachmistrza błazen, złodziej patriotę, świniopas bohatera. Oszust na oszuście stał. Za darmo nie ma nic. Za głupotę płacić trzeba. Zostawmy to. Ja bym Adama do szkół poprowadził. Pacierz, szermierka, i Adam Smith, niech czytają szkota edukacji, co z czego i skąd.

RZEWUSKI-i za wszystko zapłacić trzeba. Nie mamić za darmo. Nie bądż naiwnym dziecie, > tak aby nie być smieszny,.

DRUCKI-jak Opaliński z Poznania za zwiększenie armi, na króla na sejmie się obraził, musiałby z kieszeni wyciągnąć, na nowy podatek tynfa jakiego dać. A sto lat póżniej jego dzieci, pod ciężką dolą, co za państwo , nie da tu się wogóle żyć, emigrują ludzie, emigrują.

SOPLICA-króla gotów obrazić był by grosza nie dać na armię, wolał w niewoli jęczeć na uwięzi

REJTAN-tak było

DRUCKI-do Berlina wolimy jechać, na ulicy pracować, tak mówili niektórzy, -- - --- >- - --lecz podatku na armie nie damy

RZEWUSKI-pan Andrzej Tynf, to co innego, tego lubię, taki zabawny i wesoły -jaki układny jest i miły, z nami tak.Wszystko

REJTAN-pan marszałek wielkopolski na wojska grosza nie da

RZEWUSKI- -- - --- >- - --lecz limmunited dopiero odebrać takiemu -to aby narobił, jak kogut na płocie aby się nastroszył, i wąsa ze złości podkręcił

REJTAN-jak indor jaki, ... kukuryku

DRUCKI-i lemmunited

ŻONA REJTANA-to od limoniady?

REJTAN-pewno lemonajted united

RZEWUSKI-jak indory na płocie te posły, i po cudzoziemsku miłują gdaczeć, i krakać, u nich już lemunajted, choc po anglikańsku nie umią

SOPLICA-limoni jak iż co? Panowie anglikują?

REJTAN-niezłe libretto się kroi w tym momencie wszyscy głośno się śmieją, i zapanowała przy stole ogólna radość

RZEWUSKI-- -- - --- >- - --lecz tu umysły nogami mocno na ziemi stoją, a głową są w górze

ŻONA REJTANA-a co niektórzy głowami w ziemi, u nóg carycy, a nogami w powietrzu wymchują cudacznie jakieś piruety i fikołki.

REJTAN-tak iż złote koryta, wysadzane diamentami, wszędzie widzą, i złota trony, i złote sedesy

RZEWUSKI-sedes stupides seneks, wszyscy pod siebie i do siebie, > tak aby większa kupka pieniędzy urosła

DRUCKI-ech nie krytykujcie opiekuńczego państwa, mamki dzieci wszystkich

REJTAN-konfiturki wyjadać, dżemiki słodkie , miodziki, i niezłą wódką przepić, bażanty jeść i przepiórki, byle się nie wyrwać z własnym poglądem, jeżeli taki jest, jeżeli czasem się zdaży

-najlepiej nie mieć poglądów, -- -- - --- >- - --lecz z drugiej strony, kto się wszystkiego boi temu na pogrzebie portkami do mszy dzwonią. Wy tak poważnie a my żartujemy przecież i kpimy.

ŻONA REJTANA-Momus nas ogarnął jakby była trochę zmęczona

REJTAN-popołudniowy ---- ponieważ wieczorny jest inny, trochę bardziej zjadliwy i kąśliwy. Złośliwy i wojowniczy.Wiemy przecież, spędzić życie w cieple, i nie wychylać się. Iść za głosem większości, a więc za demokracją, tu lifting aby się przydał, tu piling, a tam mała kosmetyka

DRUCKI-świat modli się do brzucha, wiemy przecież to

RZEWUSKI-Susła i Gusła, jak pod Nowogródkiem

REJTAN-ni Leli ni Racheli w tym żadnej nie masz

SOPLICA-może szefem działu sprzedaży mi zostać?

REJTAN-a może kierownikem piętra w stoisku handlowym

DRUCKI- lub na Wiosne Ludów poczekać?

RZEWUSKI-koniec końców

ŻONA REJTANA-i początek początków

I jak tu żyć, jak się wszstko rozleciało. Rozciapało.

REJTAN-Rozmemłało

RZEWUSKI-rozeszło jakoś, i w szwach popruło.

KSIĄŻE ADAM-tak bez niczego żyć?

REJTAN-bez celu? Ja tak nie moge. Ja tak nie umię, i nie potrafię, tu moje Gruszewo upada wspólnie ze mną. Żyć tak, bez mojego świata, który odeszedł do przeszłości, i znikł?

ZAKOŃCZENIE

Goście odjeżdzają, a żona wychodzi, by ich odprowadzić i pożegnać.

Tadeusz Rejtan wstaje, dobywa szabli i rozcina sobie brzuch, wbijając w niego szablę, po czym pada na stół martwy.

Koniec

Autor: Zee Jop