Co znaczy Czy Idealizm się liczy?

Definicja: Każdy ma jakieś marzenia i chodzi o to aby to były marzenia właściwe , czyli swoje i autentyczne pochodzące z serca , a nie z uwarunkowania życiem , rywalizacją , zazdrością czy niespełnieniem . Marzenia mogą więc pochodzić z własnego serca , z duszy , mogą także być przejęte od rodziców lub także jak to się ostatnio regularnie dzieje mogą pochodzić z zachłanności na coraz liczniejsze atrakcje współczesnego życia.

Gwarancją utrzymania własnych marzeń swego serca może być ciągła wierność swej dziecięcej idealistycznej wizji piękna , dobra i miłości utrzymywana nie tylko poprzez moment dorastania i nauki , lecz także poprzez całe życie . Oczywiście wizja ta ulega konkretyzacji , dojrzewa wspólnie z rozwojem świadomości , lecz zawsze opiera się na wierze i ufności . By tę wizję utrzymać potrzebne jest konsekwentne przeciwstawianie się deprawującemu wpływowi środowiska życia społecznego , któremu daleko jest do stanu zdrowia i przypomina bardziej oszalałą dżunglę w kagańcach norm i zakazów.

Idealistyczna wizja oparta na wierze i ufności w Dobro jest wbrew pozorom i przekonaniom stojącego na głowie współczesnego świata autentyczną siłą i to siłą największą ponieważ siłą Ducha , która jednak by mogła być zamanifestowana w realnym życiu wymaga pełnej akceptacji życia materialnego , a zpowodu problemów z tym związanych idealizm jest postrzegany negatywnie i kojarzony jedynie z naiwnością i nierealnością . lecz czy słusznie ? Czy jest konieczność rezygnacji ze swych dziecięcych wizji , marzeń i ideałów ? Czy może raczej świat żyje zwątpieniem i nieumiejętnością ich realizacji ?

*** ZAŁOŻENIA ***
Idealizm jako wiara w sposobność ideału w każdej dziedzinie i w sposobność osiągnięcia go i zmierzanie do jego realizacji. Idealizm zakłada pierwotność i nadrzędnośc ideii nad działaniem . A czym jest ideał ? Jest oczywiście czymś najwspanialszym z możliwych , a więc to jest idealny konkret , stan, przypadek bądź wzór . Idealizm zakłada więc , iż w każdej dziedzinie , sprawie , we wszystkim istnieje to co absolutnie idealne . I tak dla każdego z nas istnieje najlepsze życie , najlepsza robota , najlepszy partner, a nawet najlepszy wzór każdej czynności.
Dla człowieka jako istoty rozwijającej się również jest najlepszy stan a więc stan ciągłej maksymalnej zmiany na lepsze, doskonale , indywidualnie dopasowanej do każdej niepowtarzalnej osoby a więc to jest najlepszy dla każdego rozwój , który jest równocześnie osadzony w realnym życiu , czyli jest także zarazem życiem na najwyższym możliwym w danej chwili poziomie jakościowym. Idealizmem w życiu człowieka jest odpowiedni rozwój świadomościowy poprzedzający każde działanie.
Jako, iż rozwój przebiega stopniowo i w życiu człowieka to jest wpierw dorastanie , dojrzewanie i związana z tym nauka. Idealizm zakłada więc potrzebę idealnej nauki potrzebnej do idealnego dojrzewania potrzebnego do osiągnięcia idealnej dorosłości potrzebnej do idealnego spełnienia w tym świecie. I to jest dosyć odległe od bezmyślnych socjalnych norm zniewolenia przymusową nauką ponieważ powinno wynikać z własnego zrozumienia tej potrzeby.
nauka to nie tylko wiedza o świecie i życiu , lecz również rozwój psychiczny i duchowy. by więc doskonale dojrzeć trzeba także przejść poprzez moment budowania światopoglądu, mechanizmu wartości, i samodzielnych poszukiwań duchowych i samemu odkryć co jest w życiu najważniejsze i jak to realizować. to jest istotne ponieważ doskonałą dla siebie prawde można znaleźć wyłącznie samemu i to bez opierania się na innych i na tym co ogólnie znane.
fundamentem to jest odkrycie , iż wszystko opiera się na miłości prawdziwej i znalezieniu wymarzonego idealnego partnera , lecz poziom idealnej, indywidualnej świadomości duchowej może być różny i każdy sam potrafi i powinien wyczuć bez oglądania się na innych co jest dla niego zadowalające na teraz. W każdym razie idealizm prowadzi do dojrzenia do zarządzania się w spełnianiu materialnym mądrością duchową samodzielnie odkrywaną.
Idealizm zakłada , iż stopień samodzielnie zdobytej świadomości duchowej a więc znalezienia odpowiedzi na fundamentalne pytania : czym jest Bóg, życie , wolność , miłość i tym podobne warunkuje stopień dojrzałości psychicznej i duchowej, a ta jakość idealnego życia i spełnienia. Idealizm zakłada , iż każdy sam potrafi to zrobić przedtem albo później i należy utrzymywać wiarę w sposobność osiągnięcia tego w swoim czasie.
W życiu wszystko opiera się bądź to na odwadze ufności miłości bądź na strachu , zwątpieniu i rezygnacji. Socjalne normy , obyczaje i wierzenia mają z odwagą i prawdą wspólnego tyle co nic . Dlatego tak istotne jest aby wszystko samemu odkryć i wyzwolić się ze społecznego bagna zwątpienia w duchowość , życia kompleksami a więc udowadniania odwagi , które to właśnie pokazuje i udowadnia faktyczny strach i zwątpienie.
Idealizm to więc odkrywanie , zarządzanie się i realizowanie mądrości duchowej jako naczelnej zasady życiowej potrzebnej do prawdziwego idealnego życia a więc realizowanego w równym stopniu we wszystkich trzech sferach : materialnej , psychicznej i duchowej. Każde popadnięcie w skrajność życia tylko w jednej sferze jest zazwyczaj ucieczką przed innymi i prowadzi do katastroficznych skutków.
doskonale jest gdy rozwój dojrzałości duchowej wiąże się z dorastaniem i dojrzewaniem, idealizm zakłada gdyż nawet potrzebę osiągnięcia wpierw dojrzałości duchowej przed spełnieniem w dorosłym życiu. Wtedy od początku rozumie się pełnię życia prawdziwego , pełnię człowieczeństwa , to kim się jest i do czego zmierza. W dorosły świat podąża się wtedy będąc naprawdę dojrzałym a więc wolnym , godnym , prawym i mądrym prawdziwym człowiekiem.
z kolei najgorszym rozwiązaniem jest oczywiście synonim idealizmu a więc rozpoczęcie nauki życiowej od samego materialnego spełnienia potrzeby miłości i partnera i życie filozofią egoistyczną ponieważ wtedy zdobywanie reszty nauki i dojrzewanie jest bolesne , okupowane jest bólem świadomości samooszukania i samozranienia jeżeli wogóle znajdzie się do tej świadomości odwagę.
Podobnie dotyczy to także popadnięcia w inne skrajności jednostronnego podejścia do życia : stawiania na samo działanie w świecie materialnym bez rozwijania się w sferze duchowej co znaczy realizacje kompleksów i głupoty, jak także ucieczki w sam intelektualizm i tworzenie naukowych czy literackich bzdetów bądź także czekanie w wieży na ratunek królewicza z bajki co jest domeną idealizmu negatywnego oderwanego od życia.
Pełnia idealnego rozwoju człowieka nie jest więc możliwa bez rozwoju , poznania na sobie i samokształcenia się we wszyskich ze sfer człowieczeństwa w zdrowej równowadze. Potrzebne jest dla zrozumienia życia i samodzielne doświadczalne poznanie jakiejś dziedziny aktywności fizycznej : sportu , sztuki walki czy tańca przez zaangażowane ćwiczenia fizyczne ponieważ tylko to daje zrozumienie tej sfery , tak samo potrzebny jest samodzielny rozwój pełni osobowości , mechanizmu wartości i sfery duchowej.
Jednak to sfera duchowa jest najwyższa i nadrzędna nad pozostałymi i aczkolwiek podstawy materialne są bardzo istotne tak jak edukacja chodzenia to o pełni człowieczeństwa i jego poziomie decydują zawsze wartości duchowe samodzielnie zdobyte i dlatego można powiedzieć , iż to idealizm się w najwyższym stopniu liczy ponieważ on decyduje, kształtuje i ustala prawdziwego dojrzałego godnego i wolnego człowieka.
Idealizm gdyż to trzymanie się zawsze zasad dobra, pokoju , pozytywności i odwagi wyboru zawsze tego co absolutnie idealne w przekonaniu ogromnej wagi potrzeby nieulegania nigdy kompromisom , negatywizmom i rezygnacjom. Idealizm daje świadomość , iż wszystko co idealne zawsze opiera się na odwadze , ufności , prawości i wyborze tego co najwspanialsze i idealne. To wiara i odwaga wyboru miłości bezwarunkowej , lecz i potrzebnej do tego wolności i przebaczenia , czyli i samopoznania.
Idealizm to ciągłe dążenie wzwyż we własnym rozwoju , to poszerzanie i odkrywanie nowych horyzontów, nowych dróg , zdobywanie ciągle nowych szczytów duchowych i życiowych , to próbowanie ciągle nowych sposobów życia i podszenia jego jakości w mądry , odważny i ambitny i właściwy dla siebie sposób. To świadomość , iż życie jest ciągłą zmianą czy się tego chce czy nie . To rozumienie , iż tylko świadomy ciągły rozwój duchowy i życiowy daje prawdziwe spełnienie i wolność.
Idealizm to podążanie drogą wzniosłości , piękna i prawdy , drogą ciągłego rozwoju duchowego motywowanego umiłowaniem i pragnieniem piękna , wolności i swobody, a nie uciekania i uwalniania się od bólu trudów życia. To marzenie doświadczania wspaniałości i radości otwartego serca, lecz przy jednoczesnym ciągłym duchowym i życiowym rozwijaniu się wynikającym ze świadomości bycia tu dla edukacji i rozwoju , a nie tylko dla samej zabawy.
*** REFLEKSJE ***

Jak powiedział kiedyś pewien mądry ksiądz , kto nie jest wierzący , jest po prostu niemądry. Podobnie można stwierdzić , iż kto nie jest idealistą jest jeszcze pod wpływem nadętej buntowniczej egoistycznej głupoty albo uległej socjalnej ciemnoty. lecz spokojnie, wedle idealistyczną wizją można z tego wyrosnąć nawet na stare lata na przykład poprzez uwolnienie się od buntu wobec cudzych idealistycznych mądrości albo od słuchania innych i życia protezami zorganizowanej społeczności i religijności.


Jesteśmy istotami materialno - duchowymi więc żyjemy i rozwijamy się w takich dwóch sferach równocześnie , jednak zdrowa równowaga i hierarchia wartości jest rzadkością. Materialista twierdzi, iż najważniejsze jest by działać, lecz póki się nie wyzwoli z motywacji na bazie strachu i zwątpienia rani siebie i innych i regularnie traci to co najcenniejsze jak 13 latki leczące się z dolegliwości dziewictwa aby nie zostać uznanym za tchórza poprzez otoczenie. Napędem motywacji materialistycznej jest więc strach przed brakiem odwagi i ciągłe jej udowadnianie poprzez reagowanie jak pies Pawłowa na każdą sugestię podającą w wątpliwość odwagę do działania i strach przed brakiem możliwości spełnienia.

W podejściu idealistycznym istnieje pułapka drugiej skrajności jaką jest udowadnianie odwagi poznania prawdy z zapominaniem o jej realizacji przez działanie .Jednak jedynie poprzez poznanie prawdy o sobie , o swoim uwarunkowaniu strachem można to odkrywać i zamieniać zastępując kierowaniem się mądrością , wiarą i pewnością. Idealistyczne , samodzielne poznawanie prawdy wyzwala z niewoli uwarunkowania strachem w działaniu i przez to prowadzi do możliwości działania w wolności od strachu , czyli do prawdziwej miłości.


Idealizm nie jest jakimś niebotycznym, nieosiągalnym marzeniem jedynie dla samych wybrańców. Odwrotnie : idealizm jest normą do której trzeba dopiero dojść i dojrzeć , ponieważ póki się tego nie zrobi żyje się filozofią egoistyczną bądź żyje się pod wpływem socjalnej głupoty , szaleństwa , zwątpienia, kompromisów i rezygnacji , które to - co ciekawe jest powszechnie uznawane za normę właśnie . I nawet jak tę "normę" potwiedzają statystyki to świadczy to jedynie o obecnej kondycji ludzkości.

Idealizm zakłada , iż ludzie są dobrzy z natury , iż w głębi swej są czyści i święci, a reszta jest nabytą chorobą , z której należy się uzdrowić. W tym ujęciu życie więc bazuje na samodzielnym wyswobadzaniu się z ciemnoty , niewoli negatywnych wyobrażeń i skłonności i rozwinięciu się jak piękny kwiat lotosu wyrastający z błota. Idealistyczne założenie , iż możliwe jest życie najlepsze jak w bajce z doskonałą księżniczką albo księciem jawi się więc jako realna sposobność , którą także trzeba samemu odkryć , znaleźć i zrealizować.

*** DO PRZEMYŚLENIA ***

Być może wydaje Ci się będąc egoistą , iż jesteś dorosły i skoro wszystko na to wskazuje to pewnie masz racje , lecz ... czy dorosłym człowiekem , czy także może dorosłym małpoludem , mieszczuchem bądź umysłowym robotem ? No chyba warto zastanowić się na czym tę dorosłość się opiera i co ona znaczy ponieważ bycie dorosłym człowiekiem ozn. dojrzałość duchową , życie sercem, miłością, mądrością , mocą i wolnością duchową , czyli w sumie idealizmem i nie może to być na pół gwizdka jak niedojrzali mieszczańscy egoiści czzy zyjący wg. cudzych norm i woli tatusia inteligenci ...

Każdy egoista , ogromny macho pod względem człowieczeństwa jest wciąż udowadniającym swą męskość i wolność chłopokiem , przeważnie z kompleksem wielkiego cwaniaka , a w dodatku jest we władzy wykorzystujących to kobiet i przez zakłamany iluzjami umysł wydaje mu się , iż jest ... odwrotnie. Zresztą kobiet także to nie omija gdyż kiedy żyją manipulacjami , gierkami opinii o przewagę , to żyją dziecinadą socjalnej zabawy w walkę , rywalizacje i wojne , czyli są na kroku piaskownicy , a nie jak im się wydaje dorosłości prawdziwej , która bazuje przecież na życiu miłością , pokojem , wolnością i intencjami duszy.

Cokolwiek mówić i tak jedno jest pewne : lub jesteś idealistą lub konformistą ponieważ innej możliwości nie ma w życiu dorosłym , a więc lub żyje się miłością i prawdą i wolnością lub wykorzystywaniem , zakłamaniem i ucieczką. Za tchórzostwo szczeniactwa egoizmu , za życie się dla wykorzystujących Cie przez mechanizm tatusiów , którym uwierzyłeś w religie edukacji i mamony i za szczeniackie uleganie manipulowaniem twoim poczuciem męskości i poczuciem wartości poprzez mamuśki odpowiadasz wyłącznie Ty sam . Podobnie swoim asekuranctwem szkodzisz głównie sobie i to głównie jest Twój problem...

I nie chodzi tu w ogóle o wyścig o największą odwagę jak sobie może pomyślałeś stadną mentalnością ponieważ każdy potrafi mieć taką samą max. odwagę , nie da się jej stracić ani wywalczyć, lecz chodzi o zrozumienie dlaczego z odwagi się zrezygnowało . >z kolei mówienie o ograniczeniach i iluzjach innych nie jest wywyższaniem się ponieważ każdego to dotyczy , to jest jedynie wdzięczność tym , którzy nam coś pokazali , zainspirowali i chęć pokazania tego innym życzliwością Janosika : " Przecia to takie same chłopy jako i my ..."

Oczywiście każdy ma prawo i wolność bawić się w szczeniactwo do woli , a raczej do wyrzygania bądź rozbicia łba ponieważ to zazwyczaj jest jednoznaczne i nawet nazywać to każdy ma prawo jak mu się żywnie podoba i należy to w pełni akceptować , szanować i tolerować. Każdy ma także prawo zrobić z siebie inteligencko "dorosłego". lecz każdy także gdy się zastanowi to odkryje , iż możliwa jest zabawa i wolność nie tylko bez płacenia za nią , lecz nawet z nagrodami od św. Mikołaja . Wystarczy ... dojrzeć a więc dorosnąć ... naprawde.



*** WNIOSKI ***

Rodzimy się uśpieni w matrixie i śpimy śniąć na jawie dopóki żyjemy w szczeniackich emocjach , w poświęcaniu się dla mechanizmu i dla innych albo także słuchając ustawiających nasze życie tatusiów - cerberów matrixa i należąć do stada czy innych grup i organizacji a więc żyjąc reaktywnie , nieświadomie i stadnie. Przebudzenie występuje wskutek rozkwitnięcia w nas duchowości bądź wskutek rozbicia sobie głowy albo odbicia się od dna zniewolenia , upodlenia pozwalającego na otrzeźwienie i zaczęcie życia dla siebie.

ważna jest świadomość faktycznych realiów tej materialnej rzeczywistości i mądrość duchowa , czyli świadomość duchowa i umiejętnośc jej realizacji w praktyce. Sama materialna świadomość egoisty to raptem zdolność przeżycia w zadowoleniu . Jakość życia daje mądrość duchowa , najwyższą jakością jest życie pełną idealistyczną mądrością przez w pełni opanowane zdrowe zdolności egoistycznego życia w pełni podporządkowane mądrości światła bez uznawania się za lepszego.

Życie każdą skrajnością zarówno egoisty jak i idealisty jest bardzo tragiczne . Idealista traci życie i czas , a egoista żyje samooszukiwaniem się i tchórzostwem przed prawdą będąc z tego dumnym , a i tak musi kiedyś boleśnie otrzeźwieć . Egoista hołduje więc samczej męskości ozn. ciemnotę albo tchórzostwo i im dalej z tym doszedł to jeszcze się z tego cieszy , iż doszedł tak daleko na przykład prawie do oświecenia będąc tatuśkiem dinozaurem.


Idealizm to nie tylko stosowanie ciągle nowych idei i pomysłów z mądrości do jakiejś jednej określonej dziedziny jak w razie egoisty dla przyjemnego życia i uwalnianiea się z niewoli umysłu . Bycie idealistą ozn. bycie i stawanie się , ciągła zmiana siebie i bycie ciągle nowym człowiekiem w każdej dziedzinie a więc nowatorskie podejście do wszystkiego włącznie z ciągłą zmianą osobowości bez trzymania staroci z przeszłości dla zabezpieczenia , z buntu czy głupoty jak u egoisty żyjącego samczym męstwem , polityką , piłką nożną, manipulowaniem małolatów i mamusiek znajomością podświadomości i rozwojem duchowym równocześnie.


Idealizm prowadzi do życia nie tylko najwyższej jakości, o której marzą egoiści , lecz również do życia najnowocześniejszego we wszystkich aspektach bycia człowiekiem co wiąże się z max. odwagą życiową , cywilną , o czym nie marzą egoiści. Idealizm to prawdziwy arystokratyzm życiowy , najwyższa dojrzałość , ethos , pełnia człowieczeństwa , przy której cała reszta wygląda jak dziecinada uważająca się jeszcze za lepszych jak ci inteligenci przywiązani do swego ego i swej prędkości myślenia motywowanej strachem o przeżycie i o brak uznania , zaprogramowanych do roboty w matrixie jak roboty .


***W POSZUKIWANIU DROGI ***

Każdy marzy o ogromnych uczuciach i każdemu są one dane , lecz musi sam je znaleźć ponieważ zazwyczaj są schowane , zasłonięte karmą indywidualną , tak już jest w tym świecie , iż to co cenne bywa ukryte i obwarowane testami , wyborami , określoną drogą jak labiryntem z różnymi możliwościami i łamigłówkami.

W tej grze liczy się dosłownie każdy krok , a jak mawiają mistrzowie liczy się także krok pierwszy , który zazwyczaj warunkuje całą drogę życia. Dobrze jest więc znać prawdziwe zasady tej gry , a nie tylko obiegowe opinie zanim się postawi pierwszy krok. Zasady można oczywiście czerpać z mądrości duchowej dot. życia ludzkiego w miłości, bądź z wygodnej mądrości ludzkiej bazującej na strachu przed bólem , utratą i brakiem.

Każdy krok w stosunkach może być więc oparty na miłości , wierze i ufności albo strachu , zwątpieniu i asekuracji . Wybór miłości to odwaga ciągle świeżego , wolnego opartego na mądrości życia , wybór strachu to w najwspanialszym razie kompromisowe nieuświadamiane stosowanie i ranienie innych i siebie w atmosferze cwaniackiego zadowolenia z wygrywania , to bolesna edukacja sensu odwagi miłości prawdziwej.

Każdy musi sam odkryć to co najcenniejsze , co ukryte , jeżeli intryguje Cię coś więcej na przykład piękno , prawda , wolność albo prawdziwa miłość , czyli skoro nadal jesteś człowiekiem młodym , odważnym i nieskorumpowanym to zauważ , iż żyjemy w czasach w których wszystko jest możliwe , w świecie , w którym wszystko jest dostępne i nie ma żadnego powodu by z czegokolwiek rezygnować , czyli :
Nie rezygnuj ! tylko ciągle Szukaj! Zobacz Uważnie !
Czuj ! i Myśl ! wolnie i ... samodzielnie !

Wystarczy popatrzeć na świat jak aby się widziało go poraz pierwszy w życiu , oczami dziecka , lecz w pełni świadomie i trzeźwo . Każdy musiał kiedyś dostrzec paranoje absurdów świata tak zwany "dorosłych" a więc skapitulowanych i skorumpowanych snem i zabawkami matrixa . Problem w tym czemu nadal tego nie widzi i czemu jest brak wiary w sposobność innego życia . To normalne , iż rodzimy się w świecie iluzji i sami śpimy i sami wierzymy w te bzdury , lecz na zobaczeniu ich w sobie bazuje przebudzenie . Kiedyś trzeba znaleźć odwagę i odrzucić autorytet i tłumaczenia innych . Inaczej żyje się w paranoii absurdów i słucha człowieka wyśpiewującego w Kościele anielskim głosikiem błaganie aby Bóg za niego wszystko zrobił , równocześnie uczącego innych jak robić dzieci albo także podąża ślepo i wygodnie za apodyktycznymi prowodyrami.

by umieć rozpoznać prawdziwą miłość nie wystarczy w to wierzyć , trzeba także znać umysł i jego działanie , czyli rozpoznawać motywacje oparte na buncie , emocjach i iluzjach , ponieważ te umieją nas wywieźć na manowce. Potrzebna jest do tego akceptacja pragnień umysłu i zgoda na ich przepracowanie . A akceptacja to nie jest ani uleganie ego, ani pogodzenie się z jego niewolą jak u egoistów. Bycie egoistą to zwyczajne danie ciała i tchórzostwo wobec przyznania się do tego przed sobą i innymi i namawianie do tego całego świata "zostań największym egoistą świata ! " - a więc największym frajerem...

Zdrowy egoizm podobnie pokochanie siebie jest potrzebny , lecz to jest tylko zdolność życia w tym świecie , a gdy stanie się filozofią życia jak u egoistów wtedy jest już zazwyczaj nieświadomionym buntem i życiem kompleksami i strachem i zwątpieniem a więc niewolą ego , z którą się pogodzili zamiast jedynie ją akceptować i zamieniać. Jakąś filozofię każdy wyznaje siłą rzeczy , nawet egoiści głoszący niechęć do filozofii , więc warto zadbać o jej jakość.