Co znaczy Dom przyjazny dla dziecka.

Najważniejszy członek rodziny.
W pierwszych latach życia dziecko zdobywa doświadczenia, które kształtują jego relacja do siebie i świata. Należy zwrócić uwagę, by dom, w którym przebywa był dostosowany do jego potrzeb i wymogów, by był dla niego atrakcyjny i bezpieczny. Wpływ domu rodzinnego i otoczenia ma olbrzymie znaczenie, bo dziecko bezkrytyczne asymiluje to, co najbliższy świat mu oferuje. Dlatego tak istotny jest mądry wybór tego, co jako rodzice oferujemy naszym dzieciom i jaki przeznaczenie one z tego zrobią.
Dziecko powinno dobrze czuć się w całej przestrzeni domu. Należy więc zapewnić mu takie warunki rozwoju i bezpieczeństwa, by zminimalizować niebezpieczeństwo ewentualnych wypadków. Nie unikniemy guza, lecz postarajmy się, by wnętrze domu było dobrze zorganizowane, a dziecko poruszało się w nim bezpiecznie, bez stosowania niepotrzebnych zakazów.
Myśląc o naszym domu wyobraźmy sobie, iż przestrzeń będzie użytkowana nie tylko poprzez nas, lecz również poprzez nasze dzieci. To od nas, i naszego zaangażowania w organizację wspólnej domowej przestrzeni zależy ich bezpieczeństwo, harmonijny rozwój i dobre samopoczucie.

Najcudowniejszy faza życia.
Odkąd dziecko rozpoczyna się interesować wszystkim, co je otacza, poznaje świat, należy dołożyć starań aby dom był dla niego bezpieczny, należy zapewnić mu jak najwięcej przestrzeni, ze względu jego aktywności ruchowej charakterystycznej dla tego etapu rozwoju. Mechanizm ten przebiega aż do wieku dojrzewania, lecz jest szczególnie intensywny w okresie przedszkolnym. Pierwszy rok życia dziecko spędza w pokoju rodziców i w pokoju dziennym, wtedy właśnie należy zwrócić szczególną uwagę na potrzeby dzieci i zainteresowania. Elementy codziennego użytku, stają się elementami zabawy, stół zamienia się w domek, krzesło w samochodzik, czyli wszystko co otacza dziecko rozwija jego wyobraźnię.

Przestrzeń dla dziecka.
Przestrzenią dla dziecka powinien być cały dom. Wnętrza, w których będzie się rozwijało, powinny być kształtowane w pierwszej kolejności pod kątem jego indywidualnych potrzeb. Rodzice, regularnie pamiętając o własnej wygodzie, zapominają o potrzebach i bezpieczeństwie małego członka rodziny.
Od drugiego roku życia dziecka, zaleca się by posiadało ono własny pokój, który powinien być tak zaprojektowany, by mógł zamieniać się wspólnie z dorastaniem dziecka.
Rodzina zamieszkująca w małym mieszkaniu, gdzie niemożliwe jest wydzielenie osobnego pokoju, powinna wydzielić kąt z większego pomieszczenia i urządzić go na miarę potrzeb dziecka.
swoja przestrzeń powiększa samodzielność i inicjatywę, stwarza bodźce i zachęca do edukacji, poprawia koncentrację. Stałe miejsce do spania wyrabia odruch senności związany z tym miejscem. Pokój powinien być zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie sypialni rodziców, tak by zapewnić potrzebę poczucia bliskości i bezpieczeństwa.
Dziecko z zasady nie ogranicza miejsca zabawy do własnego pokoju. Bawi się wszędzie. Wnętrza więc powinny być tak urządzone, by wyeliminować sposobność wyrządzenia szkód czy także wypadku. Należy zapewnić mu swobodę poruszania się, co natomiast angażuje go w życie całej rodziny.
wspólnie z pójściem dziecka do szkoły świat zainteresowań ulega zmianom. Nie chodzi tylko o skalę mebli, powiększa się dystans względem rodziców, rodzi się potrzeba większej samodzielności i indywidualizmu. Warto pomyśleć wtedy o wymianie pokoju dziecka na bardziej oddalony od sypialni rodziców. Pokój dziecka powinien być spory, przestronny, funkcjonalny i bezpieczny. Dziecko spędza w swoim pokoju zdecydowanie więcej czasu niż dorośli w swoich, dlatego tak istotna jest ta dobra organizacja tej przestrzeni. Wystrój wnętrza pokoju dziecka uzależniony jest od indywidualnych zainteresowań. Pomysły nastolatków dotyczące urządzania wnętrz bywają regularnie zaskakujące dla rodziców. Czasami dzieci naśladują wzorce ze świata dorosłych i tylko detale zdradzają użytek pomieszczenia, czasem zaś urządzają własną przestrzeń zupełnie w innym stylu, niż reszta mieszkania.
Małe i nieporadne wymagają ochrony, dorastające i samodzielne potrzebują prywatności. We współczesnych domach obserwuje się tendencję do wydzielania z powierzchni domu aneksu dziecięcego, z pokojami wyposażonymi w łazienki i garderoby, salonikiem do przyjmowania gości, a regularnie i z aneksem kuchennym. Najważniejszym celem jest powstanie przestrzeni zapewniającej poczucie bezpieczeństwa, wygody i dobrych warunków sprzyjających rozwojowi młodego mieszkańca. Dom jest miejscem edukacji i wypoczynku.

edukacja, zabawa i sen.
by zapewnić dziecku dobre samopoczucie, należy w pokoju pozostawić jak największy region wolnej podłogi. Ograniczenie ilości mebli do koniecznych sprzętów pozwala wygospodarować sporą przestrzeń konieczną do zabawy, pozwalając dziecku swobodnie kształtować własne otoczenie.
W projektowaniu wnętrza pokoju dziecięcego istotne jest założenie zmieniającej się funkcji w momencie, przez wyznaczenie odpowiednich pól na łóżko, biurko, fotel na czytania. Gdy dziecko zacznie chodzić do przedszkola w pokoju powinien pojawić się stolik dopasowany do jego wzrostu, wygodne łóżko i wiele zabawek ulokowanych w kolorowych pudłach i skrzyniach i regały o różnych wysokościach. wiele miejsca na rzeczy i zabawki wyzwala w dzieciach potrzebę dbałości o własne otoczenie. Porządkowanie, ustawianie elementów i zabawek może stać się niezłą zabawą. Regały powinny być mocno przytwierdzone do ścian, bo dzieci regularnie chwytają się ich wstając z podłogi albo wykorzystują je jako drabinki do wspinaczek.

Dzieci wyrastają ze swoich pokojów - pozwólmy im zamieniać układ mebli.
Rodzice zwykle nie zdają sobie sprawy z rzeczywistych upodobań własnych dzieci, pragną zaofiarować im eleganckie otoczenie, zupełnie nie przystające do ich potrzeb. Należy pozostawić dziecku sposobność wpływu na urządzenie swojego wnętrza, bo rozwija to kreatywność i umiejętność abstrakcyjnego myślenia. Wyglądem własnego pokoju dzieci wyrażają własną niezależność i indywidualność. Czasami pogląd na wystrój własnego pokoju nie jest zgodny z pomysłami rodziców. Inicjatywy dziecka nie należy jednak marnować, lecz poprzez subtelne, przyjacielskie rozmowy rozwijać.
Meble dla dzieci powinny być tak skonstruowane, > by ich funkcje nie były jednoznacznie określone, > by pozwalały dziecku wymyślać ich wykorzystanie, rozwijać umiejętności logicznego myślenia, umiejętności manualne i koordynację ruchów. Należy pozostawić dziecku pole do rozwijania własnej inwencji i wyobraźni – regularnie uśpionej w przesadnie ułożonym domu ludzi dorosłych.
Pierwszoklasista powinien mieć w swoim pokoju biurko z regulowaną wysokością blatu, ergonomiczne krzesło z regulowanym siedziskiem i oparciem, pudełka na zabawki, jak również półki i regały na książki. Bezpieczeństwo dziecka to również dbałość o jego zdrowie. Odpowiednie oświetlenie miejsca zabaw i miejsca edukacji jest jednym z najważniejszych celów w projektowaniu wnętrz przeznaczonych dla dzieci. Duże znaczenie dla jakości pracy przy biurku ma wygodne krzesło, odpowiedni blat i oświetlenie. Pokój powinien być jasny, mocno doświetlony światłem dziennym. Powierzchnia blatu powinna być doświetlona dodatkowo oświetleniem sztucznym w formie lampy stojącej na stole, bądź oprawy podwieszanej. Światło powinno padać z lewej strony dla dziecka praworęcznego i z prawej dla leworęcznego. Źródło światła powinno być umiejscowione około 40 cm od środka zasadniczego pola pracy, około 40 cm przed pracującym, licząc od przedniej krawędzi stołu i około 35 cm nad płaszczyzną biurka. Nie wolno ustawiać źródła światła za plecami siedzącego przy biurku dziecka.
Żarówka stanowi jedynie uzupełnienie oświetlenia naturalnego, nie może go jednak zastąpić kompletnie. Długookresowe korzystanie wyłącznie z oświetlenia sztucznego może doprowadzić do przemęczenia wzroku dziecka. Miejsce edukacji młodego człowieka wymaga odpowiedniego poziomu natężenia oświetlenia na płaszczyźnie roboczej, przy ograniczonym efekcie olśnienia i źródeł światła o właściwościach dobrego oddawania barw. Blat powinien być matowy - najlepiej jasny, > by wyeliminować powstawanie sporych kontrastów między zeszytem a płaszczyzną biurka. W czasie edukacji w pokoju powinny być włączone lampy oświetlenia ogólnego.
gdyż przewarzająca część dzieci boi się ciemności, regularnie trzeba zostawić im zapalone światło na noc. Można wykorzystać wyłącznik z regulatorem natężenia oświetlenia albo oddzielną lampkę o niewielkiej mocy, ze źródłem w formie świetlówki kompaktowej.
Nieodłącznym elementem pokoju dziecka stał się komputer. Monitor nie powinien być ustawiony w kierunku okna. W czasie użytkowania komputera oświetlenie powinno być włączone, > by świecący monitor nie kontrastował z pozostałą ciemną częścią pokoju. Oświetlenie powinno być umieszczone tak, > by nie powodowało odblasków na ekranie.
Każde dziecko powinno mieć wyznaczone stałe miejsce do pracy. Takie rozwiązanie oszczędza energię konieczną do adaptacji do zmieniających się warunków, mobilizuje, wytwarza roboczy nastrój i korzystną dla edukacji atmosferę. Optymalna temperatura w pokoju dziecinnym to 20 st.C.

Meble w pokoju dziecka.
Zaleca się, > by meble w pokoju dziecięcym były proste i bezpretensjonalne. Powinny być solidne i stabilne, ergonomiczne i bezpieczne. W pokojach o małej powierzchni sprawdzają się mobilne, wielofunkcyjne meble umożliwiające swobodną aranżację przestrzeni pokoju, zmianę przeznaczenia określonej powierzchni w zależności od potrzeb i pory dnia.
Dobrym metodą na wygospodarowanie jak największej przestrzeni podłogi jest rozwiązanie w formie łóżka na stelażu, podwyższeniu albo antresoli. Można ulokować pod nim półki, szafę na ubrania, ciekawą przestrzeń do zabawy - bezpieczną kryjówkę. Nie powinno się lokować w tym miejscu biurka bo zwykle nie dociera tam odpowiednia liczba światła dziennego, tak potrzebnego dziecku do edukacji. Oprócz dobrego zastosowania powierzchni łóżko piętrowe albo antresola mogą stanowić atrakcję jako przedmioty odbiegające od stylistycznej monotonii, a przy okazji świetnie sprawdzają się jako miejsce do zabawy, wspinania się i gimnastyki. Dzięki barwnej, oryginalnej obudowie praktyczna konstrukcja może stać się prawdziwą ozdobą wnętrza dziecinnego pokoju, inspirując młodszych i starszych mieszkańców do twórczego działania. Efektownym uzupełnieniem piętrowej konstrukcji może stać się zabawna zjeżdżalnia, której zamontowanie wzbogaci wnętrze, i być może zmobilizuje śpiochów do rannego wstawania.
Przy budowie łóżka piętrowego rozmiar stelaży podtrzymujących materac dostosowujemy do potrzeb dziecka, mocując górne posłanie na wysokości takiej, > by siedzący młody użytkownik nie dotykał głową sufitu, dolne zaś tak aby nie przeszkadzała mu część górna.
> by zaoszczędzić miejsce - tak cenną przestrzeń do zabawy i aktywności ruchowej - łóżko można zainstalować jako wysuwane z podestu, na którym dziecko znajdzie miejsce zabaw. Pod podestem mogą znaleźć miejsce szuflady na zabawki, które w ten sposób łatwo dadzą się uprzątnąć. Szuflady w meblach dziecięcych powinny aby niewielkie, wyciągane, > > by mogły być używane jako dodatkowe przedmioty zabawy.
Łóżka nie należy ustawiać naprzeciwko wejścia do pokoju, powinno być odseparowane od sukcesów świetlnych i dźwiękowych. Pościel dla dzieci powinna być dostosowana do wzrostu dziecka, nie może być za długa, poduszki najlepiej o wymiarach 40x60 cm, kołderka 100x135 cm. Pokrycie i wypełnienie powinno być wykonane z materiałów antyalergicznych. Dzieci powinny spać na twardym materacyku. Dobrym rozwiązaniem jest oddzielenie łóżka od pozostałej części pokoju ażurowym regałem, pewnie umocowanym do podłogi i sufitu.
W pokoju dziecka należy zainstalować jak najwięcej regałów, półek i pudełek. Regały powinny być skonstruowane tak, > > by do wszystkich płaszczyzn dziecko mogło otrzymać się samo. Dziecko dorastając coraz bardziej interesuje się otaczającym je światem, gromadzi dziesiątki najdziwniejszych niekiedy rzeczy. Pojemniki na zabawki mogą służyć również jako mobilne miejsca do siedzenia. Lekkie moduły meblowe pobudzają wyobraźnię.
Dobrym pomysłem jest zainstalowanie na ścianie płyty, która stanie się pracownią rysunkową dziecka, polem do rozwijania własnej inwencji twórczej. Może służyć również jako płaszczyzna do ekspozycji rysunków, wycinanek i innych prac manualnych. Tablica rysunkowa nie uchroni wprawdzie ścian, lecz skupi radosną twórczość naszych pociech w określonym miejscu i stworzy oryginalną dekorację pokoju dziecinnego.
Meble, a szczególnie krzesło i stół powinny być dostosowane do wzrostu dziecka, bo spędza ono wiele czasu przy biurku. Krzesło powinno mieć regulowaną wysokość siedziska i podparcia pleców (na odcinku lędźwiowym kręgosłupa). Na zachowanie właściwych proporcji należy zwrócić szczególną uwagę u dzieci między 5 a 15 rokiem życia. Dorastające dzieci potrzebują jak najwięcej silnych blatów, > > by moc rozwijać zainteresowania i > > by rozłożone hobby nie przeszkadzało w nauce. Biurko nie powinno być ulokowane pod samym oknem, bo może rozpraszać młodego człowieka w czasie edukacji, i dlatego, iż przeciągi i zmieniająca się temperatura (kaloryfer) mogą mieć znaczny wpływ na zdrowie. Pozycja w czasie siedzenia przy biurku - „nosem do ściany” - zdaniem psychologów zdecydowanie przyczynia się do większej koncentracji w czasie edukacji. Dostęp do biurka powinien być swobodny, światło dzienne powinno padać na biurko z lewej strony dla dzieci praworęcznych, z prawej dla leworęcznych.
Akwarium w pokoju dziecka wspomaga jego naturalną ciekawość, a obserwacje roślin i zwierząt, rozbudzają zainteresowanie światem, wzbogacają wyobraźnie, wpływają na sferę emocjonalną i kształtowanie się uczuć wyższych. Stanowi ono żywą i barwną dekorację pokoju i podwyższa wilgotność powietrza, która w pokoju dziecinnym powinna wynosić 45-60%. Rośliny lokujemy na niedostępnej półce, na wysokości około 160 cm. albo zawieszamy w ozdobnych koszykach. W tych wnętrzach zaleca się rośliny o szczególnych właściwościach oczyszczania i nawilżania powietrza na przykład skrzydłokwiat albo paproć nefrolepis wysoki. W pokoju dziecinnym do pielęgnacji roślin nie należy stosować jakichkolwiek środków ochrony i nawożenia.
Wyłączniki światła w domu przyjaznym dla dziecka powinny znajdować się na wysokości 110-130 cm. Dzieci w ten sposób samodzielnie mogą włączać światło we wszystkich pomieszczeniach i nie są zmuszone do wykonywania codziennych czynności w ciemnościach, co zawsze stanowi poważne zagrożenie wypadkiem.

Bezpieczna podłoga.
Dzieci najchętniej bawią się na podłodze. Wykorzystują tę płaszczyznę w niekonwencjonalny sposób, dlatego utrzymanie jej w czystości i higienie jest tak bardzo istotne. Powierzchnia podłogi powinna być odporna na zaplamienia, łatwa do czyszczenia, ciepła w dotyku – jeżeli możliwe to podgrzewana, miękka, lecz nie śliska. Dzieci biegają i skaczą, przemieszczają się w niekontrolowany sposób, dlatego dywaniki powinny być przymocowane do podłogi matą, siatką antypoślizgową.
Dobrze sprawdzają się podłogi parkietowe, panele, podłoga z korka, łatwo czyszcząca się wykładzina PCV albo dywanowa, wykonane i wykończone materiałami nietoksycznymi, bezpiecznymi dla dziecka

Ściany w pokoju dziecka.
Kolor zdecydowanie stymuluje inteligencję dziecka i jego aktywność, wpływa na psychikę, aktywizuje umysł. Należy utworzyć klimat sprzyjający rozwojowi umysłowemu i emocjonalnemu. Zgodnie ze współczesnymi badaniami, dzieci rozwijające się w pokojach pomalowanych na barwy w odcieniach brązów, szarości, bieli i czerni, wykazują niższy iloraz inteligencji. Barwy odbierane są subiektywnie, mają bardzo indywidualne znaczenie. Kolor pomarańczowy okazał się w najwyższym stopniu dobroczynny – wyzwala poza inteligencją również uczucia socjalne i towarzyskie. Psychologowie dziecięcy za w najwyższym stopniu odpowiedni uznają jednak kolor zielony bo on uspokaja i pomaga w skupieniu. Wybór powinien być uzależniony jednak od charakteru dziecka. Używajmy kolorów jasnych o małym nasyceniu, wesołych i ciepłych, stonowanych. Unikajmy z kolei zbyt agresywnej kolorystyki. > > by wnętrze było dla dziecka atrakcyjne, monotonię powinniśmy urozmaicić elementami kontrastowymi na przykład kolorowymi poduszkami, pudełkami na zabawki, i innymi akcentami w żywych barwach. Ściany najlepiej jest pomalować ekologiczną farbą emulsyjną, odporną na zmywanie i szorowanie. Pamiętajmy o wszystkich niezbędnych atestach. Dobrym pomysłem na uatrakcyjnienie pokoju dziecinnego jest tapeta położona na jednej ze ścian.

Niebezpieczeństwa.
Dziecko wykazuje niezmożoną ruchliwość, jest ciekawe, śmiało podejmuje nieobliczalne w skutkach eksperymenty. rozpoczyna chodzić, biegać, wdrapywać się na krzesła, stoły, szafki. Wszystkiego chce dotknąć, robić to, co rodzice: podlewać kwiatki, wchodzić na drabinkę, zdejmować firanki. Bardzo regularnie te zabawy kończą się upadkiem. Dom musi zatem odpowiadać tym uwarunkowaniom, które gwarantują małemu odkrywcy bezpieczne poznanie swojego otoczenia.

Należy dołożyć wszelkich starań, > > by odkrywanie świata poprzez malucha było fascynujące i bezpieczne. Zdecydowanie częściej ulegają wypadkom dzieci bardzo ciekawe świata, jak i te bardzo nieśmiałe. Jak wskazują statystyki ponad 40 proc. wypadków, jakim ulegają dzieci, zdarza się w domu, dlatego wymóg zapewnienia dziecku bezpieczeństwa spoczywa na rodzicach. Nie należy jednak ograniczać dziecka stosując zakazy. Można przecież pozostawić dzieciom swobodę edukacji opartej na własnym doświadczeniu przy jednoczesnym odpowiednim zabezpieczeniu wnętrza domu.

· Okrągłe i eliptyczne kształty uniemożliwiają powstawanie najgroźniejszych urazów. Jeśli jednak we wnętrzu posiadamy meble o ostrych krawędziach, kantach, powinniśmy wykorzystać silikonowe narożniki, które zamortyzują uderzenia. Podobnie powinniśmy zabezpieczyć kaloryfery i parapety. Ze stołów należy pozdejmować obrusy, które maluch może ściągnąć wraz ze znajdującą się na nich zawartością, na rzecz szeregu małych serwetek. Dziecko przy stole powinno siedzieć w specjalnie do tego zaprojektowanym krzesełku, na szeroko rozstawionych nogach, najlepiej w szelkach uniemożliwiających wypadnięcie.

· Przeszklenia w drzwiach stanowią niebezpieczeństwo dla dziecka. Rozbita szyba może być powodem groźnych urazów, dlatego najlepiej nie wyposażać naszych domów w drzwi przeszklone. Jeśli jednak z powodów estetycznych i funkcjonalnych, zdecydujemy się na takie rozwiązanie, to w przeszkleniach drzwi powinniśmy wykorzystać szkło bezpieczne; klejone z folią wewnątrz, hartowane - wytrzymałe na uderzenia, po rozbiciu rozsypujące się na sporo małych niegroźnych kawałków albo należy dokładnie zakleić szybę przeźroczystą folią chroniącą przed powstawaniem ostrych odłamków.

· Okna i drzwi zabezpieczamy blokadami uniemożliwiającymi dziecku samodzielne ich otwarcie. Przy oknach nie należy ustawiać krzeseł, foteli, szafek, puf, > > by dziecko zainteresowane światem zewnętrznym nie wspinało się na parapet. W świetle okna nie powinniśmy ustawiać elementów, które mogą przyciągać uwagę małego mieszkańca. Z drzwi powinniśmy wyciągnąć klucze, bo małe dziecko potrafi je przekręcić, zamknąć drzwi, a później nie jest w stanie samodzielnie ich otworzyć.

· Schody powinny być łagodne i jak najmniej kręte. Przy krańcowych stopniach powinny być zainstalowane furtki, bramki zabezpieczające z mechanizmem zamykania. Stopnie powinny byś pokryte materiałem antypoślizgowym albo na krawędziach wyklejone specjalnymi paskami.

· Balustrady - szczególnie antresol, galerii i balkonów - powinny być tak zaprojektowane, > > by nie zachęcały do wspinania się po nich. Nie powinny składać się z ostrych obiektów, a odległość między długimi pionowymi i poziomymi elementami nie powinna być większa niż 12 cm. Poręcze powinny posiadać zabezpieczenia przed zjeżdżaniem. Dobrym rozwiązaniem jest zamontowanie dodatkowej balustrady dostosowanej do wzrostu dziecka. Umożliwi to bezpieczne, samodzielne poruszanie się po schodach, a w razie niekontrolowanych wędrówek zmniejszy ryzyko wypadku.

· W łazience bateria wannowa powinna być zainstalowana w taki sposób, > > by dzieci w czasie kąpieli i zabawy w wannie nie uderzały się plecami w obiekt wylewki. Na dnie wanny powinniśmy układać maty antypoślizgowe. Dobrze sprawdzają się baterie termostatyczne, które ograniczają temperaturę wody i zapobiegają oparzeniu. Doskonałą temperaturą wody w domach, w których mieszkają małe dzieci jest 48 do 50°C.

· W kuchni czyha na dziecko najwięcej zagrożeń. Rozgrzana kuchenka, gotujące się potrawy, gorący piekarnik to tylko łatwe do wyobrażenia niebezpieczeństwa. Prostym metodą jest zainstalowanie bramki uniemożliwiającej dziecku dostęp do kuchni. Jeśli jednak kuchnia jest otwarta przed ściągnięciem gotującego się garnka uchronią dziecko specjalne ograniczniki, płotki ochronne montowane na płycie kuchennej na stale albo czasowo na przyssawkach. Również szyba piekarnika stwarza zagrożenie poparzeniem. Rozwiązaniem tego problemu jest zainstalowanie urządzenia w zabudowie słupkowej na odpowiedniej wysokości, niedostępnej dla małego dziecka albo także zakup modelu z podwójną albo potrójną szybą, która ogranicza temperaturę powierzchni szklanej. Nowoczesne kuchnie posiadają zabezpieczenia przed niekontrolowanym wypływem gazu. Jeśli jednak nasza kuchnia nie jest zaopatrzona w to rozwiązanie, możemy wykorzystać specjalne, bezpieczne kurki wymagające odpowiedniego wciśnięcia przed przekręceniem. Równie niebezpieczny może być dostęp do szuflad i szaf. wykorzystać można zatem blokady uniemożliwiające ich pełny wysuw, dzięki czemu dziecko nie wysypie ich zawartości na siebie, ani nie będzie się po nich wspinać. Dzieci lubią wkładać do buzi różnorakie elementy. Kosz na śmieci powinien więc znajdować się w zamykanej szafce. Środki chemiczne i leki należy ulokować w miejscu niedostępnym dla dzieci, a więc najlepiej w szafce wyposażonej w zamek.

· Łóżko dziecka, jeśli znajduje się na antresoli, stelażu albo podwyższeniu, powinno być zaopatrzone w barierkę o wysokości 16 cm.

· Prąd elektryczny stanowi przyczynę wielu wypadków. Stosunkowo możliwości w pokojach dziecięcych powinniśmy instalować źródła światła w zamkniętej oprawie, niskonapięciowe (12V). Lampa na biurku powinna być solidnie przymocowana, > > by uniemożliwić jej łatwe zdjęcie czy przewrócenie. Kontakty elektryczne powinny być zaopatrzone w zabezpieczenia – plastikowe zaślepki. W obecności dziecka, w zasięgu jego wzroku nie powinniśmy do nich włączać urządzeń AGD, bo dzieci naśladują dorosłych w ich codziennych czynnościach.

· Rośliny w domu, w którym przebywa małe dziecko, powinny znajdować się poza zasięgiem jego rączek. Dzieci z pasją zaglądają do kolorowych doniczek wybierając z nich ziemię; czasami zrywają i zjadają kolorowe listki. Wśród roślin domowych znajduje się sporo trujących gatunków (diffenbachia, poinsencja, filodendron, fikus, asparagus, begonia, oleander, azalia, bluszcz angielski, hiacynty, irysy, rododendron).

· Troczki i sznurki regulujące zasłony i rolety należy zamocować tak, > > by dziecko nie mogło ich dosięgnąć.

idealne zabezpieczenia nie zastąpią czujnego oka opiekunów. Dają jednak chwilę na reakcję i przeciwdziałanie wypadkom; oszczędzają dzieciom przykrych niespodzianek. Należy dążyć do powstania przestrzeni stanowiącej jak w najwyższym stopniu przyjazny i bezpieczny dom dla dziecka. Wszystkie elementy przeznaczone dla dzieci do lat 3 powinny posiadać certyfikat Instytutu Matki i Dziecka.

Jacek Niezgoda
ARTDESIGN biuro projektowe
http://www.artdesign.pl
jacek.niezgoda@artdesign.pl