Definicja: Nie mogę już patrzeć.
Bezradność zabiera mnie;
widzę na mej drodze dzikie drzewa i błyszczącą czerń.
Świat biegnie do tyłu cofając się od początku do końca
Ludzie chcą ;
czyści ludzie wierzą w miłość, sprawiedliwość.
Lecz rzeczywistość,
Sama w sobie jest stekiem bzdur .

Ludzie ona sama zabije wszystkich nawet niewinnych;
spijających słodki sok wyczynów winowajców
Powinniśmy sami zabić…
Zdrajców

Nie da się…

Możesz patrzeć na kolejne rdzewiejące liście konających drzew.
Możesz usłyszeć ostatni, konający ptaków śpiew.
Możesz poczuć materii kulistej złą twarz .
Ona drze się ratunku;
a człowiek do człowieka woła patrz
Z nadzieja ze ktoś coś zrobi…


Lecz nie ma ludzi o bohaterskich czynach;
kto odda Zycie zamiast szczęście z ziemi spijać?
Kto?
Zbierzmy się na odwagę
Ludzie razem damy sobie rade!
Zabijemy zabójców
Zniewolimy oszustów
Będziemy gatunkiem żyjącym w zgodzie z przyrodą;
uratujemy ziemie przed utrata osłody


Ludzie!
Rozbijcie te kamienie, niech ktoś użyję pierwszych słów
Ocalmy ją ocalmy;
we wszechświecie nie potrzebny zbędny rozruch.