Definicja: Prababcia mówiła,
że poeci plwają krwią,
galopują nie na pegazach
ale na suchotach,
wzajemność mają u kabaretowych artystek
i kucharek.

Pradziadek wyruszył do Argentyny,
budował koleje i drogi. Ona miała własne.

Postrzelili ją Niemcy,
brat zmarł w więzieniu w Piotrkowie,
syn poszedł do partyzantów
i tyle go widziała.
Sadziła drzewa, zaplatała warkocze,
piekła chleb.

Najbardziej pamiętam jak tkwiła na ganku
patrząc na Buenos Aires. Kartki szeleściły.

Kiedy w drzazgach kredensu czy kamieniach
znalazłem zaśniedziałe centinos
to chowałem je do magicznej skrzynki.
Tylko się śmiała,
wrzucając tomiki do ognia,
bo listów od niego nie miała.

Teraz po każdym przeczytanym wierszu
myślę, ile w nim ognia,
ile popiołu,
i jak zmieniają się metody ogrzewania.