Definicja: Naznaczyłeś krzyżem i nadałeś imię,
kazałeś nieść godnie - już dłużej nie mogę.
Z modlitwą na ustach spełniałam uczynki,
wyboistym szlakiem wyznaczyłeś drogę.

Ze wschodu na zachód, w trudzie i cierpieniu,
marzeniami sięgam kwiecistej doliny.
Toczę głaz ogromny ze łzą na powiece,
zamiast prostej drogi, głogi i tarniny.

Czasem wiatr osuszy potem zlane czoło,
ptak zaśpiewa rzewnie na krzewie kaliny.
Głazu samotności już dźwigać nie zdołam,
wróżka ujawniła tarotem przyczyny.

Na kowadle życia, wykuję lemiesze,
zetrę głaz na popiół, omijając krzyże.
Jeszcze raz się zwrócę do istoty bożej,
jeśli nie pomoże - czart stopy wyliże.

Stanę u drzwi piekieł i uniosę głowę,
pukała nie będę, bo stoją otworem.
Płomieniem nadziei do ciebie się zbliżę,
myśląc wyobraźnią - jesteś ciut potworem.

Anioła nie pragnę, cyrograf podpiszę,
nie będę pamiętać żadnej twojej winy.
Piwo nawarzone razem wypijemy,
Pod nos ci położę pachnące maliny.

Długo je zbierałam na ciernistych ścieżkach,
po jednej do kosza, obmywałam łzami.
Wreszcie napotkałam takiego smakosza,
rodowód piekielny - serce jak aksamit.