Definicja: Już przestałam słuchać ślepego Amora,
bo dość łez perlistych - rozdwojenia jaźni.
Te zatrute strzały wrzuciłam do wora,
Wyleczyłam myśli z chorej wyobraźni.

Zatrzasnęłam bramę fałszywej słodyczy,
w moich łzach goryczy przegląda się tęcza.
A zranione serce ukłuć już nie liczy,
i nie pomagają już kwiatów naręcza.

Kryształowe lustro czarny welon kryje,
wiatr w kominie gwiżdże, roznosi popioły.
Zdeptane uczucie nigdy nie ożyje,
próżno je cerują przychylne anioły.

Wygasiłeś światło w głębinie sumienia,
poszedłeś w doliny gdzie Wenera klęczy.
I skazałeś duszę na wieczne cierpienia,
w przepastnych ciemnościach potajemnie jęczy.

"Katharsis duszy" w nim moja nadzieja,
spuściłam z łańcucha zgłodniałe ogary.
Na ołtarzu nocy tam gdzie czarna knieja,
dopełnię w rewanżu zdrady i ofiary.