Definicja: Jakiś Grek wazę z gliny ulepił.
Wypalił w piecu dzban na oliwki.
Chwycił pędzel i namalował to, co wymyślił:

Złota krowa przez pasterza prowadzona.
Za nią satyrów zastęp maszeruje;
Gdzieś nad nimi lata piękna Dea Bona
Kwiaty lilii i narcyzów rozsypuje.

Słychać nawet głosy Panów z orszaku,
Co Dionizosowi melodię nucą.
Nimfy na ich widok zamieniają się w krzaki;
Przez boginię Ale Bachanki się kłócą.

Helios do ziemi wyciąga słoneczne dłonie,
A złote łany zboża pną się na Gai głowie.
Na Olimpie ciepły ogień płonie.
Jutrzenka dzień zwiastuje po nocnym nowie.

Grek wazę skrzętnie maluje farbami,
Mimo że pędzel się w ręku kołysze.
Nagle Zefir przez okno wleciał podmuchami
Stłukł dzban dając koniec bogów pysze.