Definicja: To lato mnie zaskoczyło, choć niebo jak co roku - zwyczajne.
Płynę ulicami, co nie znają widnokręgu.
Przelatuje obok mnie nurt obrazów zielonych.
Twarze dziewcząt jak kwiaty wśród kamieni
mijają mnie śniąc przytomnie puls miasta.
A Ty w obcym mi swoich zdarzeń kręgu
przetrwałaś tyle lat.
Twoja młodość wabiąca kiedyś włosów barwą słomkową
w Tamte Ciężkie Dni uciekła mi bezpowrotnie
jak nić Ariadny.
Stanęliśmy na rozstajach, bo nowe role dał nam los.

"W jakiej kawiarni mieszasz dziś łyżeczką
swój wypełniacz zacienionych chwil,
co się rozsiadły, by same siebie chłonąć ?"

Pod promienistymi daszkami siedzą pary
sącząc chłód w półcieniach...