Definicja: Nie okradajmy ptaków ze skrzydeł -
niech płyną w bieli chmur i błękicie.
Czas atomową skończyć corridę!
Czas uszanować wszelakie życie.

Zwróćmy przejrzystość źródlanej wodzie,
niech się w swym domu ryby nie dławią.
Zamiast tankowców żeglarskie łodzie
szum fal niech w błogiej ciszy zostawią.

Nie zagłuszajmy polnych symfonii -
dajmy się porwać magicznym dźwiękom -
bo nikt z nas nigdy dzieł nie dogoni
stworzonych kiedyś natury ręką.

Nie odbierajmy trawie zieleni.
Nie zniewalajmy zapachu kwiatów.
Niech w czarodziejski ogród się zmieni
każde muzeum toksycznych wraków.

Każda myśl nasza jest tylko pyłem,
kropelką wody, ziarenkiem piasku...
Na nic „przepraszam” czy „zawiniłem”,
gdy się we własnym zbudzisz potrzasku.

Nie psujmy tego, co nas przerasta,
w ciągłej pogoni za wiatrakami,
żeby te nasze wspaniałe miasta
nie były kiedyś nam grobowcami.

Cóż pozostanie, gdy słońce zgaśnie?
Kiedy purpurą świat się wypełni.
Umrą ambicje, pieniądze, waśnie,
a nikt za trumną nie pójdzie w czerni.