Definicja:
*Moja Itaka*
Okręt życia mojego płynie wzburzonym morzem;
Morzem Braku Zrozumienia, Morzem Samotności,
Jednakże płynie pomimo kapitana schorzeń
I nie powinny go zatrzymać losu przeciwności...
Niestraszne mi wichry, burze, ni samotność, cisza,
Bo fale morskie o burty statku się rozbijają.
Być może dobiję do jej brzegu jeszcze dzisiaj,
Pełne Zrozumienia czyjeś oczy mnie przywitają...
Wciąż płynę pomimo gromów bijących w maszty,
Wierząc że gdzieś musi być ta Wyspa Zrozumienia,
Tam gdzie go braknie, gdzie Scylli i Charybdy baszty
Z obu stron nawołują do samozatracenia...
I może tak jak Magellan okrążyłem już świat
Tyle, że po trzykroć, nie znalazłszy swej Itaki,
Bo może jej tu nie ma; zrozumienia nie zakwitł kwiat,
A o życiu innych świadczą tylko okrętów wraki.
..
Okręt życia mojego płynie wzburzonym morzem;
Morzem Braku Zrozumienia, Morzem Samotności,
Jednakże płynie pomimo kapitana schorzeń
I nie powinny go zatrzymać losu przeciwności...
Niestraszne mi wichry, burze, ni samotność, cisza,
Bo fale morskie o burty statku się rozbijają.
Być może dobiję do jej brzegu jeszcze dzisiaj,
Pełne Zrozumienia czyjeś oczy mnie przywitają...
Wciąż płynę pomimo gromów bijących w maszty,
Wierząc że gdzieś musi być ta Wyspa Zrozumienia,
Tam gdzie go braknie, gdzie Scylli i Charybdy baszty
Z obu stron nawołują do samozatracenia...
I może tak jak Magellan okrążyłem już świat
Tyle, że po trzykroć, nie znalazłszy swej Itaki,
Bo może jej tu nie ma; zrozumienia nie zakwitł kwiat,
A o życiu innych świadczą tylko okrętów wraki.
Data powstania utworu: nieznana
Autor: nieznany
Tytył: *Moja Itaka* Okręt życia mojego płynie wzburzonym morzem.