Definicja: Nadwaga duszy nosi minusowe okulary.
Wylewa do połowy puste szklanki
na białe rękawiczki

egocentryków żywiących się fantasmagoriami.
Potem brzuch fantazji boli i się nadyma,
jakby zjedli sad jabłek spryskany antymarzeniami.

Szkicuje słowne obrazy w głowie pełnej fusów
i twierdzi, że uczucia to istoty
wyższe, doskonałe, więc boskie.

Chciało by się ciało,
co udźwigło by jej nadwagę.