Definicja: Szalonego artysty
Kompozycja chaosu,
Co wewnątrz, nie na zewnątrz,
Siedzi, myśli, czuje,
Może nawet Kocha.

Podaj rękę,
Ciepło…
Bo tak zimno…
To, co wydawało mi się usłyszane,
Jest nadal niezrozumiane.

Niektóre farby tak oziębione,
Wystygły i zaschły.
Najlepszy rozpuszczalnik
Potrzebuje nieskończonych kalendarzy
Na ścianie pomarańczowej,
By je zmazać.

Niektóre kolory,
Ciemne…
Potrafią błyskać najmocniej,
Mimo że szkarłatnie.
Nieodłączne
Od arcydzieła.

I szkiełka blade
I żółte, czy zielone nawet.
Na dalszy początek,
Lub zamglony koniec.

Ołówek usmolony
Zabłąkanym i niezauważonym
Paprochem z papierosa Twórcy,
Zostawił brudną smugę,
W centrum krwioobiegu.

Najwięksi znawcy,
Patrząc- widzą.
Myśląc- Wiedzą.
Jak jednak niewiele z Tego
To Prawda
W Tym kolosalnym dziele.

Dowód?
Nikt, kto analizuje anatomię
Projektu umysłu i duszy,
Nie widzi na farbach, szkiełkach i ołówku
tych Najmniejszych plamek,
przy których atomy zdają się Goliatem.

Zresztą, nawet gdyby Ktoś zobaczył,
To Kto by pomyślał o czymś tak prostym
Jak łzy ojca- artysty.