Co znaczy Międzynarodowy Dzień Dziecka
Słownik: Okres dzieciństwa jest najpiękniejszym i w najwyższym stopniu beztroskim okresem w całym życiu człowieka. Pamiętajcie o tym i cieszcie się nim jak najpełniej i oby trwało ono, jak najdłużej!
Definicja:
Dzień wszystkich dzieci!
Międzynarodowy Dzień Dziecka jest świętem wszystkich dzieci całego świata. Oficjalnie ono jest obchodzone od ponad pół wieku i na zawsze wpisało się w kalendarz. Celebruje się go we wszystkich krajach, jako Dzień Praw Dziecka albo pod nazwą Powszechnego Dnia Dziecka. Różnicą jest tylko data, kiedy w danym kraju jest obchodzony.
Lecz to jest święto ponadnarodowe a odpowiednikiem tego jest fakt, iż to Organizacja Narodów Zjednoczonych zarządziła jego obchodzenie. W rezolucji numer 838 (IX) z 1954 roku Zebranie Ogólne ONZ zaleciło wszystkim krajom organizowanie Powszechnego Dnia Dziecka. Zaapelowało tym samym, by zastosować te obchody do propagowania idei braterstwa i zrozumienia między dziećmi całego świata, jak także do promowania działań na rzecz ich pomyślnego rozwoju. Równocześnie Zebranie wystąpiło z sugestią, by każde kraj organizowało obchody w dniu, gdzie uzna je za właściwy. ONZ zadecydowała, iż sama będzie to robić 20 listopada w rocznicę uchwalenia poprzez Zebranie Ogólne Deklaracji Praw Dziecka w 1959 roku i Konwencji Praw Dziecka
z 1989. Przewarzająca część krajów przyjęła sugestię ONZ przyjęła i święto dzieci wprowadziła
w ciągu kolejnych kilku lat. Także przewarzająca część z nich zadecydowała,
iż najodpowiedniejszym do tego dniem jest wspomniany 20 listopada.
Przełom w myśleniu o najmłodszych
Tak wyglądało formalne wpisanie Światowego Dnia Dziecka do grona oficjalnych świąt. Jednak o najmłodszych mieszkańcach naszej planety zaczęto myśleć już przedtem. Zanim ONZ wpisało je do swego kalendarza to dedykowanie dzieciom szczególnego dnia w kalendarzu miało miejsce w 1924 roku w Szwajcarii w Genewie Liga Narodów reprezentowana poprzez przedstawicieli ponad 50 państw na wniosek Międzynarodowego Związku Pomocy Dzieciom przyjęła uchwałę zwaną Deklaracją Praw Dziecka.
Przyznanie dzieciom praw, których nie miały do początku XX stulecia stało się przełomem na drodze do uznania dzieci za pełnoprawnych obywateli społeczeństwa. Ten
dzień w kalendarzu poświęcony właśnie im miał uświadamiać i przypominać dorosłym,
iż dziecko nie jest obiektem, ma prawo do życia, ochrony i pomocy i to wszystko jest gwarantowane Deklaracją Praw Dziecka, której preambuła głosiła: „Mężczyźni i kobiety wszystkich narodowości uznają,
iż ludzkość powinna dać dziecku wszystko, co posiada najlepszego i stwierdzają,
iż ciążą na nich, bez względu na rasę, narodowość i wyznanie - wyspecyfikowane następnie wymagania”.
Różne daty
W 1949 roku Światowa Federacja Kobiet Demokratycznych uznała dzień 1 czerwca za w najwyższym stopniu odpowiedni dla manifestacji problemu ochrony dzieci przed złem naszego świata.
Inicjatywę podjęły władze państw bloku socjalistycznego traktując ją jako propagandowe narzędzie walki politycznej i wprowadzając święto do swoich kalendarzy.
W Turcji Dniem Dziecka wybrano 23 kwietnia. Japońskie dzieci świętują na „dwie tury”. Na początku 3 marca dziewczynki a 5 maja chłopcy. Ci drudzy w swoim dniu wywieszają przed własnymi domami kolorowe karpie z papieru nazywane „Koinobori” albo „Satsuki-Nobori”. Symbolizują one rodziców- tata to karp czarny, matka czerwony a niebieski to syn. Liczba tych ostatnich wskazuje na liczbę potomków męskich w rodzinie, z którymi utożsamiana jest siła karpi. W Europie odpowiednikiem innej daty obchodzenia święta naszych milusińskich to Francja. W tym jednym z zachodnich krajów naszego starego kontynentu przykładem Dnia Dziecka jest Święto Rodziny obchodzone jest 6 stycznia. W Polsce i w innych państwach słowiańskich i tych, które kiedyś należały do bloku państw socjalistycznych to międzynarodowe święto najmłodszych obywateli świata jest obchodzone 1 czerwca. Jest tak od roku 1952 roku.
Jego inicjatorem była organizacja zwana „The International Union for Protection of Childhood”, której celem było zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom z całego świata. Jednym z przedmiotów celebrowania święta w naszym państwie jest mający miejsce od 1994 roku zwyczaj,
iż w Dzień Dziecka 1 czerwca obraduje Sejm Dzieci i Młodzieży.
Refleksja
Dziś dzieci nie wyobrażają sobie,
iż mogłoby być inaczej. Dzień Dziecka nie kojarzy im się z ciemnymi kartami historii i znamiennymi datami. Nie zdają sobie sprawy,
iż dzisiejsze przemiłe, kolorowe święto raptem pół wieku temu określiło ich człowieczeństwo i status socjalny. Nie wnikają w przeszłość, własne przywileje i prawa traktują jako przynależne a czasem nawet uciążliwe, protestując przeciw konieczności edukacji, czy opiece ograniczającej ich zachłanność na życie.
W kalendarzowym Dniu Dziecka oczekują zwiększonej dawki przyjemności, łakoci, prezentów, organizacji imprez i większej swobody. Przecież to ich dzień. Tęczowy dzień uśmiechu i radości, jeden z najważniejszych i najobfitszych w roku.
Dziś w naszej cywilizacji dorośli powinni uważać każdy dzień za dzień dziecka. Nie, dlatego tak aby, na co dzień obdarowywać je drogimi prezentami,
lecz, po to tak aby przekazywać im miłość, opiekować się nimi i troszczyć i przekazywać wrażliwość na świat i uczyć szacunku do otaczającego nas ze wszech stron świata, ponieważ dzieci są naszą teraźniejszością
i przyszłością.
Powinniśmy walczyć o ich prawo do życia, edukacji i zabawy. Niestety już pod koniec XX wieku i dziś, gdy jesteśmy w XXI coraz częstym przypadkiem to jest,
iż przewarzająca część rodziców walczy tylko o poprawę standardów. Chcą oni słonecznym pełnym przepychu dzieciństwem zapewnić swoim pociechom, jak idealne warunki dla ich
rozwoju. Zapominają, co tak faktycznie jest w życiu najważniejsze. Dobra i świat
materialny przysłoniło wszystko to, co jest tym najwartościowszym.
Międzynarodowy Dzień Dziecka jest świętem wszystkich dzieci całego świata. Oficjalnie ono jest obchodzone od ponad pół wieku i na zawsze wpisało się w kalendarz. Celebruje się go we wszystkich krajach, jako Dzień Praw Dziecka albo pod nazwą Powszechnego Dnia Dziecka. Różnicą jest tylko data, kiedy w danym kraju jest obchodzony.
Lecz to jest święto ponadnarodowe a odpowiednikiem tego jest fakt, iż to Organizacja Narodów Zjednoczonych zarządziła jego obchodzenie. W rezolucji numer 838 (IX) z 1954 roku Zebranie Ogólne ONZ zaleciło wszystkim krajom organizowanie Powszechnego Dnia Dziecka. Zaapelowało tym samym, by zastosować te obchody do propagowania idei braterstwa i zrozumienia między dziećmi całego świata, jak także do promowania działań na rzecz ich pomyślnego rozwoju. Równocześnie Zebranie wystąpiło z sugestią, by każde kraj organizowało obchody w dniu, gdzie uzna je za właściwy. ONZ zadecydowała, iż sama będzie to robić 20 listopada w rocznicę uchwalenia poprzez Zebranie Ogólne Deklaracji Praw Dziecka w 1959 roku i Konwencji Praw Dziecka
z 1989. Przewarzająca część krajów przyjęła sugestię ONZ przyjęła i święto dzieci wprowadziła
w ciągu kolejnych kilku lat. Także przewarzająca część z nich zadecydowała,
iż najodpowiedniejszym do tego dniem jest wspomniany 20 listopada.
Przełom w myśleniu o najmłodszych
Tak wyglądało formalne wpisanie Światowego Dnia Dziecka do grona oficjalnych świąt. Jednak o najmłodszych mieszkańcach naszej planety zaczęto myśleć już przedtem. Zanim ONZ wpisało je do swego kalendarza to dedykowanie dzieciom szczególnego dnia w kalendarzu miało miejsce w 1924 roku w Szwajcarii w Genewie Liga Narodów reprezentowana poprzez przedstawicieli ponad 50 państw na wniosek Międzynarodowego Związku Pomocy Dzieciom przyjęła uchwałę zwaną Deklaracją Praw Dziecka.
Przyznanie dzieciom praw, których nie miały do początku XX stulecia stało się przełomem na drodze do uznania dzieci za pełnoprawnych obywateli społeczeństwa. Ten
dzień w kalendarzu poświęcony właśnie im miał uświadamiać i przypominać dorosłym,
iż dziecko nie jest obiektem, ma prawo do życia, ochrony i pomocy i to wszystko jest gwarantowane Deklaracją Praw Dziecka, której preambuła głosiła: „Mężczyźni i kobiety wszystkich narodowości uznają,
iż ludzkość powinna dać dziecku wszystko, co posiada najlepszego i stwierdzają,
iż ciążą na nich, bez względu na rasę, narodowość i wyznanie - wyspecyfikowane następnie wymagania”.
Różne daty
W 1949 roku Światowa Federacja Kobiet Demokratycznych uznała dzień 1 czerwca za w najwyższym stopniu odpowiedni dla manifestacji problemu ochrony dzieci przed złem naszego świata.
Inicjatywę podjęły władze państw bloku socjalistycznego traktując ją jako propagandowe narzędzie walki politycznej i wprowadzając święto do swoich kalendarzy.
W Turcji Dniem Dziecka wybrano 23 kwietnia. Japońskie dzieci świętują na „dwie tury”. Na początku 3 marca dziewczynki a 5 maja chłopcy. Ci drudzy w swoim dniu wywieszają przed własnymi domami kolorowe karpie z papieru nazywane „Koinobori” albo „Satsuki-Nobori”. Symbolizują one rodziców- tata to karp czarny, matka czerwony a niebieski to syn. Liczba tych ostatnich wskazuje na liczbę potomków męskich w rodzinie, z którymi utożsamiana jest siła karpi. W Europie odpowiednikiem innej daty obchodzenia święta naszych milusińskich to Francja. W tym jednym z zachodnich krajów naszego starego kontynentu przykładem Dnia Dziecka jest Święto Rodziny obchodzone jest 6 stycznia. W Polsce i w innych państwach słowiańskich i tych, które kiedyś należały do bloku państw socjalistycznych to międzynarodowe święto najmłodszych obywateli świata jest obchodzone 1 czerwca. Jest tak od roku 1952 roku.
Jego inicjatorem była organizacja zwana „The International Union for Protection of Childhood”, której celem było zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom z całego świata. Jednym z przedmiotów celebrowania święta w naszym państwie jest mający miejsce od 1994 roku zwyczaj,
iż w Dzień Dziecka 1 czerwca obraduje Sejm Dzieci i Młodzieży.
Refleksja
Dziś dzieci nie wyobrażają sobie,
iż mogłoby być inaczej. Dzień Dziecka nie kojarzy im się z ciemnymi kartami historii i znamiennymi datami. Nie zdają sobie sprawy,
iż dzisiejsze przemiłe, kolorowe święto raptem pół wieku temu określiło ich człowieczeństwo i status socjalny. Nie wnikają w przeszłość, własne przywileje i prawa traktują jako przynależne a czasem nawet uciążliwe, protestując przeciw konieczności edukacji, czy opiece ograniczającej ich zachłanność na życie.
W kalendarzowym Dniu Dziecka oczekują zwiększonej dawki przyjemności, łakoci, prezentów, organizacji imprez i większej swobody. Przecież to ich dzień. Tęczowy dzień uśmiechu i radości, jeden z najważniejszych i najobfitszych w roku.
Dziś w naszej cywilizacji dorośli powinni uważać każdy dzień za dzień dziecka. Nie, dlatego tak aby, na co dzień obdarowywać je drogimi prezentami,
lecz, po to tak aby przekazywać im miłość, opiekować się nimi i troszczyć i przekazywać wrażliwość na świat i uczyć szacunku do otaczającego nas ze wszech stron świata, ponieważ dzieci są naszą teraźniejszością
i przyszłością.
Powinniśmy walczyć o ich prawo do życia, edukacji i zabawy. Niestety już pod koniec XX wieku i dziś, gdy jesteśmy w XXI coraz częstym przypadkiem to jest,
iż przewarzająca część rodziców walczy tylko o poprawę standardów. Chcą oni słonecznym pełnym przepychu dzieciństwem zapewnić swoim pociechom, jak idealne warunki dla ich
rozwoju. Zapominają, co tak faktycznie jest w życiu najważniejsze. Dobra i świat
materialny przysłoniło wszystko to, co jest tym najwartościowszym.
- Dodano:
- Autor:
Pisarz