Co znaczy Profesjonalne kształcenie

Definicja: Dorośli uczą się w różnym tempie, czyli niezbędne jest konsultowanie z uczestnikami ilości czasu poświęcanego na poszczególne fragmenty kursu. Czas przewidziany na uczenie dorosłych powinien być planowany "z nadmiarem", by w czasie zajęć istniała sposobność odpowiedzi na pytania i wytłumaczenia niejasności, szczególnie wtedy, gdy materiał jest nowy i trudny.
Czas konieczny do opanowania poprzez słuchacza wiedzy albo zdolności jest wartością indywidualną. Jego rozmiar zależy od właściwości psychicznych uczącego się, od jego mechanizmów poznawczych, inteligencji, tempa uczenia się, a również od cech osobowości i in.

Przy planowaniu zajęć dla ekipy czas planowany musi uwzględniać różnice indywidualne między uczącymi się. Należy starać się, by w jednej ekipie uczyły się osoby o podobnym "czasie niezbędnym" uczenia się.
Przekonanie o pogarszającej się wspólnie z wiekiem pamięci jest jednym z twierdzeń powszechnie uznawanych, lecz badania i szczegółowe analizy dowodzą znacznego zróżnicowania w zależności od rodzaju pamięci. W odniesieniu do pamięci krótkotrwałej zaobserwowano pewne zmiany na niekorzyść, rosnące wspólnie z wiekiem. Różnice te były tym większe, im starszy był badany, im mniejsza liczba powtórzeń przypadała na jedną porcję materiału i im bardziej skomplikowane było zadanie (na przykład większy materiał do zapamiętania, większa liczba i złożoność operacji pamięciowych i tym podobne).

Osoby 70-letnie średnio osiągają wyniki 7-10 razy gorsze od osób 20-letnich w ćwiczeniach mnemotechnicznych. Z tego względu osoby starsze potrzebują więcej powtórzeń treści zadań, mniejszych jednorazowych "porcji" materiału i częstszych przerw pomiędzy jednostkami lekcyjnymi. Kształcenie zawodowe wymaga specjalnie przygotowanej i podzielonej na fragmenty wiedzy. Tych fragmentów powinno być mniej i takiej wielkości, która jest odpowiednia dla przedziału wiekowego uczących się osób.
wspólnie z wiekiem pojawiają się również zmiany w pamięci długotrwałej, wyrażające się w prędkości utrwalania i odtwarzania informacji. Regres pamięci w pierwszym rzędzie dotyczy szczegółów, a nie ogólnych zasad, prawidłowości i pojęć. Lepsze wyniki uzyskują osoby starsze w rozpoznawaniu ((na przykład twarzy, nazwisk, a również w przypominaniu treści bliższych dotychczasowemu doświadczeniu.

Ustrukturyzowany i powiązany logicznie materiał jest przyswajany znacząco lepiej. Zmiany > wspólnie z wiekiem nie są ani tak znaczne, ani tak istotne, by uniemożliwiały naukę dorosłym, ale sposób kształcenia musi uwzględniać cechy pamięci, nieco różniące się pomiędzy sobą w różnych ekipach wiekowych.

Zasady uczenia się osób dorosłych:
od łatwego do trudnego
od prostego do złożonego
od ogółu do szczegółów
od znanego do nieznanego
od przykładów do abstrakcji


Podając nowe treści, zasady, procedury, należy je porównywać i wiązać z doświadczeniami znanymi wszystkim uczącym się, z czynnościami zawodowymi, który powinny ulec optymalizacji. Po omówieniu treści w formie krótkich 15-20-minutowych miniwykładów, należy ćwiczyć wykorzystanie nowej wiedzy w praktyce, a również rejestrować przydatność nowych informacji dla osoby uczącej się. Dorośli gdyż znacząco szybciej i skuteczniej uczą się tego, co uznają za istotne i potrzebne, a również wówczas, gdy akceptują służące sposoby uczenia się.
Najmniej skuteczne (aczkolwiek z reguły trudno się bez nich obejść) są zajęcia o charakterze wykładu, znacząco lepsze rezultaty osiąga się stosując nauczanie bezpośrednie, takie jak trening, demonstracja, case study, inscenizacja, obserwacja.


Dorośli uczą się skutecznie przez samodzielne rozwiązywanie problemów;
sami analizują sytuację, uogólniają i wyciągają wnioski. Nauczanie "poszukujące", dyskusje, ekipy problemowe, dyskursy i gry dydaktyczne przynoszą szybsze efekty i trwale pozostają w pamięci.

Warunkiem efektywnego nauczania dorosłych jest atmosfera pobudzająca ich aktywność. Stymulatorem takiej atmosfery będzie oczekiwanie na efekt i następnie odczucie tego sukcesu. Jedną z form stymulowania jest wychwytywanie poprzez uczącego "odkryć" słuchaczy i ich upowszechnianie.
Nauczanie to jest czynność wywoływania uczenia się innej osoby Jest sztuką i umiejętnością. Można jej się nauczyć, lecz znacząco większą łatwość nauczania mają osoby o zdolnościach interpersonalnych.
W kształceniu profesjonalnym nauczanie jest w pierwszej kolejności sztuką praktyczną, zależną od intuicji, twórczej improwizacji i ekspresji nauczającego. Rezultatem dobrze zorganizowanego i zrealizowanego procesu nauki jest tworzenie tak zwany "refleksyjnego praktyka". Schemat ten charakteryzuje się następującymi cechami:
- wiedza zdobywana jest w trakcie działania (knowing in action); pracownik uczy się, wykonując samodzielnie określone działania, poznaje, jakie niosą ze sobą sukcesy, i jakie mogą pojawić się błędy;
zdobywana wiedza dotyczy w pierwszej kolejności sposobów efektywnego wykonywania zadań (knowing "how");
- w trakcie realizowanych działań uczący się sam dokonuje refleksji, z tego względu z pozoru powszechne treści wiedzy nabierają charakteru unikatowych problemów