Definicja: Jak zwykle istotą rzeczy
Krzyk nieistotnych problemów.
Wzrastają do rangi nieprzebytego
Ogłuszając indywidualną pospolitością.

Szumią stracone miłości
Śmiercią radości z nagłego rozstania.
Setny raz znów jest jedynym.

Buczy za uchem bieda
Drażniąc zakłóceniami niemodnych odtwarzaczy.
Alfą i Omegą
Szelest opakowania po życiodajnym ,,Marsie".

Dręczy różnorodność hałasu.
Tłumi inne zmysły. Męczy.
Nie zostawia miejsca na szept myśli.

A przecież cisza jest nadzieją.