Definicja: - "Żołnierze!... Jesteście kwiatem ludzkości!
Nasz Pan Wam ufa!... Nasz Pan Wam wierzy!...
By go nie zawieść, bądźcie bez litości!
Tak, jak przystało na Czarta żołnierzy!...
Ruszajcie w świat żołnierze Szatana!
Bo z Wami jest prawo i siła i czas!...
Zbierajcie skalpy dla swego Pana!...
A on w nagrodę wieczność Wam da!..."

Głowa przy głowie. Przy dłoni dłoń.
"Baczność!" i "Spocznij!", "Na ramię broń!"
Kamienne twarze, żałobny strój -
już się zaczyna straszliwy bój...

Słyszę trzask zgniatanych kości.
Czuję swąd palonych ciał.
Na skrwawionych, świeżych ranach
wiatr melodie piekieł gra...
Bratu brat odrąbał głowę.
Dziecko ktoś na włócznię wbił.
Znów ktoś wzniecił wielki ogień,
by się Czart radował nim...

Słońce płonie już czerwienią.
Czarne chmury duszą dzień.
Świat oblicze swoje zmienia
w krwawy egzekucji pień.
Topór raz po raz uderza.
Lecą iskry w brudny piach.
Tnie na oślep wściekły Szatan.
Bóg skrył w dłonie swoją twarz.

Wojna ludzkości - znudzonych gra.
Dzieło mądrości - postępu smak.

Głowa przy głowie. Przy dłoni dłoń.
Martwych pochłania już Styksu toń.
Ojciec i matka, siostra i brat
ducha oddają - z nimi ich świat...

Aniołowie nucą smutną swoją pieśń
o tym, że za późno teraz cofać się.
Trzeba iść do przodu, za swym ciosem biec,
nawet gdy u celu czeka na nas śmierć.

A gdy po boju dzień wstanie nowy,
nikt nie zapłacze nad losem swym.
Czart się na wieki złączy z Aniołem
i w jednym grobie gnił będzie z nim.