Co znaczy A może nowa tradycja?
Słownik: Dawna klasa VIII a szkoły podstawowej w Sępopolu chcąc razem uczcić 50 lat życia i 35 lat od ukończenia szkoły podstawowej spotkała się 28 kwietnia 2007 roku w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury
Definicja:
A może nowa tradycja??
do chwili obecnej spotkania byłych uczniów organizowali absolwenci szkól średnich albo także byli studenci. uczniowie szkoły podstawowej w Sępopolu postanowili złamać tą tradycje o z okazji 50 rocznicy urodzin każdego z nich i okrągłej 35 letniej rocznicy ukończenia szkoły podstawowej zorganizowali spotkanie. Klasę VIII w roku 1972 ukończyło 38 uczniów.
Zaprosili własną wychowawczynię Marię Bartoszewicz i ówczesnego dyrektora szkoły Jana Sienkiewicza. Przybyli prawie wszyscy, rozpoznali się wzajemnie, mimo, iż los ich nie oszczędzał i u Panów brak włosów był sporo zauważalny a Panie niezbyt efektywnie ukryły pierwsze zmarszczki. Lecz musiała to być zgrana klasa ponieważ gwar rozmów nie ucichał nawet na chwilę. Różne losy stały się ich udziałem, przewarzająca część ukończyła studia wyższe, wszyscy założyli rodziny. wspominano, wspominano nawet te aktualnie śmieszne a dawniej irytujące wydarzenia .To jednak była inna szkoła inna klasa niż dziś świadczy o tym właśnie fakt, iż zechcieli się po 35 latach spotkać.
Były kwiaty dla wychowawczyni i dyrektora były łzy wzruszenia .Polał się szampan ,przygotowano smaczne potrawy. Chociaż była muzyka, a i w ich gronie były osoby muzykujące nie chcieli tak od razu tańczyć czy śpiewać. Musieli po latach opowiedzieć sobie co si e z nimi działo, co pamiętają.
Gienek ,Staszek, Jurek, Monika, Krysia, Basia ,Marysia, Dorota –wszyscy rozbawieni tym co było dawniej.
Życzę im wielu dalszych efektów i tego by na zawsze pozostali tacy młodzieńczy, weseli mimo doświadczeń życiowych
Tutaj nasuwa się refleksja; czy obecni koledzy koleżanki, uczniowie aktualnych klas umieją zachować pomiędzy sobą taką więź, która każe im po wielu latach pamiętać o sobie i wykazać chęć spotkania się? Czy potrafią być tacy zgrani? Czy aktualny mechanizm wychowawczy uczy koleżeństwa współpracy?
O dawnej klasie VIII a ich wychowawczyni powiedziała:
„Pamiętam, iż nie miałam z wami jakichkolwiek kłopotów, jak trzeba było coś zorganizować robiliście pierwsi ,czy apel czy jakąś gazetkę czy tez wycieczkę. A i uczyliście się dobrze tego dowodem jest choćby fakt , iż wielu z waszej klasy ukończyło studia wyższe.”
Kilkoro byłych uczniów przebywa daleko za granicą , lecz jedna koleżanka przyjechała specjalnie z Anglii ,tak aby spotkać się ze wszystkimi
*******************
„I popłynęły wspomnienia
O dniach, co szczęściem beztroskim
Gdy świat nam cały promieniał
Gdy każdy dzień był radosny
A dziś, gdy wiele za nami
Dni chmurnych i trudnych,z goryczą
Te chwile co są wspomnieniami
Pozwolą iść lepiej poprzez życie
Ta szkoła i klasa i młodość
Na chwilkę wróciły kolorem
Cóż z tego , iż jutro od nowa
Los będzie szary i chory
(Wiesława Sienkiewicz)
do chwili obecnej spotkania byłych uczniów organizowali absolwenci szkól średnich albo także byli studenci. uczniowie szkoły podstawowej w Sępopolu postanowili złamać tą tradycje o z okazji 50 rocznicy urodzin każdego z nich i okrągłej 35 letniej rocznicy ukończenia szkoły podstawowej zorganizowali spotkanie. Klasę VIII w roku 1972 ukończyło 38 uczniów.
Zaprosili własną wychowawczynię Marię Bartoszewicz i ówczesnego dyrektora szkoły Jana Sienkiewicza. Przybyli prawie wszyscy, rozpoznali się wzajemnie, mimo, iż los ich nie oszczędzał i u Panów brak włosów był sporo zauważalny a Panie niezbyt efektywnie ukryły pierwsze zmarszczki. Lecz musiała to być zgrana klasa ponieważ gwar rozmów nie ucichał nawet na chwilę. Różne losy stały się ich udziałem, przewarzająca część ukończyła studia wyższe, wszyscy założyli rodziny. wspominano, wspominano nawet te aktualnie śmieszne a dawniej irytujące wydarzenia .To jednak była inna szkoła inna klasa niż dziś świadczy o tym właśnie fakt, iż zechcieli się po 35 latach spotkać.
Były kwiaty dla wychowawczyni i dyrektora były łzy wzruszenia .Polał się szampan ,przygotowano smaczne potrawy. Chociaż była muzyka, a i w ich gronie były osoby muzykujące nie chcieli tak od razu tańczyć czy śpiewać. Musieli po latach opowiedzieć sobie co si e z nimi działo, co pamiętają.
Gienek ,Staszek, Jurek, Monika, Krysia, Basia ,Marysia, Dorota –wszyscy rozbawieni tym co było dawniej.
Życzę im wielu dalszych efektów i tego by na zawsze pozostali tacy młodzieńczy, weseli mimo doświadczeń życiowych
Tutaj nasuwa się refleksja; czy obecni koledzy koleżanki, uczniowie aktualnych klas umieją zachować pomiędzy sobą taką więź, która każe im po wielu latach pamiętać o sobie i wykazać chęć spotkania się? Czy potrafią być tacy zgrani? Czy aktualny mechanizm wychowawczy uczy koleżeństwa współpracy?
O dawnej klasie VIII a ich wychowawczyni powiedziała:
„Pamiętam, iż nie miałam z wami jakichkolwiek kłopotów, jak trzeba było coś zorganizować robiliście pierwsi ,czy apel czy jakąś gazetkę czy tez wycieczkę. A i uczyliście się dobrze tego dowodem jest choćby fakt , iż wielu z waszej klasy ukończyło studia wyższe.”
Kilkoro byłych uczniów przebywa daleko za granicą , lecz jedna koleżanka przyjechała specjalnie z Anglii ,tak aby spotkać się ze wszystkimi
*******************
„I popłynęły wspomnienia
O dniach, co szczęściem beztroskim
Gdy świat nam cały promieniał
Gdy każdy dzień był radosny
A dziś, gdy wiele za nami
Dni chmurnych i trudnych,z goryczą
Te chwile co są wspomnieniami
Pozwolą iść lepiej poprzez życie
Ta szkoła i klasa i młodość
Na chwilkę wróciły kolorem
Cóż z tego , iż jutro od nowa
Los będzie szary i chory
(Wiesława Sienkiewicz)
- Dodano:
- Autor:
Pisarz