Co znaczy Dawny Bełchatów- Bełchatów, zabytki, historia,
Słownik: Bełchatów, miasto które rozwinęło się dopiero pod koniec lat '80 posiada wspaniałą historię którą zna mało osób...
Definicja:
Pierwsza, najstarsza wzmianka o Bełchatowie pochodzi z 1391 roku. Pierwszym właścicielem i założycielem osady był Bełchat. Członkowie jego rodu od 1405 roku używali nazwiska Bełchacki i prawdopodobnie stąd powstała nazwa Bełchatów. Najpierw XVI wieku, poprzez dziedzictwo Bełchatów przeszedł w posiadanie rodu Kowalewskich, zaś w roku 1670 właścicielami Bełchatowa stali się Rychłowscy. Ten ród miał największy udział w tworzeniu Bełchatowa jako ośrodka miejskiego. Sprowadzano kupców i rzemieślników, starano się o przyznanie przywileju na organizację targów i jarmarków. Przywilej ten został Bełchatowowi przyznany w roku 1737 wskutek starań Franciszka Rychłowskiego (osada liczyła wówczas jedynie 120 mieszkańców). Formalne prawo nazywania Bełchatowa miastem dostał Franciszek Rychłowski w roku 1743 z rąk Augusta III Sasa.
W 1801 roku założono w mieście pierwszą manufakturę włókienniczą, której właścicielem był Józef Kaczkowski. Dzięki rozwojowi sukiennictwa Bełchatów znalazł się w wykazie "miast fabrycznych" z 1820 roku, gdy wg sprawozdania burmistrza miasto liczyło 352 mieszkańców. Korzystna koniunktura włókiennicza trwała do roku 1832 (upadek stworzenia listopadowego). W tym czasie bracia Leon i Stanisław Kaczkowscy, troszcząc się o rozwój miasta, zakładali pierwsze fabryki. Do roku 1850 miasto znacząco się rozrosło. Wybudowano szosę Piotrków - Wieluń, poprzez Bełchatów i Szczerców. Systematyczny przyrost liczby ludności spowodował konieczność organizacji szkół elementarnych. W pierwszej połowie XIX wieku powstała szkoła katolicka, do której początkowo uczęszczali uczniowie trzech wyznań. Później powstały szkoły dla ewangelików i Żydów. wg danych z roku 1860, wśród 1499 mieszkańców Bełchatowa było 325 Polaków 1139 Żydów i 35 Niemców.
Niespełna 130 lat po uzyskaniu praw miejskich Bełchatów utracił je w wyniku aktywnego udziału mieszkańców w powstaniach niepodległościowych i w 1870 roku przeszedł w posiadanie Niemca Reinholda Spillera, który po kilku latach sprzedał nieruchomość Bawarczykowi osiadłemu w Tuszynie, Henrykowi Hellvigowi. poprzez trzy pokolenia ród ten znacznie przyczynił się do rozwoju Bełchatowa. Mimo straty praw miejskich i przynależności do gminy Bełchatówek, osada nadal dynamicznie się rozwijała. Wybudowano szereg nowych domów, uruchomiono kilka fabryk. Na poczatku XX wieku powstała instalacja sieci telefonicznej, zorganizowano bank, sąd, bibliotekę publiczną i wybudowano elektrownię dla potrzeb miasta.
Po zakończeniu I wojny światowej w całym państwie, również w Bełchatowie nastąpiło znaczące ożywienie gospodarcze a w roku 1925 Bełchatów dostał powtórnie prawa miejskie. W 1931 roku ludność miasta liczyła 8.932 mieszkańców, z czego 46,6% stanowili Polacy, 44,5 % Żydzi, 9% - Niemcy i 0,1% inne narodowości.
Druga wojna światowa poważnie zniszczyła miasto. 6 września 1939 roku armia niemiecka wkroczyła do Bełchatowa. wskutek działań wojennych najwięcej ucierpiały ulice w najwyższym stopniu zaludnione: Kościuszki, Pabianicka i Rynek. Zniszczenia w zabudowie miasta oceniono na 40% w przemyśle włókienniczym zaś, łącznie z maszynami i urządzeniami, na 50 %. W czasie okupacji w Bełchatowie zaktywizowała się mniejszość niemiecka, dzięki staraniom której miasto włączono do Rzeszy, do tak zwany " państwie Warty", gdzie relacja okupanta do narodu polskieg o był wyjątkowo niekorzystny. Na terenie miasta, które ogłoszone zostało poprzez Niemców "miastem żydowskim" istniało getto zlikwidowane w roku 1942, w którym zgromadzono ponad pięć tys. Żydów. Okupacja hitlerowska skończyła się dla Bełchatowa 19 stycznia 1945 roku
nareszcie 1975 roku ludność miasta sięgała liczby 10.836 osób. Wtedy to wskutek reformy administracyjnej Bełchatów przestał być stolicą powiatu i został włączony do nowopowstałego województwa piotrkowskiego. Mimo degradacji funkcji, rozwój miasta właśnie wtedy przybrał znacząco na sile, co powiązane było z odkryciem bogatych i korzystnie zalegających złóż węgla brunatnego. Budowa Zespołu Górniczo-Energetycznego "Bełchatów" spowodowała niespotykany w skali ; państwie rozwój miasta. W odległości kilkunastu kilometrów od Bełchatowa powstała odkrywka węgla brunatnego, dostarczająca najtańsze paliwo do największej w Europie elektrowni konwencjonalnej. Do dziś oba zakłady stanowią główne miejsca pracy dla mieszkańców Bełchatowa i okolic. Inwestycje zapoczątkowane w latach siedemdziesiątych przyciągnęły do miasta kilka tys. młodych, wykształconych ludzi, którzy osiedli tu na stałe. W rezultacie, w ciągu niespełna dwudziestu lat liczba mieszkańców wzrosła niemal ośmiokrotnie. Wspólnie z przemysłem rozwijało się miasto Przybywało spółek, przedmiotów handlowych i usługowych, otwierano coraz więcej szkół i ośrodków kultury. W 1996 roku zaakceptowano projekt budowy elektrowni "Bełchatów II" i rozpoczęto prace na drugim złożu węgla brunatnego, które stanowi odkrywka "Szczerców", w odległości kilkunastu kilometrów od Bełchatowa. Realizacja tych inwestycji jest szansą na dostatnie funkcjonowanie miasta i jego dalszy rozwój co najmniej do połowy XXI wieku.
więcej informacji i zdjęć na www.Dawny.Belchatow.org
W 1801 roku założono w mieście pierwszą manufakturę włókienniczą, której właścicielem był Józef Kaczkowski. Dzięki rozwojowi sukiennictwa Bełchatów znalazł się w wykazie "miast fabrycznych" z 1820 roku, gdy wg sprawozdania burmistrza miasto liczyło 352 mieszkańców. Korzystna koniunktura włókiennicza trwała do roku 1832 (upadek stworzenia listopadowego). W tym czasie bracia Leon i Stanisław Kaczkowscy, troszcząc się o rozwój miasta, zakładali pierwsze fabryki. Do roku 1850 miasto znacząco się rozrosło. Wybudowano szosę Piotrków - Wieluń, poprzez Bełchatów i Szczerców. Systematyczny przyrost liczby ludności spowodował konieczność organizacji szkół elementarnych. W pierwszej połowie XIX wieku powstała szkoła katolicka, do której początkowo uczęszczali uczniowie trzech wyznań. Później powstały szkoły dla ewangelików i Żydów. wg danych z roku 1860, wśród 1499 mieszkańców Bełchatowa było 325 Polaków 1139 Żydów i 35 Niemców.
Niespełna 130 lat po uzyskaniu praw miejskich Bełchatów utracił je w wyniku aktywnego udziału mieszkańców w powstaniach niepodległościowych i w 1870 roku przeszedł w posiadanie Niemca Reinholda Spillera, który po kilku latach sprzedał nieruchomość Bawarczykowi osiadłemu w Tuszynie, Henrykowi Hellvigowi. poprzez trzy pokolenia ród ten znacznie przyczynił się do rozwoju Bełchatowa. Mimo straty praw miejskich i przynależności do gminy Bełchatówek, osada nadal dynamicznie się rozwijała. Wybudowano szereg nowych domów, uruchomiono kilka fabryk. Na poczatku XX wieku powstała instalacja sieci telefonicznej, zorganizowano bank, sąd, bibliotekę publiczną i wybudowano elektrownię dla potrzeb miasta.
Po zakończeniu I wojny światowej w całym państwie, również w Bełchatowie nastąpiło znaczące ożywienie gospodarcze a w roku 1925 Bełchatów dostał powtórnie prawa miejskie. W 1931 roku ludność miasta liczyła 8.932 mieszkańców, z czego 46,6% stanowili Polacy, 44,5 % Żydzi, 9% - Niemcy i 0,1% inne narodowości.
Druga wojna światowa poważnie zniszczyła miasto. 6 września 1939 roku armia niemiecka wkroczyła do Bełchatowa. wskutek działań wojennych najwięcej ucierpiały ulice w najwyższym stopniu zaludnione: Kościuszki, Pabianicka i Rynek. Zniszczenia w zabudowie miasta oceniono na 40% w przemyśle włókienniczym zaś, łącznie z maszynami i urządzeniami, na 50 %. W czasie okupacji w Bełchatowie zaktywizowała się mniejszość niemiecka, dzięki staraniom której miasto włączono do Rzeszy, do tak zwany " państwie Warty", gdzie relacja okupanta do narodu polskieg o był wyjątkowo niekorzystny. Na terenie miasta, które ogłoszone zostało poprzez Niemców "miastem żydowskim" istniało getto zlikwidowane w roku 1942, w którym zgromadzono ponad pięć tys. Żydów. Okupacja hitlerowska skończyła się dla Bełchatowa 19 stycznia 1945 roku
nareszcie 1975 roku ludność miasta sięgała liczby 10.836 osób. Wtedy to wskutek reformy administracyjnej Bełchatów przestał być stolicą powiatu i został włączony do nowopowstałego województwa piotrkowskiego. Mimo degradacji funkcji, rozwój miasta właśnie wtedy przybrał znacząco na sile, co powiązane było z odkryciem bogatych i korzystnie zalegających złóż węgla brunatnego. Budowa Zespołu Górniczo-Energetycznego "Bełchatów" spowodowała niespotykany w skali ; państwie rozwój miasta. W odległości kilkunastu kilometrów od Bełchatowa powstała odkrywka węgla brunatnego, dostarczająca najtańsze paliwo do największej w Europie elektrowni konwencjonalnej. Do dziś oba zakłady stanowią główne miejsca pracy dla mieszkańców Bełchatowa i okolic. Inwestycje zapoczątkowane w latach siedemdziesiątych przyciągnęły do miasta kilka tys. młodych, wykształconych ludzi, którzy osiedli tu na stałe. W rezultacie, w ciągu niespełna dwudziestu lat liczba mieszkańców wzrosła niemal ośmiokrotnie. Wspólnie z przemysłem rozwijało się miasto Przybywało spółek, przedmiotów handlowych i usługowych, otwierano coraz więcej szkół i ośrodków kultury. W 1996 roku zaakceptowano projekt budowy elektrowni "Bełchatów II" i rozpoczęto prace na drugim złożu węgla brunatnego, które stanowi odkrywka "Szczerców", w odległości kilkunastu kilometrów od Bełchatowa. Realizacja tych inwestycji jest szansą na dostatnie funkcjonowanie miasta i jego dalszy rozwój co najmniej do połowy XXI wieku.
więcej informacji i zdjęć na www.Dawny.Belchatow.org
- Dodano:
- Autor:
Pisarz