Co znaczy POPłuczyny
Słownik: Co zostanie jak odejmiemy Scissor Sisters szaleństwo, Robbiemu Williamsowi charyzmę a Eltonowi Johnowi talent? Odpowiedź: Mika.
Definicja:
To miało być wydarzenie. Dziennikarze BBC wskazywali tego wykonawcę jako najlepiej rokującego. Złośliwi mogliby twierdzić, iż ich uwiódł własną niesprecyzowaną do końca seksualnością. Krążą plotki o tym jakobym nasz młodzian był proweniencji nie odpowiadającej rządzącym aktualnie w Polsce.
Pod pseudonimem Mika kryje się Michael Holbrook Penniman urodzony w Bejrucie. Wychowywał się w Paryżu i Londynie. W Londynie solidnie wyszkolił sobie głos. W dziedzinie techniki jest faktycznie dobry. Osiąga falsetem stany pokrewne Bee Gees. Jego frywolność przypomina nieco lata 60 ubiegłego wieku. Swój image podał w pastelowych barwach. Świetnie prezentuje się w wywiadach twierdząc, iż piosenki autorskie nie powinny być wyłącznie smutne. Najlepszy materiał na gwiazdę i idola. Tylko, iż tak nie jest.
Od płyty wieje nuda, powtarzalność i nieznośność. Nuda bierze się z braku charyzmy wykonawcy. Wszystko brzmi tu jak sukces liftingu i stylizacji zorganizowanej poprzez sztab ekspertów. Na pierwszy rzut singiel „Grace Kelly”. Podpieranie się znanym nazwiskiem w tytule piosenki jest znane dzięki Gorillaz. Różnica pomiędzy wykonawcami przypomina Ogromny Kanion. Reszta materiału brzmi jak marna kopia Scissor Sisters. Jest bledsza, płytsza i mniej zabawna. Kompozycje są łatwe i przyjazne, lecz mają naturę wody a więc spływają po zastosowaniu. Nawiązania do The Beatles („Billy Brown”) czy do Frankie Goes To Hollywood („Relax, Take It Easy”) są równie błyskotliwe jak Krzysztof Ibisz. Oczywiście dla podbicia serc małych dziewczynek zamieszczono ballady o zabarwieniu tragicznym o znaczeniu nie mniejszym niż brak lakieru do paznokci. Postać wykonawcy jawi się jako ucieleśnienie plastiku. Każdy loczek na jego fryzurze wydaje się być doskonale uformowany poprzez badania focusowe. Żadnego śladu niedoskonałości. Nawet dawka dystansu podana bez zadziorności, co aby nikogo nie dotknąć. Mowy nie ma o wyrazistości. Sznyt gejowski nadany po to, tak aby poszerzyć elektorat na Zachodzie, ponieważ jak wiadomo geje z Żydami władzą tam się podzielili. Generalnie mogę jedynie nawoływać to odpuszczenia sobie tej muzyki. Daleko od Moulin Rouge, a bliżej do Herbatki u Tadka.
Ocena: ** / 6
Mika - Life In Cartoon Motion
Pod pseudonimem Mika kryje się Michael Holbrook Penniman urodzony w Bejrucie. Wychowywał się w Paryżu i Londynie. W Londynie solidnie wyszkolił sobie głos. W dziedzinie techniki jest faktycznie dobry. Osiąga falsetem stany pokrewne Bee Gees. Jego frywolność przypomina nieco lata 60 ubiegłego wieku. Swój image podał w pastelowych barwach. Świetnie prezentuje się w wywiadach twierdząc, iż piosenki autorskie nie powinny być wyłącznie smutne. Najlepszy materiał na gwiazdę i idola. Tylko, iż tak nie jest.
Od płyty wieje nuda, powtarzalność i nieznośność. Nuda bierze się z braku charyzmy wykonawcy. Wszystko brzmi tu jak sukces liftingu i stylizacji zorganizowanej poprzez sztab ekspertów. Na pierwszy rzut singiel „Grace Kelly”. Podpieranie się znanym nazwiskiem w tytule piosenki jest znane dzięki Gorillaz. Różnica pomiędzy wykonawcami przypomina Ogromny Kanion. Reszta materiału brzmi jak marna kopia Scissor Sisters. Jest bledsza, płytsza i mniej zabawna. Kompozycje są łatwe i przyjazne, lecz mają naturę wody a więc spływają po zastosowaniu. Nawiązania do The Beatles („Billy Brown”) czy do Frankie Goes To Hollywood („Relax, Take It Easy”) są równie błyskotliwe jak Krzysztof Ibisz. Oczywiście dla podbicia serc małych dziewczynek zamieszczono ballady o zabarwieniu tragicznym o znaczeniu nie mniejszym niż brak lakieru do paznokci. Postać wykonawcy jawi się jako ucieleśnienie plastiku. Każdy loczek na jego fryzurze wydaje się być doskonale uformowany poprzez badania focusowe. Żadnego śladu niedoskonałości. Nawet dawka dystansu podana bez zadziorności, co aby nikogo nie dotknąć. Mowy nie ma o wyrazistości. Sznyt gejowski nadany po to, tak aby poszerzyć elektorat na Zachodzie, ponieważ jak wiadomo geje z Żydami władzą tam się podzielili. Generalnie mogę jedynie nawoływać to odpuszczenia sobie tej muzyki. Daleko od Moulin Rouge, a bliżej do Herbatki u Tadka.
Ocena: ** / 6
Mika - Life In Cartoon Motion
- Dodano:
- Autor:
Pisarz