Co znaczy To byłby cud...

Definicja: Lipcowe odwiedziny dziadków przypomniały mi o wspaniałych wakacjach, spędzanych u nich co roku: wspólnych wyprawach na grzyby, działkę, pieczeniu ciasta z babcią, nauce robienia na drutach i szydełku, spacerach, świątecznych psikusach wymyślanych wspólnie z dziadkiem… Ilekroć pojawiam się na dworcu kolejowym, a właściwie na jakimkolwiek peronie (a ostatnio dość regularnie zdarza mi się używać z usług PKP), od razu przypomina mi się moja dziecięca słabość, a właściwie fascynacja pociągami. Godzinami mogłam siedzieć z dziadkiem na peronach i oglądać przyjeżdżające i odjeżdżające pociągi, zadając przy tym mnóstwo pytań: dokąd, po co, a jak to jedzie, a czemu… Do chwili obecnej pamiętam panią konduktor z pociągu odjeżdżającego do Gdyni, która chciała mnie zabrać ze sobą. Wtedy, jako mała dziewczynka, myślałam, iż jej propozycja jest „na serio” i poprzez kilka min. poważnie zastanawiałam się, czy z niej skorzystać. Przypomina mi się jeszcze mnóstwo zdarzeń, wielu ludzi… Szalone pomysły wykonywane spontanicznie z koleżanką, przynoszące wiele ciekawych, aczkolwiek czasami nie do końca bezpiecznych przygód… Wyidealizowane dziecięce spojrzenie na sporo spraw… Pierwsze imprezy w gronie znajomych do późna…
Te wszystkie nachodzące mnie wspomnienia nie mają żadnej chronologii, pochodzą z różnych momentów mojego życia. Być może ich powodem jest naturalne zamknięcie pewnego etapu w moim życiu? Czekająca mnie za niespełna dwa miesiące przeprowadzka, zmiana środowiska, otoczenia, trybu życia… Pomimo tego, że wiem, iż czeka mnie jeszcze sporo dobrych, wspaniałych chwil, iż wszystko dopiero przede mną, to czasami przychodzi refleksja nad przemijaniem i myśl, iż rzeczywiście wszystko płynie i już nigdy nie będzie tak jak kiedyś…
w tych chwilach w głowie niezmiennie grają mi słowa piosenki Dżemu, które świetnie oddają mój stan i moje myśli:

ale we mnie zostało coś z tamtych lat (...)
I tak wspominam ten miniony czas,
Jak dobrze, iż to nie poszło w las…
wiele bym dał, aby wrócić tam znów,
Wehikuł czasu – no to byłby cud…