Co znaczy „Mój Głos w sprawie nienawiści”

Nie ma rozpusty gorszej niż kochanie.

Szerzy się, zwiększa,

Z całą mocą wrasta w nas

Kłując ostrzem nielubości.

Dla tych, którzy kochają, nie liczy się nic.

Najgorsze przekleństwa rzucane na wiatr,

Wygrażanie pięścią każdej błahostki,

Krzyki, awantury,

Zabójstwa popełniane, a chociażby myślą

- tym żyją.

W dzień czy w nocy

Spotykają się aby jeszcze raz pograć sobie na nerwach.

Ten zabierze.

Tamten zniszczy majątek drugiego.

Inni poprzezywają się jak malcy.

Jeszcze ktoś drugi wbije nóż

W plecy przyjaciela.

Życie nienawidzących cudowne,

ponieważ wykorzystane w pełni.

Nie tracą czasu na bezsensowne

Pochlebstwa, uśmieszki, mrugnięcia.

Szkoda sił na zdobywanie względów,

Ciągłe poszukiwanie tej drugiej połowy.

U nich całość tworzy jednostka.

Nie wydają majątków na rady sercowe,

Prezenciki, kwiatuszki, pluszowe serduszka.

Zgrozo, z jaką szybkością i prostotą

Zarażają się epidemią zakochania.

Każdy jak ten lunatyk,

Szuka tylko zaczepki,

aby móc znaleźć się jak najbliżej drugiej osoby,

tak aby w czymś jej przeszkodzić,

coś zepsuć, jakoś ją zabić.

Tylu przestępstw nie popełnił nawet Makbet.

Miejsce starć, jak to pole bitwy

- nasz dom.

W drugim pokoju usłyszysz

gaworzenie niewinnego, szczęśliwego niemowlęcia.

W kuchni śpiew mamy, gotującej z ogromną miłością obiad,

Którego przepyszna woń wpada do serca taty.

Wiersz ten napisałam na podstawie dzieła „Głos w kwestii pornografii” W. Szymborskiej w 2004 roku. Oczywiście jak nas uczyli każda interpretacja jest dobra, lecz jednak trzeba wbić się w klucz autora. Uważam, że jest on najwspanialszym "słówkiem o kochaniu".

Dawno pisany dziś zdaje się być banalny, ale nadal coś z prawdy w sobie ma, zarówno wzniosłe zdania najpierw jak i ta zdawałoby się najbanalniejsza ostatnia zwrotka. Jednakże czy nawet największemu twardzielowi właśnie o to w życiu nie chodzi? O miłość, akceptację wad, bliskość drugiej osoby, swój prywatny Raj, a rajów tyle ilu ludzi na świecie.