Co znaczy Szykuje się zmiana strzykawek jednorazowych?

Definicja: Przy kilkukrotnych ruchach tłoka w strzykawce jednorazowej dochodzi do naruszenia zasad aseptyki przez sposobność stykania się niejałowego - dotkniętego ręką - tłoczyska (elementu wysuwającego się z cylindra strzykawki, zakończonego tłokiem) z wewnętrzną sterylną powierzchnią cylindra strzykawki.Od tak skażonej powierzchni cylindra zakażeniu ulega lek przygotowywany w strzykawce do iniekcji. System skażenia opisano w kategorii "artykuły naukowe" na stronie www.newsyringe.com . Przy precyzyjnych pomiarach okazuje się, iż średnica wewnętrzna cylindra strzykawek jednorazowych porównywalna jest z średnicą tłoczyska. Przykładowo w jednej z mierzonych strzykawek średnica wewnętrzna cylindra wynosiła 20 mm, z kolei średnica tłoczyska 19,9 mm. W trakcie używania strzykawki działające na nią siły powodują odkształcenia elastycznych (plastikowych) obiektów strzykawki, umożliwiając kontakt wewnętrzej powierzchni cylindra i tłoczyska. Przy używaniu dużej strzykawki na przykład 20 ml działające na nią siły mogą dochodzić nawet do około 1 kG, gdy na przykład trzeba wytworzyć podciśnienie w strzykawce przy zasysaniu rozpuszczonego leku z fiolki. Istnieją różne typy strzykawek jednorazowych. Z naszych obserwacji wynika, iż strzykawki bez gumowego tłoka tak zwany 2-częściowe są bardziej wrażliwe na skażenie w omawianym mechanizmie niż strzykawki 3-częściowe (z gumowym tłokiem). W strzykawkach 2-częściowych szczelina włosowata oddzielająca tłoczysko od cylindra wynosi około 0,05 mm, z kolei w strzykawkach 3-częściowych około 0,1 - 0,2 mm. Sam fakt przesuwania się powierzchni "brudnej" i "czystej" w odległości 0,05 - 0,2 mm od siebie, jest nie do przyjęcia z punktu widzenia zasad aseptyki. Do skażenia zawartości strzykawki może dojść przy conajmniej 2 cyklach ruchów tłoka. Do takich sytuacji dochodzi na przykład przy przygotowywaniu leków rozpuszczalnych, przy sprawdzaniu czy igła w trakcie iniekcji nie jest w naczyniu (aspiracja), przy nabieraniu do dużej strzykawki leku z kilku małych ampułek.
Następujące dane sugerują, że w omawianym mechanizmie za pośrednictwem strzykawek jednorazowych może dochodzić do masowych skażeń w światowej służbie zdrowia i poza nią:
1. Produkcja strzykawek jednorazowych na świecie wynosi około 30 000 000 000 sztuk rocznie. Modele strzykawek, w których dochodzi do kontaktu tłoczyska z wewnętrzną powierzchnią cylindra stosowane są na całym świecie. Gdyby założyć, iż do skażenia dochodzi tylko w 1 na 1000 strzykawek, to liczba skażeń rocznie może wynosić 30 000 000.
2. Infekcje jatrogenne dotyczą około 10% hospitalizowanych pacjentów, w trakcie leczenia szpitalnego na ogół realizowane są iniekcje.
3. Nie ma procedur albo przepisów nakazujących przygotowywania iniekcji w jałowym polu przy zastosowaniu rękawic sterylnych. Używa się z kolei rękawic niejałowych albo w ogóle nie używa się rękawic, a iniekcje przygotowuje w niejałowym polu; rekomendowane w aktualnie obowiązujących procedurach mycie i dezynfekcja rąk przed przygotowaniem iniekcji zmniejszają jedynie liczba mikroorganizmów chorobotwórczych na rękach. Ręce po dezynfekcji nie są sterylne w wyniku czego dotknięte nimi tłoczysko staje się również niesterylne. Niedotykanie tłoczyska przy przygotowywaniu iniekcji jest bardzo trudne albo niemożliwe. Im mniejsza ręka osoby obsługującej strzykawkę - tym mogą być większe trudności z niedotykaniem tłoczyska. W działaniach medycznych występują sytuacje, gdy nie ma możliwości albo czasu na wykonywanie długookresowych procedur mycia i dezynfekcji rąk na przykład w karetkach pogotowia, w stanach zagrożenia życia, gdy prędkość działań medycznych decyduje o przeżyciu chorego. W tych przypadkach wzrasta ryzyko znacznego skażenia leku w strzykawce. Strzykawki stosowane są nie tylko poprzez wykwalifikowany personel medyczny. Nie jest możliwe wprowadzenie obowiązujących procedur zmniejszających ryzyko skażeń (procedur mycia i dezynfekcji rąk albo używania rękawic) w środowiskach pozamedycznych na przykład wśród narkomanów.

Rozwiązaniem problemu jest całkowite wyeliminowanie ryzyka skażenia, a nie - jak dotychczas - jedynie zmniejszanie takiego ryzyka.
Strzykawki jednorazowe powinny posiadać konstrukcję wykluczającą ryzyko skażenia w mechanizmie " poprzez tłoczysko". Konstrukcja strzykawek powinna ułatwiać, a nie utrudniać posługiwanie się nimi. Przedstawiamy 2 przykładowe nowe konstrukcje strzykawek, które nie posiadają omawianej wady konstrukcyjnej, ; poprzez co zapewniają znacząco wyższy poziom bezpieczeństwa przy ich używaniu. Oceniamy, iż zmiana konstrukcji strzykawek spowoduje postęp w zwalczaniu epidemii zakażeń jatrogennych, na zasadzie eliminowania każdego(choćby najmniejszego) ryzyka zakażeń.