Co znaczy Mistrz Bułhakow

Rosyjski poeta (z zawodu doktor) Michaił Afanasjewicz Bułhakow (ur. 15 maja 1891 w Kijowie, zm. 10 marca 1940 w Moskwie) nie musi nikomu udowadniać swojego mistrzostwa w kunszcie pisarskim. Jego twórczość broni się sama.

Ten znakomity poeta pozostawił po sobie tylko 3 powieści: Białą Gwardię, Psie serce (powieść teatralna) i arcydzieło Mistrz i Małgorzata. Na szczęście ku uciesze czytelników ostało się sporo jego opowiadań między innymi :

• Notatki na mankietach (1920-1922)
• Zapiski młodego lekarza (1925-1927)
• Morfina (1927)
• Czerwona korona (1922)
• Przygody Cziczikowa (1922)
• Diaboliada (1924)
• Fatalne jaja (1925)
Pisał również sztuki teatralne:
• Mieszkanie Zojki (1925)
• Dni Turbinów (1926)
• Bieg (1928)
• Szkarłatna wyspa (1928)
• Zmowa świętoszków (1929)
• Adam i Ewa (1931)
• Błogostan (1934)
• Ostatnie dni (1934)
• Iwan Wasiliewicz (1935)

Bułhakow żył w trudnych dla siebie czasach. Za życia był ostro krytykowany podany cenzurze. Poruszał trudną, niewygodną dla ówczesnej władzy tematykę. Opisywał świat sobie współczesny szyderczo i bezlitośnie. Jednak właśnie tak należało to robić.
jeżeli jeszcze tego nie zrobiliście polecam zapoznanie się z dwiema jego pozycjami:

Biała gwardia (1924)


W Białej gwardii przenosimy się do Kijowa po zakończeniu I wojny Światowej.
Głownymi bohaterami są członkowie rodziny Turbinów. Wpominają oni dopiero co pochowaną matkę Anne Władimirowne. Fakt, że Bułhakow dopiero co sam stracił własną matkę miał znaczny wpływ na krztałt powieści.

Po wycofaniu się wojsk niemieckich panuje prawdziwy chaos.
zaczyna się bitwa o Kijów pomiędzy oddziałami wiernymi hetmanowi Pawło Skoropadskiemu armią Petlury. Autor pokazuję prawdziwe lęki ludzkie. Jesteśmy świadkami rozbudzania się świadomości narodowej Ukrainy.

Na motywach Białej Gwardii Bułhakow napisał sztukę Dni Turbinów. W ZSRR wolno było ją grać tylko w Moskwie i tylko w jednym teatrze. Nie wszystkie recenzje były niekorzystne. O to jedna z nich: nic nie mówię przeciwko autorowi sztuki Bułhakowowi, który czym był, tym pozostanie: nowoburżuazyjnym pomiotem, bryzgający zatrutą, lecz bezsilną śliną na klasę robotniczą i jej komunistyczne ideały. Nic więc dziwnego, iż powieść ta ukazała się w ZSRR dopiero w 1966 roku .

Mistrz i Małgorzata (1928-1940)

To powieść nie bez powodu uważana za dzieło życia Bułhakowa. Pisał ją poprzez 12 lat, zaś ukończył ledwie przed własną śmiercią. W rankingu czytelników i ekspertów Rzeczpospolitej w 1999 roku Mistrz i Małgorzata została uznana za najważniejszą powieść XX wieku. Autor poruszył tu uniwersalne tematy : walkę dobra ze złem, a również miłość. Krytykuje ustrój totalitarny (pisał, iż wszelka władza jest gwałtem zadawanym ludziom i nadejdzie czas, kiedy nie będzie władzy ani cesarskiej, ani żadnej innej) i styl mieszkańców Moskwy. Akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach, pomiędzy którymi autor płynnie się porusza. I tak w jednej chwili jesteśmy w Moskwie w latach 30 XX wieku, po czym przenosimy się do czasów biblijnych na dwór Poncjusza Piłata . Postacią scalającą wszystkie wątki jest Szatan, który jawi się jako całkiem klawy gość. Możemy zauważyć, iż świat nie dzieli się na biel i czerń, istnieją również odcienie szarości. Powieść zarówno śmieszy, jak i skłania do refleksji. Równowaga została zachowana.

Michaił Bułhakow zmarł ponad 68 lat temu . Jednak dla mnie na zawsze pozostanie Mistrzem, pisanym poprzez duże M.