Co znaczy Które akcje kupić, a które sprzedać? Analiza techniczna cz. 1

badanie techniczna ma chyba tyle samo przeciwników, ile zwolenników, jedni ją kochają, inni zaś nienawidzą. Ci, którzy stosują ją w swoich strategiach inwestycyjnych twierdzą, iż daje możliwości osiągania ponadprzeciętnych zysków, ci zaś, którzy stronią od analizy technicznej, twierdzą, iż więcej w niej przypadkowości, niż dających się przewidzieć prawidłowości. I jedni, i drudzy mają zapewne trochę racji.

Nie jest moim celem dogłębna charakterystyka metod analizy technicznej, gdyż to jest niemożliwe, zarówno z racji na moją ograniczoną wiedze na ten temat, jak i ze wzglądu na wąskie ramy tego artykułu. Wszystkie prace na temat analizy technicznej można aby pomieścić w dużych wielkośćów magazynie, dlatego chciałbym tylko przedstawić najważniejsze zasady, na których owa >badanie opiera się, i najważniejsze przesłanki, które przesądzają o zasadności jej stosowania.

>badanie techniczna, najogólniej rzecz ujmując, bazuje na obserwacji ruchów cen, zobrazowanych na różnego rodzaju wykresach i na podejmowaniu na tej podstawie (na podstawie obserwacji ruchów cen) decyzji inwestycyjnych, a więc kupna bądź sprzedaży akcji. W odróżnieniu od analizy fundamentalnej, w tym przypadku potencjalnego inwestora nie interesują jakiekolwiek czynniki zewnętrzne oddziałujące na daną spółkę, inwestor ten zainteresowany jest tylko i wyłącznie „ruchem” cen. Nie znaczy to oczywiście, iż > >badanie techniczna zakłada brak wpływu czynników ekonomicznych na dana spółkę, > >badanie uznaje wpływ tych czynników, lecz zakłada, iż są one odzwierciedlone właśnie w ruchu cen. Jeżeli ceny odzwierciedlają wszystkie czynniki, to nie należy badać każdego z tych czynników, tylko analizować ceny – tak w skrócie można scharakteryzować analizę techniczną.

Teoretyczne podstawy analizy technicznej stworzył nareszcie XIX wieku amerykański ekonomista Charles Dow, to od jego nazwiska powstał najstarszy indeks giełdowy, Dow Jones, na nowojorskiej giełdzie. Dow sformułował 6 podstawowych tez, na których oparł zasadność swojej teorii:

1. Indeksy giełdowe dyskontują wszystko ( znaczy to, iż każda wiadomość dostępna inwestorom, jest natychmiast odzwierciedlana w cenie danego papieru wartościowego)

2. Istnieją trzy trendy rynkowe – główny, wtórny i krótkookresowy (Dow porównał owe trendy do ruchów fal morza: trend główny to przypływy i odpływy morza, trend wtórny, to fale składające się na przypływy i odpływy morza, trend krótkookresowy, to zmarszczki tworzące się na tych falach)

3. Istnieją trzy etapy trendu głównego (w pierwszej fazie następuje kupowanie akcji poprzez wytrawnych inwestorów, kiedy wszystkie złe wiadomości zostały już zdyskontowane. Etap ta nosi nazwę etapy konsolidacji. W drugiej fazie pozostali inwestorzy zaczynają kupować akcje opierając się na analizie trendu wzrostowego, etap ta przebiega pod znakiem szybkich przyrostów cen. W trzeciej fazie następuje euforia zakupów, z rynku nabiegają optymistyczne wiadomości i ci inwestorzy, którzy zakupili akcje jako pierwsi realizują zyski (sprzedają akcje))

4. Indeksy giełdowe muszą się nawzajem potwierdzać (( znaczy to, iż każdy pojedynczy sygnał zapowiadający przyrost cen akcji (hossę) albo spadek (bessę) musi znajdować potwierdzenie w kilku indeksach giełdowych, na przykład w indeksie produkcji i w indeksie transportowym)

5. Wolumen jako potwierdzenie trendu (Dow twierdził, że wolumen (liczba zawieranych transakcji) powinien wzrastać w kierunku trendu głównego, a więc w razie trendu wzrostowego powinien wzrastać, kiedy ceny akcji wzrastają, a w razie trendu spadkowego powinien wzrastać w wypadku gdy ceny akcji spadają).

6. Trend jest kontynuowany dopóty, dopóki nie pojawią się definitywne oznaki jego odwrócenia (to najtrudniejszy postulat Dowa, gdyż nie jest łatwo wykryć okres odwrócenia trendu, do tego służą określone wskaźniki, które zostaną omówione w dalszej części artykułu).

Wykresy, trendy, formacje cenowe

Jak zostało wspomniane wyżej, ruchy cen zobrazowane są na wykresach. Istnieją trzy fundamentalne rodzaje wykresów (por. rys. 1, 2, 3):

1. Liniowe
2. Słupkowe
3. Świecowe (tak zwany japońskie świece)

Najczęściej stosowanym typem wykresy jest wykres liniowy, na tym wykresie również obserwuje się kierunki trendów i wyznacza poszczególne formacje cenowe. Istnieją trzy fundamentalne kierunki trendu (por. rys. 4):

1. Wzrostowy
2. Spadkowy
3. Horyzontalny

W wyznaczeniu kierunków trendu niezbędne jest przeprowadzenie prostej dotykającej co najmniej trzy punkty (wierzchołki albo dna) wykresu (tak jak to jest zaprezentowane na rys. 5). Przecięcie poprzez wykres cen tak wyznaczonej linii trendu może oznaczać zmianę kierunku trendu i potencjalny sygnał kupna/sprzedaży danych akcji. Jeśli wykres kursu akcji przebija od dołu linię trendu spadkowego, (( znaczy to potencjalny sygnał kupna, z kolei jeśli wykres kursu akcji przebija od góry linię trendu wzrostowego – mamy do czynienia z potencjalnym sygnałem sprzedaży.

Początkowo linie trendu wystarczały do zlokalizowania momentu, w którym należało dokonać transakcji, z kolei w późniejszym okresie, zaobserwowano również pewne charakterystyczne figury tworzące się na wykresie kursu danej akcji, które to figury zwiastowały odwrócenie albo kontynuację trendu głównego – te figury noszą nazwę formacji cenowych. Można je podzielić na dwie fundamentalne ekipy:

1. Formacje zapowiadające odwrócenie trendu
2. Formacje zapowiadające kontynuację trendu

Do pierwszej ekipy formacji cenowych (zapowiadających odwrócenie trendu) zaliczamy: formację podwójnego szczytu (dna), potrójnego szczytu (dna), głowy z ramionami (odwróconej głowy z ramionami), formację spodka i inne. Na rys 6. została przedstawiona jedna z podstawowych formacji zwiastujących odwrócenie trendu.
Utworzenie się na wykresie którejś z wymienionych wyże formacji zwykle zwiastuje odwrócenie trendu, a więc jeżeli tworzy się na trendzie spadkowym to zapowiada wzrosty kursów akcji i stanowi potencjalny sygnał kupna, jeżeli z kolei dana formacja tworzy się na trendzie wzrostowym – mamy wówczas sytuację odwrotną.

natomiast do drugiej ekipy formacji (zapowiadających kontynuację trendu) zaliczamy: formację trójkątów, flag, chorągiewek, klinów, czworokątów i inne. Na rys. 7 również została przedstawiona charakterystyczna formacja cenowa z tej ekipy formacji.

w razie stworzenia tego typu formacji na istniejących trendach (wzrostowym, spadkowym albo horyzontalnym), możemy się spodziewać kontynuacji istniejącego trendu jeszcze poprzez jakiś czas.


Z przyczyn oczywistych nie jest możliwe w ramach tego artykułu scharakteryzować poszczególne formacje cenowe, dlatego także zainteresowanych czytelników odsyłam do literatury fachowej na ten temat, którą można znaleźć bez problemu wpisując choćby hasło „ > >badanie techniczna” w wyszukiwarce internetowej, albo skorzystać z szerokiej oferty edukacyjnej zmieszczonej na witrynie internetowej Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie (www.gpw.com.pl).



W drugiej części artykułu zostanie przedstawiona nowoczesna ; > >badanie techniczna przy użyciu średnich ruchomych i oscylatorów...