Co znaczy Tęczowy pogrzeb Marka Borowskiego.
Słownik: Obserwując w ostatnim czasie działalność polityczną SDPL i jej lidera Marka Borowskiego, nie sposób ulec wrażeniu iż coś jest nie w porządku z tym ugrupowaniem.
Definicja:
Marek Borowski pełniący niegdyś funkcje między innymi marszałka Sejmu i wicepremiera ministra finansów zawsze uchodził za polityka poważnego i liczącego się na scenie politycznej. Był jako człowiek szanowany również poprzez przeciwników politycznych i zawsze uzyskiwał wysokie wyniki w rankingach zaufania i wyborach. Wydawać aby się mogło, iż to jest ważny gracz na polskiej lewicy i jeden z głównych kandydatów na przywódcę tej formacji w nieodległej przyszłości.
Uznawany za polityka kompetentnego szczególnie w sprawach gspodarczych, wykształcony ekonomicznie Borowski, uchodził również za polityka o wysokim standardzie moralnym (co uznawali również jego polityczni oponenci i nieprzychylni lewicy publicyści). Przypomnijmy, iż to właśnie te względy były oficjalnie uzasadnieniem opuszczenia poprzez Borowskiego i jego zwolenników szeregów SLD i utworzenia nowej partii SDPL w trakcie działalności komisji „rywinowskiej”.
Wydawać aby się mogło, iż przed Borowskim i SDPL jest przyszłość i iż to właśnie SDPL będzie główna siłą na lewicy po tym jak SLD zawiodło swoich wyborców. W czasie gdy inicjatywa ta okazała kompletną klapą. SDPL w ramach koalicji LiD, weszło co prawda do parlamentu, lecz przedstawiciele tej partii uzyskali raptem 8 mandatów. Należy sobie odpowiedzieć na pytanie co jest powodem tak niskiego poparcia dla SDPL (nawet wśród tradycyjnie lewicowych wyborców) i słabnącej pozycji Borowskiego na scenie politycznej?
Moim zdaniem jest tylko jedna powód takiego stanu rzeczy. to jest wykreowany (świadomie albo nie, to nie ważne) „tęczowy” wizerunek tego ugrupowania. SDPL podejmując współpracę z nominalnie ekologicznym ugrupowaniem „Zieloni 2004” być może nieświadomie podpisała na siebie wyrok. To ekologiczne ugrupowanie okazało się gdyż forpocztą ofensywy politycznej środowisk gejowskich, które wpłynęły nareszcie tak na wizerunek SDPL i Borowskiego, iż aktualnie praktycznie trudno go dostrzec zza tęczowej flagi.
Można odnieść wrażenie, iż walka o prawa gejów to główny i jedyny pkt. programu polityczngo SDPL i iż od tego zależy być lub nie być Polski w XXI wieku. W czasie gdy nie trzeba być genialnym obserwatorem życia społecznego w naszym państwie, tak aby z łatwością stwierdzić że tak zwyczajnie nie jest. W Polsce ( lecz i w państwach Europy Zachodniej), sprawa praw osób homoseksualnych co prawda jest podnoszona w programach ugrupowań lewicowych, ( lecz nigdzie nie stanowi istoty „lewicowości” (jak w razie SDPL), ani także nie jest głównym punktem programu politycznego. Nawet w rządzonej poprzez lewicowego premiera Jose Luisa Zapatero (tak lubianego na polskiej lewicy) Hiszpanii nie stanowiła ona głównego punktu w kampanii wyborczej i nigdy nie była głównym przyczyną jego wyborczych efektów.
co więcej, w trakcie debaty przed wyborami w Hiszpanii 4 lata temu kiedy to Zapatero i jego PSOE (Hiszpańska Socjalistyczna Parti Robotnicza) doszli do władzy, sprawa praw gejów ani razu nie pojawiła się w długiej i istotnej dla wyniku debacie telewizyjnej Zapatero- Aznar. Myślę, iż mało ryzykuję stawiając tezę, że gdyby Zapatero przyjął podobną listę priorytetów programowych jak SDPL Borowskiego to dzisiaj nie byłby premierem swojego państwie.
W całej sprawie dziwi jeden fakt, jak to możliwe, iż Marek Borowski tak twardo i uparcie zmierza do samobójstwa politycznego i etapowo choć nieuchronnie traci autorytet poważnego polityka zamieniając się w jeszcze jednego przedstawiciela tak popularnego u nas folkloru politycznego. Cała przypadek nie przedstawia także w najwspanialszym świetle umiejętności politycznych przedstawicieli środowisk gejowskich (niektórzy z nich sprawują nawet funkcje osób odpowiedzialnych za program partii), kto gdyż świadomie podcina gałąź na której sam usiadł ?
aktualnie wygląda na to, iż SDPL która najpierw wydawała się być ciekawą alternatywą na lewicy dla skompromitowanego i niemrawego SLD jest już nie do uratowania podobnie jak jej przywódca. Można śmiało mówić o tym polityku w momencie przeszłym. > aktualnie SDPL ma znacząco niższe poparcie niż dotknięty największym kryzysem w swojej historii SLD, znaczenie opiniotwórcze SDPL jest mniejsze nawet niż ciągle niszowego środowiska z kręgu „Krytyki Politycznej”.
To co na naszych oczach odbywa się > aktualnie z SDPL można porównać do parady gejowskiej, w trakcie której na jednej z platform przy akompaniamencie marsza żałobnego Chopina w wersji techno, ekipa dziwnie wyglądających rozbawionych młodych ludzi wiezie trumnę ze zwłokami byłego marszałka Sejmu i wicepremiera. Używając porównania jednego z nie żyjących już niestety komentatatorów sportowych można to zdarzenie opisać tylko zdaniem: „ O, JAKA PIĘKNA KATASTROFA!”.
Uznawany za polityka kompetentnego szczególnie w sprawach gspodarczych, wykształcony ekonomicznie Borowski, uchodził również za polityka o wysokim standardzie moralnym (co uznawali również jego polityczni oponenci i nieprzychylni lewicy publicyści). Przypomnijmy, iż to właśnie te względy były oficjalnie uzasadnieniem opuszczenia poprzez Borowskiego i jego zwolenników szeregów SLD i utworzenia nowej partii SDPL w trakcie działalności komisji „rywinowskiej”.
Wydawać aby się mogło, iż przed Borowskim i SDPL jest przyszłość i iż to właśnie SDPL będzie główna siłą na lewicy po tym jak SLD zawiodło swoich wyborców. W czasie gdy inicjatywa ta okazała kompletną klapą. SDPL w ramach koalicji LiD, weszło co prawda do parlamentu, lecz przedstawiciele tej partii uzyskali raptem 8 mandatów. Należy sobie odpowiedzieć na pytanie co jest powodem tak niskiego poparcia dla SDPL (nawet wśród tradycyjnie lewicowych wyborców) i słabnącej pozycji Borowskiego na scenie politycznej?
Moim zdaniem jest tylko jedna powód takiego stanu rzeczy. to jest wykreowany (świadomie albo nie, to nie ważne) „tęczowy” wizerunek tego ugrupowania. SDPL podejmując współpracę z nominalnie ekologicznym ugrupowaniem „Zieloni 2004” być może nieświadomie podpisała na siebie wyrok. To ekologiczne ugrupowanie okazało się gdyż forpocztą ofensywy politycznej środowisk gejowskich, które wpłynęły nareszcie tak na wizerunek SDPL i Borowskiego, iż aktualnie praktycznie trudno go dostrzec zza tęczowej flagi.
Można odnieść wrażenie, iż walka o prawa gejów to główny i jedyny pkt. programu polityczngo SDPL i iż od tego zależy być lub nie być Polski w XXI wieku. W czasie gdy nie trzeba być genialnym obserwatorem życia społecznego w naszym państwie, tak aby z łatwością stwierdzić że tak zwyczajnie nie jest. W Polsce ( lecz i w państwach Europy Zachodniej), sprawa praw osób homoseksualnych co prawda jest podnoszona w programach ugrupowań lewicowych, ( lecz nigdzie nie stanowi istoty „lewicowości” (jak w razie SDPL), ani także nie jest głównym punktem programu politycznego. Nawet w rządzonej poprzez lewicowego premiera Jose Luisa Zapatero (tak lubianego na polskiej lewicy) Hiszpanii nie stanowiła ona głównego punktu w kampanii wyborczej i nigdy nie była głównym przyczyną jego wyborczych efektów.
co więcej, w trakcie debaty przed wyborami w Hiszpanii 4 lata temu kiedy to Zapatero i jego PSOE (Hiszpańska Socjalistyczna Parti Robotnicza) doszli do władzy, sprawa praw gejów ani razu nie pojawiła się w długiej i istotnej dla wyniku debacie telewizyjnej Zapatero- Aznar. Myślę, iż mało ryzykuję stawiając tezę, że gdyby Zapatero przyjął podobną listę priorytetów programowych jak SDPL Borowskiego to dzisiaj nie byłby premierem swojego państwie.
W całej sprawie dziwi jeden fakt, jak to możliwe, iż Marek Borowski tak twardo i uparcie zmierza do samobójstwa politycznego i etapowo choć nieuchronnie traci autorytet poważnego polityka zamieniając się w jeszcze jednego przedstawiciela tak popularnego u nas folkloru politycznego. Cała przypadek nie przedstawia także w najwspanialszym świetle umiejętności politycznych przedstawicieli środowisk gejowskich (niektórzy z nich sprawują nawet funkcje osób odpowiedzialnych za program partii), kto gdyż świadomie podcina gałąź na której sam usiadł ?
aktualnie wygląda na to, iż SDPL która najpierw wydawała się być ciekawą alternatywą na lewicy dla skompromitowanego i niemrawego SLD jest już nie do uratowania podobnie jak jej przywódca. Można śmiało mówić o tym polityku w momencie przeszłym. > aktualnie SDPL ma znacząco niższe poparcie niż dotknięty największym kryzysem w swojej historii SLD, znaczenie opiniotwórcze SDPL jest mniejsze nawet niż ciągle niszowego środowiska z kręgu „Krytyki Politycznej”.
To co na naszych oczach odbywa się > aktualnie z SDPL można porównać do parady gejowskiej, w trakcie której na jednej z platform przy akompaniamencie marsza żałobnego Chopina w wersji techno, ekipa dziwnie wyglądających rozbawionych młodych ludzi wiezie trumnę ze zwłokami byłego marszałka Sejmu i wicepremiera. Używając porównania jednego z nie żyjących już niestety komentatatorów sportowych można to zdarzenie opisać tylko zdaniem: „ O, JAKA PIĘKNA KATASTROFA!”.
- Dodano:
- Autor:
Pisarz