Co znaczy Zapiski z wojny końca świata - recenzja filmu Bitwa o Irak
Słownik: Wojna w Iraku trwa już ponad 5 lat. Szacuje się, iż od 20 marca 2003 roku zginęło tam kilkaset tys. irackich cywili i ponad 4 tysiące żołnierzy, przede wszystkim amerykańskich.
Definicja:
W obliczu tych coraz bardziej dotkliwych strat i coraz mniej wymiernych zysków, cały świat rozpoczyna poważnie wątpić w sensowność kontynuacji operacji „pokojowej” w Iraku. O skuteczności i słuszności misji ciągle jeszcze wszystkich zapewnia George W. Bush, który chyba sam już nie do końca wierzy we swoje słowa. Zdaje się także, iż niewielu podziela jego optymizm. Wszyscy są tą wojną coraz bardziej zmęczeni, a sami Amerykanie przyznają, iż najchętniej wymazaliby ją ze świadomości.
O tej strasznej wojnie nie da się jednak zapomnieć - ponieważ chociaż świat jest wobec niej coraz bardziej obojętny, to przecież jeszcze się nie zakończyła i ciągle daje o sobie znać. Można za to spróbować zwerbalizować i przedstawić jej traumę. Jedną z takich prób przedstawienia irackiego dramatu jest wstrząsający obraz Nicka Broomfielda, Bitwa o Irak, który w piątek wchodzi do polskich kin.
Głównym wątkiem, wokół którego rozwija się akcja filmu, jest masakra w irackiej miejscowości Haditha, która miała miejsce w listopadzie 2005 roku. Wskutek zamachu terrorystycznego, zorganizowanego poprzez rebeliantów, zginął wówczas jeden z amerykańskich żołnierzy, a paru innych zostało rannych. Marines postanowili wziąć odwet na okolicznej ludności i zabili 24 cywilów, którzy nie mieli z zamachem nic wspólnego. Oprócz tego, iż mieszkali przy ulicy, na której wybuchła bomba.
video zrealizowany jest w konwencji paradokumentalnej, co dodaje mu autentyzmu i sprawia, iż jawi się nam jako w pełni realistyczny obraz wydarzeń. Amerykańskich żołnierzy zagrali byli marines, którzy sami walczyli przedtem w Iraku. Scenariusz rodził się praktycznie w czasie powstawania filmu, przewarzająca część dialogów była improwizowana. Reżyser, w ramach przygotowań do realizacji swojego obrazu, rozmawiał także z różnymi Irakijczykami, codziennymi świadkami rozgrywających się tam tragedii, którzy opowiadali mu o swoich doświadczeniach.
następnym ważnym elementem, budującym autentyzm przedstawionej na ekranie historii, jest struktura narracyjna filmu. złożona jest on z paru równoległych opowieści, w których możemy nieco lepiej poznać bohaterów, zanim ich drogi się połączą. Ten znany zabieg świetnie się tu sprawdza. Tworzy gdyż obiektywny obraz całej sytuacji i sprawia, iż trudno jest nam tu kogokolwiek jednoznacznie potępić.
Możemy przyjrzeć się z bliska amerykańskim żołnierzom, którzy w ogóle nie myślą o bohaterstwie – są przerażeni wojną i pragną zwyczajnie przeżyć. A równocześnie, indoktrynowani poprzez dowódców, nie traktują Irakijczyków jak ludzi i w każdym z nich widzą potencjalnego terrorystę, którego trzeba zlikwidować. Poznajemy także irackich rebeliantów, którzy opowiadają o swoich racjach i przedstawiają motywacje walki. Są oni ludźmi pełnymi determinacji, którzy na każdy możliwy sposób pragną zwalczyć znienawidzonego okupanta. Wreszcie – widzimy zwyczajnych irackich cywili, którzy żyją gdzieś między amerykańskim wojskiem i terrorystami. Oni pragną zwyczajnie żyć dalej, kochać, pracować i bawić się, marzą w pierwszej kolejności o normalności. Najmniejsze skrawki zwykłej codzienności są dla nich jedyną możliwą ucieczką przed szaleństwem wojny. Ta zwyczajna codzienność przerywana jest jednak wybuchami bomb i interwencjami amerykańskich żołnierzy. Ta zwyczajna codzienność, wobec horroru wojny, na którą zostali skazani, właściwie nie istnieje.
>video Broomfielda jest przejmującym studium wojennego dramatu i równocześnie doskonałym studium psychiki bohaterów, których losy w pewnym tragicznym momencie się połączą. Stanowi on także świetny obraz absurdu wojny, w której za ten sam czyn żołnierz zostaje uhonorowany orderem (zlikwidowanie kilkunastu potencjalnych terrorystów), a później postawiony pod sądem (potencjalni terroryści okazali się kompletnie niewinni). Okazuje się, iż granica między ogromnym bohaterstwem i zwykłą zbrodnią jest więc bardzo niewyraźna i cienka. I aczkolwiek od wieków śni się wszystkim największym generałom tego świata - to tak faktycznie w ogóle nie istnieje.
kcz
Więcej recenzji filmowych na blogu: NiezłeKino.pl
Premiera filmu: 25 kwietnia
Źródło fot. Mayfly
O tej strasznej wojnie nie da się jednak zapomnieć - ponieważ chociaż świat jest wobec niej coraz bardziej obojętny, to przecież jeszcze się nie zakończyła i ciągle daje o sobie znać. Można za to spróbować zwerbalizować i przedstawić jej traumę. Jedną z takich prób przedstawienia irackiego dramatu jest wstrząsający obraz Nicka Broomfielda, Bitwa o Irak, który w piątek wchodzi do polskich kin.
Głównym wątkiem, wokół którego rozwija się akcja filmu, jest masakra w irackiej miejscowości Haditha, która miała miejsce w listopadzie 2005 roku. Wskutek zamachu terrorystycznego, zorganizowanego poprzez rebeliantów, zginął wówczas jeden z amerykańskich żołnierzy, a paru innych zostało rannych. Marines postanowili wziąć odwet na okolicznej ludności i zabili 24 cywilów, którzy nie mieli z zamachem nic wspólnego. Oprócz tego, iż mieszkali przy ulicy, na której wybuchła bomba.
video zrealizowany jest w konwencji paradokumentalnej, co dodaje mu autentyzmu i sprawia, iż jawi się nam jako w pełni realistyczny obraz wydarzeń. Amerykańskich żołnierzy zagrali byli marines, którzy sami walczyli przedtem w Iraku. Scenariusz rodził się praktycznie w czasie powstawania filmu, przewarzająca część dialogów była improwizowana. Reżyser, w ramach przygotowań do realizacji swojego obrazu, rozmawiał także z różnymi Irakijczykami, codziennymi świadkami rozgrywających się tam tragedii, którzy opowiadali mu o swoich doświadczeniach.
następnym ważnym elementem, budującym autentyzm przedstawionej na ekranie historii, jest struktura narracyjna filmu. złożona jest on z paru równoległych opowieści, w których możemy nieco lepiej poznać bohaterów, zanim ich drogi się połączą. Ten znany zabieg świetnie się tu sprawdza. Tworzy gdyż obiektywny obraz całej sytuacji i sprawia, iż trudno jest nam tu kogokolwiek jednoznacznie potępić.
Możemy przyjrzeć się z bliska amerykańskim żołnierzom, którzy w ogóle nie myślą o bohaterstwie – są przerażeni wojną i pragną zwyczajnie przeżyć. A równocześnie, indoktrynowani poprzez dowódców, nie traktują Irakijczyków jak ludzi i w każdym z nich widzą potencjalnego terrorystę, którego trzeba zlikwidować. Poznajemy także irackich rebeliantów, którzy opowiadają o swoich racjach i przedstawiają motywacje walki. Są oni ludźmi pełnymi determinacji, którzy na każdy możliwy sposób pragną zwalczyć znienawidzonego okupanta. Wreszcie – widzimy zwyczajnych irackich cywili, którzy żyją gdzieś między amerykańskim wojskiem i terrorystami. Oni pragną zwyczajnie żyć dalej, kochać, pracować i bawić się, marzą w pierwszej kolejności o normalności. Najmniejsze skrawki zwykłej codzienności są dla nich jedyną możliwą ucieczką przed szaleństwem wojny. Ta zwyczajna codzienność przerywana jest jednak wybuchami bomb i interwencjami amerykańskich żołnierzy. Ta zwyczajna codzienność, wobec horroru wojny, na którą zostali skazani, właściwie nie istnieje.
>video Broomfielda jest przejmującym studium wojennego dramatu i równocześnie doskonałym studium psychiki bohaterów, których losy w pewnym tragicznym momencie się połączą. Stanowi on także świetny obraz absurdu wojny, w której za ten sam czyn żołnierz zostaje uhonorowany orderem (zlikwidowanie kilkunastu potencjalnych terrorystów), a później postawiony pod sądem (potencjalni terroryści okazali się kompletnie niewinni). Okazuje się, iż granica między ogromnym bohaterstwem i zwykłą zbrodnią jest więc bardzo niewyraźna i cienka. I aczkolwiek od wieków śni się wszystkim największym generałom tego świata - to tak faktycznie w ogóle nie istnieje.
kcz
Więcej recenzji filmowych na blogu: NiezłeKino.pl
Premiera filmu: 25 kwietnia
Źródło fot. Mayfly
- Dodano:
- Autor:
Pisarz