daje obywatelstwo unii co to jest
Definicja: indywidualnie postrzeganymi obywatelami poszczególnych krajów Wspólnoty, aby integracja.

Czy przydatne?

Co znaczy Co daje obywatelstwo w Unii Europejskiej.

Słownik: Instytucja obywatelstwa ma służyć nie tylko pogłębieniu więzi politycznych czy gospodarczych, lecz przede wszystkim pogłębieniu więzi między indywidualnie postrzeganymi obywatelami poszczególnych krajów Wspólnoty, aby integracja była aktywna
Definicja:

Konstrukcja obywatelstwa europejskiego jest organizacją nową, wykorzystywaną większej integracji, kształtującą poczucie więzi duchowej i solidarności z kulturą i cywilizacją całej Europy. Przeświadcza jej obywateli o powadze wartości wspólnego interesu. Sprawia, iż integracja staje się aktywna i pełna, gdyż wynikają z niej konkretne korzyści dla indywidualnie postrzeganych osób, jest to obywateli.
Na obywatelstwo należy spojrzeć jako na konstrukcję prawno-ustrojową, lecz również jako na rozwiązanie wykorzystywane większej integracji państwoów i narodów członkowskich.
Status obywatela UE.
Definicja obywatelstwa UE.
Pojecie obywatelstwa pojawiło się wspólnie z nowymi rozwiązaniami instytucjonalnymi. Traktat z Maastricht był zasadniczym aktem tworzącym Unię Europejską wspólnie z jej obywatelstwem. Szczegółowa klasyfikacja instytucji obywatelstwa UE została zawarta w cz. II TWE, w art. 17-22.
Art. 17 TWE stanowi: “Niniejszym ustanawia się obywatelstwo Unii. Każda osoba posiadająca obywatelstwo państwa członkowskiego staje się obywatelem Unii. Obywatelstwo Unii uzupełnia, lecz nie zastępuje obywatelstwa narodowego”.
Uzyskanie statusu obywatela Unii:
• może nastąpić jedynie wspólnie z nabyciem poprzez jednostkę obywatelstwa państwa członkowskiego wedle zasadami przewidywanymi poprzez prawo tego państwa;
• przysługuje obywatelom krajów członkowskich bez względu na to, czy posiadają obywatelstwo więcej niż jednego państwa, w tym również państwa trzeciego;
• zawiera się w ramach definicji obywatelstwa europejskiego, z której można wywnioskować, że obywatelstwo UE to personalna, wzajemna, akcydentalna, zależna i pozorna więź prawna pomiędzy osobą fizyczną a UE:
- więź personalna - istnieje wyłącznie między UE a osoba fizyczną, która musi równocześnie spełniać- warunek przynależności do państwa członkowskiego,
- więź wzajemna - opiera się na relacji prawnym miedzy osoba przynależną do państwa członkowskiego a Unią; obywatel ma zatem prawo do korzystania i przestrzegania postanowień traktatu, a Unia ma szanować- owe przyznane prawa i zapewniać- ich realizację;
- więź akcydentalna - znaczy, iż obywatelstwo UE nie zastępuje obywatelstwa państwie członkowskiego, a jedynie je uzupełnia;
- więź zależna - znaczy, że brak obywatelstwa państwie członkowskiego skutkuje brak możliwości uzyskania obywatelstwa UE, a posiadanie obywatelstwa państwie członkowskiego skutkuje automatycznie uzyskanie obywatelstwa Unii; nie mniej jednak każdy państwo członkowski sam określa warunki niezbędne do uzyskania obywatelstwa tego państwie, a co za tym idzie do uzyskania obywatelstwa UE;
- więź pozorna - znaczy, że dla obywatelstwa unijnego nie jest ważny sposób uzyskania obywatelstwa państwa członkowskiego, a jedynie sam fakt jego posiadania;
• umożliwia łagodzenie konfliktów, zniesienie barier dzielących różne wspólnoty, różne państwa;
• tworzy formalną więź między jednostką a władzą, pomiędzy obywatelami a instytucjami;
• jest relacją między jednostką a zbiorowością;
• powiększa stopień zintegrowania członków UE;
• tworzy tożsamość UE, gwarantuje realizację i przestrzeganie jej celów;
• pozwala na podejmowanie środków w ramach wszystkich trzech filarów Unii;
• nadaje określony status polityczny, ekonomiczny, międzyludzki, który w rezultacie uprawnia do korzystania z określonego zbioru praw.
jeżeli chodzi z kolei o utratę statusu obywatela Unii, a tym samym o utratę obywatelstwa UE tj. ona związana tylko i wyłącznie z strata obywatelstwa państwie członkowskiego, co - jak już wspomniałam - jest wyłączną kompetencją danego państwa.
Status prawny obywatela, jego pozycja są wyznaczone katalogiem praw i obowiązków.
Traktat ustanawia tylko uprawnienia obywatelskie. Wiadomo jednak, iż pociągają one za sobą określone przesłanki, które dana jednostka musi spełnić, by z tych praw skorzystać. TWE ustala zatem nie tylko, kto jest obywatelem Unii, lecz również wyznacza katalog praw temu obywatelowi przysługujących, a zatem i środki niezbędne do przestrzegania i rozwijania owych uprawnień.
Uprawnienia obywateli UE
“Obywatele Unii korzystają z praw ustanowionych niniejszym Traktatem i podlegają obowiązkom w nim określonym”. Chodzi tu zatem o wszystkie prawa i wymagania określone owym traktatem, zatem nie tylko te ujęte w jego części II, która jednak w największym stopniu porusza problem jednostki i jej unijnego obywatelstwa. Katalog praw obywateli UE nie ma więc charakteru zamkniętego. Obejmuje on w pierwszej kolejności:
1. Prawo do swobodnego poruszania się i pobytu na obszarze krajów członkowskich (art. 18 TWE).
znaczy ono brak ograniczeń w swobodnym podróżowaniu po terytorium UE, sposobność osiedlania się w wybranym państwie członkowskim, a również sposobność przebywania w danym kraju członkowskim poprzez nieokreślony czas. Realizacja tego prawa dzieje się z uwzględnieniem ograniczeń i warunków ustalonych traktatem, który je wprowadził. Prawo swobodnego poruszania się i pobytu stanowi istotę statusu obywatela europejskiego, gdyż to właśnie z tego prawa wynikają inne uprawnienia przysługujące członkom UE. Prawo to wynika ze swobody przepływu osób. Art. 18 TWE należy wiązać z art. 12 TWE, który stanowi, że kraj musi traktować jednakowo obywateli własnych i obywateli innych krajów członkowskich z racji na sam fakt posiadania poprzez nich obywatelstwa UE, a również fakt legalnego pobytu w danym kraju (zasada niedyskryminacji).
2. Czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach samorządowych i w wyborach do Parlamentu Europejskiego w kraju zamieszkania a nie obywatelstwa (art. 19 ust. 1 i ust.2 TWE).
Obywatel Unii zamieszkały w innym kraju członkowskim ma prawo do udziału i kandydowania w wyborach do PE i w wyborach samorządowych w miejscu zamieszkania na takich samych zasadach jak obywatele państwa, na którego terenie przebywa. Korzystanie z tego prawa może być jednakże uzależnione od spełnienia dodatkowych wymogów. Porada Unii przyjęła dwie dyrektywy uściślające art. 19 TWE: dyrektywę o szczególnych postanowieniach dotyczących prawa głosowania i kandydowania w wyborach do PE, traktującą między innymi o możliwości korzystania z praw wyborczych tylko w jednym miejscu i o minimalnym okresie przebywania na danym terytorium; a również dyrektywę dotyczącą szczegółowych zasad korzystania z prawa wyborczego w wyborach lokalnych. Państwa członkowskie mogą uzależnić prawa wyborcze od przebywania na swoim terytorium poprzez określony moment. Ponadto mogą zastrzec wykonywanie pewnych funkcji kierowniczych tylko dla obywateli swojego państwie.
3. Prawo do opieki dyplomatycznej i konsularnej w kraju trzecim (art. 20 TWE).
Gwarantem tego prawa są wyłącznie państwa członkowskie. Opieka ta nie została ujęta w kategoriach prawa obywatelskiego ale jako korzyść, której otrzymanie zależy w pełni od woli państwa udzielającego ochrony prawnej. Zakres ochrony dyplomatycznej i konsularnej obejmuje:
- pomoc w razie śmierci,
- pomoc w razie poważnego wypadku albo ciężkiej choroby,
- pomoc w razie aresztowania lub zatrzymania,
- pomoc dla ofiar przestępstw,
- pomoc dla obywateli UE znajdujących się w niebezpieczeństwie,
- inne sytuacje wymagające pomocy.
4. Prawo petycji do Parlamentu Europejskiego (art. 21 TWE, 194 TWE, 107c TEWEA).
Podmiotami uprawnionymi do składania petycji są:
- obywatele UE,
- obywatele krajów trzecich zamieszkujący w kraju członkowskim UE, jak również zarejestrowane tam osoby prawne,
- obywatele krajów trzecich mieszkający poza terytorium krajów członkowskich UE, jak również zarejestrowane tam osoby prawne.
Przesłanki dopuszczalności petycji do Parlamentu Europejskiego to:
1 złożenie petycji poprzez uprawniony podmiot,
2 element petycji musi dotyczyć skarżącego osobiście,
3 umieszczenie w petycji danych osobowych składającego, informacji o zawodzie, narodowości i danych adresowych,
4 sporządzenie petycji w jednym z języków urzędowych UE lub w innym języku (pod warunkiem przesłania streszczenia w jednym z języków urzędowych UE),
5 element petycji musi dotyczyć materii objętych zakresem działalności Wspólnot Europejskich i UE.
Prawo do składania petycji istniało od czasu stworzenia EWG, a dopiero z chwilą utworzenia UE gwarantuje je traktat.
5. Prawo skargi do Rzecznika Praw Obywatelskich UE (art. 21 TWE, 195 ust.1 TWE, art. 107d ust.1 TEWEA).
Podmiotami uprawnionymi do składania skarg do Rzecznika Praw Obywatelskich UE są:
- obywatele UE,
- obywatele krajów trzecich mieszkający w krajach członkowskich UE i zarejestrowane tam osoby prawne.
z kolei przesłanki dopuszczalności skargi brzmią:
- skarga winna być- złożona poprzez uprawniony poprzez niego pomiot,
- obiektem skargi mogą być- wyłącznie przypadki złego kierowania zaistniałe w praktyce instytucji i organów Wspólnot Europejskich z wyjątkiem ETS i SPI pełniących funkcje sądowe,
- skarga winna być- złożona w terminie dwóch lat od momentu, gdy inkryminowana przypadek miała miejsce,
- skarga nie może dotyczyć- kwestii, które były lub są obiektem postępowania sądowego,
- w razie skarg składanych poprzez pracowników WE konieczne jest uprzednie zastosowanie właściwych procedur,
- brak jest szczególnych wymogów co do formalnego kształtu skargi (formularz przygotowany poprzez Rzecznika nie jest obligatoryjny), a skarga powinna pozwalać- na identyfikację skarżącego, a również na identyfikacje przedmiotu skargi.
Rzecznik jest niezależnym organem wybieranym poprzez PE. W dziedzinie jego kompetencji leży w pierwszej kolejności kontrola prawidłowości działań instytucji wspólnotowych.
6. Prawo dostępu do dokumentów Porady, Komisji i Parlamentu Europejskiego (art. 225 TWE).
Ogólne zasady korzystania i realizacji tego prawa ustala każda z instytucji w swoim regulaminie. Każdy obywatel UE, a również każda osoba fizyczna czy prawna zamieszkała albo mająca siedzibę w kraju członkowskim ma prawo dostępu do dokumentów wymienionych wyżej instytucji. Przesłankami odmowy dostępu do dokumentów mogą być: względny biznes publiczny (bezpieczeństwo publiczne, sprawy obronności i wojska, polityka finansowa, gospodarcza i monetarna krajów członkowskich), ochrona jednostki (ochrona danych osobowych), ochrona postępowania sądowego, ochrona procedury decyzyjnej toczącej się i zakończonej w ramach instytucji Wspólnot Europejskich, na wniosek krajów członkowskich może zostać odmówiony dostęp do dokumentów państwowych.
7. Prawo do dobrej administracji (art. 21 TWE, art. 41 Karty Praw Podstawowych UE).
Elementami prawa do dobrej administracji są:
- prawo do załatwienia sprawy poprzez instytucje UE w sposób rzetelny, bezstronny i w rozsądnym terminie, w tym:
- prawo do osobistego przedstawienia sprawy,
- prawo dostępu do akt własnej sprawy,
- wymóg uzasadnienia decyzji poprzez organ administracji UE,
- prawo domagania się odszkodowania z tytułu szkód wyrządzonych poprzez instytucje UE i ich funkcjonariuszy,
- prawo do zwracania się w formie pisemnej, w jednym z języków urzędowych UE do instytucji UE i prawo do otrzymania odpowiedzi w tym języku.
8. Inne prawa obywateli UE.
Należeć do nich będą w pierwszej kolejności regulacje zawarte w Karcie Praw Podstawowych UE. Jest ona gdyż katalogiem podstawowych praw jednostki. ustala kierunek rozwoju UE, który jest nierozerwalnie związany z obywatelem unijnym, jakim jest poszczególny człowiek zamieszkujący każde z krajów członkowskich. KPP UE traktuje o wartościach najważniejszych w życiu każdego człowieka: godności, wolności, równości, solidarności, prawach obywateli, wymiarze sprawiedliwości. To jest klasyfikacja nowoczesna, dostosowana do potrzeb zmieniającego się w niesamowitym tempie świata. Można zatem poświęcić jej następną pracę semestralną...

Uważam, iż prawa jednostki są konieczne do osiągnięcia celów integracji europejskiej. Rozwijają ją i umacniają. Z faktu posiadania statusu obywatela UE wypływa szereg wymienionych wyżej uprawnień, który pozwala indywidualnemu człowiekowi odnaleźć się w systemie wspólnotowym.
Obywatelstwo UE zacieśnia więzi między obywatelami poszczególnych krajów członkowskich w celu zjednoczenia się w dążeniu do wielkiej idei, jaką jest wspólna przyszłość...
  • Dodano:
  • Autor: