Co znaczy prosta historia skomplikowanego wnętrza

Definicja: Cały tragizm sytuacji spoczywa we wspomnieniach. Pamięć upomina nas. Mówi. Dotyka starego, nie uwzględniając zmian. Ci, którzy byli nam bliscy pojawiają się nagle jako zmory. Zobowiązując. Karząc. Tak bardzo chcemy zapomnieć. W imię "niezadawaniabólu" musimy grać stare role bez względu na to, co jest faktycznie albo czego tak faktycznie nie ma.

Była. Sam ten fakt doprowadzał ją do szewskiej pasji. Niby dlaczego ma istnieć. Poprzez całe własne życie myślała, iż wszyscy mają do niej prawo. Nie zauważyła, iż zaczęła marzyć o wyłączności. Do chwili obecnej, każdy przychodził i zabierał kawałek niej. Rozkradali córkę, kuzynkę, kumpelę, pocieszycielkę, pluszaka, doradcę. Czerpali jak ze źródła optymizmu i spokoju, religijnego oparcia. A ona chętnie się na to wszystko godziła. Życie w możliwości bycia potrzebną.

Spustoszenie. To jedyne, co zostaje po różnych odwiedzinach. S - pusto - szenie. Chwilowo nie ma jej w sobie. Musiała wziąć urlop.

Czy to takie dziwne, iż chciała pracować do granic, dotykać rzeczy niemożliwych? Poznawać świat większy niż ten "taki-sobie". Widziała więcej, lecz nie umiała tego dosięgnąć. Ograniczony umysł poprzez zmysły. Zabrakło tylko łaski wiary.

Lubiła patrzeć na ludzi. Byli dla niej jak otwarte książki, jak delikatnie wypowiadane słowa, które żyły echem odbitym od kantów wieczności. Naonczas powinna była nadejść nadzieja na nowe. Katharsis podekadencyjne. Ktoś kto aby ją poprowadził poprzez labirynt zmysłów. Wymagał więcej. Kochał.

S - pusto - szenie.

Wszystkie wspomnienia wyrzuciła. Tak jak wyrzuca się muszelki zbierane nad morzem. Tak jak zapomina się dotyk bliskości i chwile szczęścia. Radosne chwile wyrzuciła.

Tam w ogóle nie jest tak strasznie, powtarzała sobie. Tam w ogóle nie jest tak strasznie, porzucając wszystko. Nie licząc się z nikim, nie przywiązując wagi do żadnej rzeczy na ziemi i niebie. Tam jest tak zwyczajnie. Ani jednej małej ochoty, ani jednego marzenia. Tylko ludzie, którzy w nią wierzyli, nie chcieli zaakceptować zmian, które zaobserwowali w jej oczach, które nagle stały się mniej błękitne.

Jesteśmy uwikłani w złudzenia. Zredukowanie pragnień skutkuje pustkę i bezcelowość każdego czynu. To dziwne, iż aż tak bardzo potrafimy się okaleczyć we własnym szaleństwie, porozbieranych myślach, rozprutych uczuciach, pustkach. Nic nie przynosi siły, gdy motywacja legnie w gruzach. Nie ma bliskości, więc nie ma cierpienia. nie ma bliskości, więc nie ma satysfakcji.

zbyt wiele w niej przypadkowych zranień dokonanych przy przypadkowych kradzieżach dokonywanych na jej umyśle. >>zbyt wiele w niej krzywdy, nie umie dotrzeć do prawdy. >>>zbyt wiele w niej żalu, nie istnieje dla niej szacunek. >>>>zbyt wiele w niej nieporozumień, nie ma miejsca na miłość.

Przestała mieć władzę nad sobą. Wszystko skrywane wewnątrz zaczęło wyłazić, ślimacząc się, na wierzch. Wszystkie ciche krzywdy, zahamowane wybuchy złości, odniesione porażki eksplodowały w momentach, w których była najsłabsza.

Stwierdziła, iż przestanie być. lecz jej nie pozwolił. Pojawił się i zaprotestował. Wystarczyło, aby miała dla kogo żyć. A później został. Nie miało dla niej znaczenia czy będzie etapem, czy końcem. Niech nie odchodzi. W przeczuciu klęski zaczęła na nowo oddychać.

Ułożenie sobie życia na nowo wobec oczekiwań innych nie jest proste. Cały czas ma się wrażenie, iż popełnia się błędy. Mimo wszystko, są one nasze swoje. Bez względu na wszystko, są one nasze swoje. Codzienność należy budować na prostym szczęściu. Budzić się z myślą, iż czeka nas nowe, pierwsze. Spotykać z myślą, iż ludzie są dobrzy. Obserwować z myślą, iż wszystko jest odbiciem piękna