stali damasceńskiej słów kilka co to jest
Definicja: niezwykłą historię stali damasceńskiej słownik.

Czy przydatne?

Co znaczy O stali damasceńskiej słów kilka

Słownik: Skąd pochodzi i jak powstaje jeden z najstarszych i najpiękniejszych stopów metalowych na Świecie!? Wybierz się w orientalną podróż i poznaj niezwykłą historię stali damasceńskiej...
Definicja:
Stal damasceńska była gatunkiem stali otrzymywanym poprzez kilkakrotne nawęglanie żelaza, a następnie przekuwanie, w celu uzyskania charakterystycznej struktury krystalicznej, ciemnego zabarwienia i sfalowanego albo sieciowego rysunku. Mechanizm ten był długi i mozolny, wymagał od kowala nie lada zdolności. W starożytności stal damasceńska służyła do wykonywania broni (hełmy, a zwłaszcza szable - w czasach późniejszych nawet broń śrutowa) z racji na swą niezwykłą trwałość i twardość, a równocześnie giętkość i odporność na korozję. W czasach późniejszych zaczęto tworzyć z niej również piękną biżuterię.



Znana od starożytności, popularność zdobyła jednak nieco potem. We wczesnym średniowieczu wytwarzana w Indiach, a po udoskonaleniu poprzez Arabów trafiła do Europy około 1400. Nazwa stali damasceńskiej pochodzi od syryjskiego miasta Damaszek, stanowiącego centrum jej produkcji i eksportu do Europy. Jej legenda powstała dopiero w średniowieczu, kiedy to Europejczycy toczyli bitwy z muzułmanami - zwłaszcza w czasie wypraw krzyżowych. Europejczycy napotykali przeciwnika, który walczył mieczami przewyższającymi jakością oręż europejski. Śmiercionośnym regularnie rezultatem starcia było to, iż głownie mieczy europejskich były odcinane jednym zamachem takiego miecza o niespotykanej twardości i ostrości. Do legend przeszły sytuacje, gdzie jedwabna chusteczka wyrzucona w powietrze rozcinana bywała zakrzywionym ostrzem damasceńskim. Było to wyczynem niemożliwym do osiągnięcia dzięki ostrzy europejskich. Damasceny (miecze z tej stali) o niesamowitej twardości, przy jednoczesnym zachowaniu elastyczności byłyby w stanie przeciąć rycerza w pełnej zbroi bez najmniejszego uszczerbku, bądź straty ostrości.



Miecze damasceńskie posiadały na głowni piękny, naturalny wzór z metalu, przypominający wyglądem symetryczne zawirowania. Te wzory na głowniach dały początek nazwom takim jak wzór "damasceński" lub "damaszek". Tak zwany "orientalny damaszek" złożona jest z powtarzanego pionowego wzoru, a między powtórzeniami zawiera wzór kołowy. Ten pionowy wzór nazwany został w czasach muzułmańskich "Drabiną Mahometa", a wzór kołowy "Różą". Po modyfikacji stali w takich czasach głownie damasceńskie tworzone były z małych wlewek stali wytwarzanych w Indiach. Ta stal, nazywana "wootz", była pierwszą wysokogatunkową stalą wyprodukowaną poprzez człowieka. Wynalezienie stali wootz w Indiach jest aktualnie datowane na rok ok. 500 naszej ery. Znacząco poprzednia data, 300 p.n.e., przyjmowana niegdyś, została dopiero co podważona. Ogólnie uważane jest, iż oryginalne damasceńskie głownie były wykuwane ze stali wootz poprzez płatnerzy w Damaszku.



Po dziś dzień stal damasceńska skuwana jest tradycyjnymi sposobami. Różne gatunki stali dają w rezultacie (po procesie wytrawiania powierzchniowego) piękne, przypadkowe albo zamierzone, ale zawsze niepowtarzalne wzory. Stal damasceńską wykonuje się ze stali węglowych, ze stali z dodatkami metali kolorowych i ze stali nierdzewnych ( tak zwany DamaSteel). Stal damasceńska może również zawierać regularne wzory albo nawet rysunki "wkute" z innych gatunków stali. W ostatnich dwóch dekadach odrodziło się zainteresowanie orientalną damasceńską stalą, zarówno ze względów naukowo-technologicznych jak i estetyczno-kolekcjonerskich. Zostało rozwinięte kilka metod produkcji, a ich autorzy twierdzili, iż odkryli na nowo zaginiony od bardzo dawna kunszt wytwarzania stali damasceńskiej. Jednakże, aż do kilku lat wstecz, żadna z tych technologii nie była w stanie wytworzyć w tej stali wzorów, które nie odbiegałyby znacząco od wzorów na prawdziwych głowniach damasceńskich. W roku 1991 ekipa amerykańskich metalurgów jako pierwsza wyprodukowała ostrza, które dorównywały oryginalnym ostrzom damasceńskim, włączając reprodukcję wzoru dawnej orientalnej stali damasceńskiej. Ich technologia polegała na produkcji wlewek stali w tyglach. Wyjściowy materiał, wkładany do tygli, był mieszaniną żelaza o wysokiej czystości, nisko-węglowej stali i koksu z dodatkiem materiału formującego żużel, takiego jak szkło i muszle ostryg. Wytop odbywał się w specjalnie kontrolowanym piecu. Wlewki odkuwano w kształt ostrzy, używając młotów kuźniczych w piecu gazowym, w cyklach pozwalających na ekspansję wlewek w ich wysokości i średnicy. Powierzchnia ostrza odpowiadała oryginalnej krawędzi wlewki. Sposób Pendray'a-Dauksch'a-Verhoeven'a została następnie zmodyfikowana, tak, iż produkuje ona stal zupełnie nie odbiegającą we właściwościach i wzorze od oryginalnej stali damasceńskiej.



Dzięki najnowszej technologii możemy nadal podziwiać ten nadzwyczajnie użyteczny i atrakcyjny dla oka stop...
  • Dodano:
  • Autor: