Co znaczy Dlaczego wierzę
Słownik: Wierzyć to nie zawsze oznacza to samo... Można wierzyć w coś, tzn mieć przekonanie, iż jakaś hipoteza jest prawdziwa, lecz można także wierzyć komuś, mieć zaufanie do kogoś kogo znamy> "Poszliście za bogami, których nie znaliście"
Definicja:
To co ustala wiarę typowego chrześcijanina to tradycyjnie edukacja Jezusa i Dobra Nowina o Jego zmartwychwstaniu zawarta w ewangeliach. Poza Ewangelią wg. Mateusza, która być może powstała w języku aramejskim, aby później zostać przetłumaczoną na grekę, wszystkie inne z kanonu powstały w j. greckim. Wiara chrześcijanina opiera się również na Starym Testamencie, w którym przepowiedziano nadejście Mesjasza. Apostołowie i ich następcy byli przekonani, iż obietnicę mesjańską ST wypełnił Jezus z Nazaretu. A zatem, w oparciu o Stary I Nowy Testament powstała i ugruntowała się -- w szczególności na soborach pierwszych pięciu wieków -- "wiara" chrześcijańska wyrażona coraz bardziej skomplikowaną teologią. Kto jej nie podzielał, był heretykiem. Wg. rozmaitych wyznań, prawdziwie wierzy więc ten, kto wyznaje kredo kościoła oparte na teologii definiowanej na soborach, w kolegiach edukacji i wiary i na seminariach. Tj. ta "wiara" - przekonanie o prawdziwości określeń teologicznych i o nieomylności papieży (jacy aby nie byli), Biblii (ile aby ich nie było) i księdza proboszcza jako urzędnika Pana Boga.
Ja NIE dlatego wierzę. Co prawda moje definicja o Bogu poprzez długie lata opierało się na powszechnie przyjmowanych za pewnik przekonaniach, na przykład o boskości Jezusa, o Jego ofierze za nasze grzechy, o uczynkach (wg. niektórych księży, z którymi rozmawiałem, to nic innego jak chodzenie do kościoła), aczkolwiek jakieś to wszystko było takie nie do końca trafiające do przekonania, dość niezrozumiałe i dziwne, lecz co tam - trzeba WIERZYĆ! lecz to była taka wiara jak płacenie składek ubezpieczeniowych: mała składka, wiele można otrzymać, lecz gdzieś podświadomie nie jesteś pewien czy ci ubezpieczalnia zapłaci. Ja uwierzyłem dopiero wtedy jak Boga sam DOŚWIADCZYŁEM. I w ogóle nie uwierzyłem jakimś następnym, tyle iż innym, dogmatom na temat tego jaki ten Bóg jest i co będzie dalej, ponieważ tego dalej nie jestem pewien, lecz uwierzyłem Bogu.
Jak i dlaczego uwierzyłem Bogu i co z tego wynikło zapisałem w książeczce na swej podanej w profilu stronie (teraz gdy piszę nie jest ona jeszcze aktywna lecz za dzień-dwa będzie). Wtedy także przestałem mieć podświadome wątpliwości co do istnienia Boga - On mi się zwyczajnie praktycznie objawił, lecz także wierność działa w obie strony: on spełnił moje prośby i często w sposób wymykający się logice i posądzeniu o przypadkowość ratował z opresji, lecz także tak kierował mą lekturą Pisma i okolicznościami, iż nie mam wątpliwości czego On ode mnie chce i w czym powinienem być mu wierny. Wierny wobec nas jest Bóg, ponieważ można na niego liczyć, lecz i my mamy być lojalni.
Przecież nie inaczej ponieważ w rzeczywistości o której mówi Biblia. Żydzi zaznali konkretnej i namacalnej Obecności i Opatrzności Bożej i stąd ten imperatyw wierności wobec Jedynego Boga Izraela. Co prawda Torę spisano dopiero w VIII w przed Chrystusem, lecz nie przyjęłaby się ona gdyby nie istniały przedtem mocno zakorzenione ustne przekazy. Niektórzy sceptyczni historycy przyrównują Mojżesza i Dawida do egipskich faraonów i doszukują się źródła Arki Przymierza w lektyce Amona-Re. Religioznawcy zastanawiają się nad różnicami w wizerunku Jahwe w różnych okresach historii, jednak cały naród raczej nie mógł się mylić przypisując cudowne zdarzenia ze swych dziejów jakiejś przypadkowej zbieżności okoliczności. Przekaz można zakwestionować i w dogmaty wiarę stracić, lecz my sami, jeżeli tylko będziemy szukać to znajdziemy, a znalazłszy nie utracimy.
Jezus, który przekazał Bożą Wolę żydom 2 tysiące lat temu sam działał cuda, głosił edukacji, które inicjują wierzącego w misterium cudu i dzięki której boża rzeczywistość jest otwarta na Jego wyznawców. On wreszcie zmartwychwstał, czy - jak kto woli -- został wzbudzony z martwych jak pisali prorocy i co sam przepowiedział. Jedni będą to kwestionowali, inni znajdą przekonujące argumenty na przykład w krytyce tekstu(1). Czy jednak jedne pokolenia są bardziej uprzywilejowane, ponieważ im się Bóg objawia a inne mniej, ponieważ Boga nie widzą? Nie. Bóg nigdy nie przestał się nam objawiać, tylko my się coraz bardziej zamykamy.
To dlaczego -- spyta ktoś -- cały czas pozostawia nam sposobność wątpienia? Czemu się nie objawi na niebie i nie tupnie tak, by wątpliwości już nie było? Może dlatego, iż lubi jak my Go szukamy. Może dlatego, iż jakby nie było jakichkolwiek wątpliwości, to świat straciłby sedno: nie byłoby czego odkrywać i ufność Bogu przestałaby być cnotą i zasługą? A może taka już specyfika Boga, iż nie jest postacią a raczej wszechogarniającą rzeczywistością ostateczną, która owszem, w różny sposób może emanować swe atrybuty i objawiać się w życiu lecz niekoniecznie jako postać? Mamy więcej takich pytań.
Niektórzy wierzący sądzą, iż na te pytania odpowiedź już jest - w Biblii. Specjalistów od jej interpretacji jest tylu ile jest kościołów, a sporo z nich uważa iż są jedynozbawcze. Tym wszystkim dedykuję proste pytanie i daję na nie odpowiedź. Co to wg. Biblii oznacza wierzyć? (tu proponuję zrobić sobie przerwę w lekturze na rzecz pogłębionej refleksji przy kawie)
Hebrajskie wyraz Emuna, przewijające się przy okazji opowieści o tym jak Abraham uwierzył (tzn. zaufał, iż Bóg dotrzyma obietnicy) i jak Mojżesz robił żydom awanturę, iż nie wypełnili nakazu Pana. Dr Kellner, prof. Hebrajskiego Uniwersytetu w Hajfie podaje(2) obrazowy przykład z Powtórzonego Prawa 9:13 Pan kazał ...a wy nie posłuchaliście go i nie "uwierzyli" mu. Czy można kogoś nie posłuchać (tzn wysłuchać lecz nie być posłusznym) i nie uwierzyć w sensie nie sądzić, iż to co mówi jest prawdziwe, tzn, iż ma naprawdę miejsce? Tu nie może być mowy o wierze rozumianej jako przekonanie o prawdziwości jakiejś rzeczywistości. Tu chodzi o wierzenie komuś w sensie zaufania, iż to, co obiecał, sprawi. Mowa o bożej wierności i naszej lojalności wobec Boga. Stąd u chrześcijan i żydów definicja przymierza.
Greckie Pistis ma bardzo podobny wydźwięk: mowa o wierze, wierności i zaufaniu (3). Komu wszakże mamy ufać: Bogu, objawieniom, dogmatom, biskupom czy pastorom? Pewnie, iż Bogu tylko na podstawie czego? Jakiej Woli Bożej i gdzie wyrażonej? jeżeli ktoś ma mniej szczęścia albo większą trudność niż ja w odczytaniu Bożej Woli, to przecież jako powstania Boże mamy sumienia (nawet jeżeli 10 Przykazań jest odbiciem sumienia to ono również jest jednym z bożych dzieł) i mamy także rozum. Ten powinien nam odpowiedzieć na pytanie po co tu jesteśmy i co z tego wynika dla naszego życia i zachowania. Biblia opowiada o rzeczywistości Bożej Obecności w tym świecie i również zawiera mądrość, z której przebija to czego Stwórca od nas chce. Uwiarygadnia ją to, iż opierając się na wyrazach Jezusa i apostołów można – co potwierdza niżej podpisany – łatwiej tej Bożej Obecności doświadczyć.
Jak samo biblijne definicja wiara ma się do niesprawdzalnych spekulacji? Spekulować można, lecz tak aby wyciągać z tego podstawowe wnioski, z których później trzeba się rakiem wycofywać? Przypomina mi się dogmat, iż dzieci nieochrzczone idą do jakiegoś korpus limbi, który to wymysł ludzi rozumnych został dopiero co zdyskredytowany poprzez samego papieża, głowę kościoła, który poprzez tyle lat straszył rodziców wieczną karą dla dziecka za niedopełnienie rytuału, który zresztą w świetle nowego przymierza był przeznaczony dla osób dojrzałych podejmujących w ten sposób decyzję o nawróceniu... Od razu kojarzy mi się również powiedzenie, iż socjalizm bohatersko pokonuje problemy nieznane w żadnym innym ustroju :-] Ile trzeba przejść zamętu aby otwarły się oczy na proste sprawy?
Lesław Kawalec
(1)http://www.bethinking.org/categories.php?CategoryID=5
(2)http://www.myjewishlearning.com/ideas_belief/About_Jewish_Thought/AboutI_B_Dogma_TO/AboutI_B_BibFaith_Kellner.htm
(3)http://www.greek-language.com/paul/writtenassignments/pistis.html
Ja NIE dlatego wierzę. Co prawda moje definicja o Bogu poprzez długie lata opierało się na powszechnie przyjmowanych za pewnik przekonaniach, na przykład o boskości Jezusa, o Jego ofierze za nasze grzechy, o uczynkach (wg. niektórych księży, z którymi rozmawiałem, to nic innego jak chodzenie do kościoła), aczkolwiek jakieś to wszystko było takie nie do końca trafiające do przekonania, dość niezrozumiałe i dziwne, lecz co tam - trzeba WIERZYĆ! lecz to była taka wiara jak płacenie składek ubezpieczeniowych: mała składka, wiele można otrzymać, lecz gdzieś podświadomie nie jesteś pewien czy ci ubezpieczalnia zapłaci. Ja uwierzyłem dopiero wtedy jak Boga sam DOŚWIADCZYŁEM. I w ogóle nie uwierzyłem jakimś następnym, tyle iż innym, dogmatom na temat tego jaki ten Bóg jest i co będzie dalej, ponieważ tego dalej nie jestem pewien, lecz uwierzyłem Bogu.
Jak i dlaczego uwierzyłem Bogu i co z tego wynikło zapisałem w książeczce na swej podanej w profilu stronie (teraz gdy piszę nie jest ona jeszcze aktywna lecz za dzień-dwa będzie). Wtedy także przestałem mieć podświadome wątpliwości co do istnienia Boga - On mi się zwyczajnie praktycznie objawił, lecz także wierność działa w obie strony: on spełnił moje prośby i często w sposób wymykający się logice i posądzeniu o przypadkowość ratował z opresji, lecz także tak kierował mą lekturą Pisma i okolicznościami, iż nie mam wątpliwości czego On ode mnie chce i w czym powinienem być mu wierny. Wierny wobec nas jest Bóg, ponieważ można na niego liczyć, lecz i my mamy być lojalni.
Przecież nie inaczej ponieważ w rzeczywistości o której mówi Biblia. Żydzi zaznali konkretnej i namacalnej Obecności i Opatrzności Bożej i stąd ten imperatyw wierności wobec Jedynego Boga Izraela. Co prawda Torę spisano dopiero w VIII w przed Chrystusem, lecz nie przyjęłaby się ona gdyby nie istniały przedtem mocno zakorzenione ustne przekazy. Niektórzy sceptyczni historycy przyrównują Mojżesza i Dawida do egipskich faraonów i doszukują się źródła Arki Przymierza w lektyce Amona-Re. Religioznawcy zastanawiają się nad różnicami w wizerunku Jahwe w różnych okresach historii, jednak cały naród raczej nie mógł się mylić przypisując cudowne zdarzenia ze swych dziejów jakiejś przypadkowej zbieżności okoliczności. Przekaz można zakwestionować i w dogmaty wiarę stracić, lecz my sami, jeżeli tylko będziemy szukać to znajdziemy, a znalazłszy nie utracimy.
Jezus, który przekazał Bożą Wolę żydom 2 tysiące lat temu sam działał cuda, głosił edukacji, które inicjują wierzącego w misterium cudu i dzięki której boża rzeczywistość jest otwarta na Jego wyznawców. On wreszcie zmartwychwstał, czy - jak kto woli -- został wzbudzony z martwych jak pisali prorocy i co sam przepowiedział. Jedni będą to kwestionowali, inni znajdą przekonujące argumenty na przykład w krytyce tekstu(1). Czy jednak jedne pokolenia są bardziej uprzywilejowane, ponieważ im się Bóg objawia a inne mniej, ponieważ Boga nie widzą? Nie. Bóg nigdy nie przestał się nam objawiać, tylko my się coraz bardziej zamykamy.
To dlaczego -- spyta ktoś -- cały czas pozostawia nam sposobność wątpienia? Czemu się nie objawi na niebie i nie tupnie tak, by wątpliwości już nie było? Może dlatego, iż lubi jak my Go szukamy. Może dlatego, iż jakby nie było jakichkolwiek wątpliwości, to świat straciłby sedno: nie byłoby czego odkrywać i ufność Bogu przestałaby być cnotą i zasługą? A może taka już specyfika Boga, iż nie jest postacią a raczej wszechogarniającą rzeczywistością ostateczną, która owszem, w różny sposób może emanować swe atrybuty i objawiać się w życiu lecz niekoniecznie jako postać? Mamy więcej takich pytań.
Niektórzy wierzący sądzą, iż na te pytania odpowiedź już jest - w Biblii. Specjalistów od jej interpretacji jest tylu ile jest kościołów, a sporo z nich uważa iż są jedynozbawcze. Tym wszystkim dedykuję proste pytanie i daję na nie odpowiedź. Co to wg. Biblii oznacza wierzyć? (tu proponuję zrobić sobie przerwę w lekturze na rzecz pogłębionej refleksji przy kawie)
Hebrajskie wyraz Emuna, przewijające się przy okazji opowieści o tym jak Abraham uwierzył (tzn. zaufał, iż Bóg dotrzyma obietnicy) i jak Mojżesz robił żydom awanturę, iż nie wypełnili nakazu Pana. Dr Kellner, prof. Hebrajskiego Uniwersytetu w Hajfie podaje(2) obrazowy przykład z Powtórzonego Prawa 9:13 Pan kazał ...a wy nie posłuchaliście go i nie "uwierzyli" mu. Czy można kogoś nie posłuchać (tzn wysłuchać lecz nie być posłusznym) i nie uwierzyć w sensie nie sądzić, iż to co mówi jest prawdziwe, tzn, iż ma naprawdę miejsce? Tu nie może być mowy o wierze rozumianej jako przekonanie o prawdziwości jakiejś rzeczywistości. Tu chodzi o wierzenie komuś w sensie zaufania, iż to, co obiecał, sprawi. Mowa o bożej wierności i naszej lojalności wobec Boga. Stąd u chrześcijan i żydów definicja przymierza.
Greckie Pistis ma bardzo podobny wydźwięk: mowa o wierze, wierności i zaufaniu (3). Komu wszakże mamy ufać: Bogu, objawieniom, dogmatom, biskupom czy pastorom? Pewnie, iż Bogu tylko na podstawie czego? Jakiej Woli Bożej i gdzie wyrażonej? jeżeli ktoś ma mniej szczęścia albo większą trudność niż ja w odczytaniu Bożej Woli, to przecież jako powstania Boże mamy sumienia (nawet jeżeli 10 Przykazań jest odbiciem sumienia to ono również jest jednym z bożych dzieł) i mamy także rozum. Ten powinien nam odpowiedzieć na pytanie po co tu jesteśmy i co z tego wynika dla naszego życia i zachowania. Biblia opowiada o rzeczywistości Bożej Obecności w tym świecie i również zawiera mądrość, z której przebija to czego Stwórca od nas chce. Uwiarygadnia ją to, iż opierając się na wyrazach Jezusa i apostołów można – co potwierdza niżej podpisany – łatwiej tej Bożej Obecności doświadczyć.
Jak samo biblijne definicja wiara ma się do niesprawdzalnych spekulacji? Spekulować można, lecz tak aby wyciągać z tego podstawowe wnioski, z których później trzeba się rakiem wycofywać? Przypomina mi się dogmat, iż dzieci nieochrzczone idą do jakiegoś korpus limbi, który to wymysł ludzi rozumnych został dopiero co zdyskredytowany poprzez samego papieża, głowę kościoła, który poprzez tyle lat straszył rodziców wieczną karą dla dziecka za niedopełnienie rytuału, który zresztą w świetle nowego przymierza był przeznaczony dla osób dojrzałych podejmujących w ten sposób decyzję o nawróceniu... Od razu kojarzy mi się również powiedzenie, iż socjalizm bohatersko pokonuje problemy nieznane w żadnym innym ustroju :-] Ile trzeba przejść zamętu aby otwarły się oczy na proste sprawy?
Lesław Kawalec
(1)http://www.bethinking.org/categories.php?CategoryID=5
(2)http://www.myjewishlearning.com/ideas_belief/About_Jewish_Thought/AboutI_B_Dogma_TO/AboutI_B_BibFaith_Kellner.htm
(3)http://www.greek-language.com/paul/writtenassignments/pistis.html
- Dodano:
- Autor:
Pisarz