Co znaczy Nie bardzo tajemnicza "Tajemnica"

Definicja: Akcja tej kryminalno-historycznej powieści odbywa się w Rennes-le-Château. Dla niewtajemniczonych dodam, iż to jest mała mieścina u podnóży Pirenejów - piękne góry, niesamowite widoki i budowle, które skrywają tajemnicze historie. Do jednego z takich budynków trafia młodziutki ksiądz - Bérenger Saunière. Inaczej wyobrażał sobie własną pierwszą parafię; myślał o wygodnym i łatwym życiu. Próbuje swoimi siłami odbudować kościółek. W czasie realizowanych prac trafia na tajemniczy manuskrypt, który wskazuje drogę do ukrytego w Pirenejach skarbu - najprawdopodobniej skarbu Salomona. Z chwilą odkrycia tego tajemniczego znaleziska zgłaszają się do niego wysłannicy Zakonu Syjonu, którzy zainteresowani są skarbem. W zamian utrzymują księdza. Kto zdobędzie skarb?

Pomysł na książkę jest dość dobry. Skarb Salomona nie jest motywem tak oklepanym, jak na przykład Graal, który został już wykorzystany we wszystkich możliwych konfiguracjach i połączeniach. mamy więc Graala poszukiwanego poprzez rycerzy króla Artura, nazistów i Roberta Langdona - profesora znanego nam z "Kodu da Vinci". Niestety, autor spalił dobry pomysł już po 30 stronach swojej książki.

"Karty na stół" wykłada już na samym początku. Czytelnik wie, iż chodzi o skarb Salomona i gdzie go szukać. Ponadto wiemy, kto chce go zdobyć i jakimi sposobami. Tytułowa tajemnica jest więc już znana na samym początku - reszta to formalność. Morderstwa, intrygi - byle tylko tylko zdobyć skarb. To niestety ogromny minus - tajemnice rozwiązuje się na końcu, a nie najpierw. Następnym minusem są postacie wykreowane poprzez autora. Nie przekonują - to są tylko nieudane manekiny, które nadają książce ton bardziej groteskowy niż kryminalno-historyczny.

następną niekorzystną stroną "Tajemnicy..." jest jej język - twardy i nieustępliwy. Narracja jest tak gęsta - zwyczajnie nie sposób przedostać się poprzez jej hermetyczną składnię i środki stylistyczne, jakich używa autor w celu powiększenia poetyckiego wyrazu książki. Sukces zamierzony poprzez niego został osiągnięty. Okupione tj. jednak ogromnymi utratami w ilości czytelników, którzy dochodzą do końca powieści. Na pewno można było inaczej, lecz o gustach i sposobie prowadzenia narracji autora się nie dyskutuje.

Plusy? Brak, dlatego z czystym sumieniem książki tej nie polecam.

"Tajemnica księdza Sauniere'a"
Jean-Michel Thibaux
wydawnictwo Dolnośląskie
2007