Co znaczy Muzeum Kalmanowicza Izraela Poznańskiego - Manufaktura
Słownik: Manufaktura poprzez wielu widziana jest jako masowe centrum rozrywki, gdzie można się pobawić, obejrzeć video w kinie, pograć w kręgle, bilard etc. Czy Manufaktura to tylko centrum rozrywki?
Definicja:
Przychodzimy w to miejsce mijając poszczególne alejki, lecz w zasadzie nie zwracamy uwagi na historię tego zabytkowego miejsca. Wchodząc na teren dawnego kompleksu pofabrycznego kierujemy się zwyczajowo do jego centrum, a więc tak zwany rynku.
Izrael Kalmanowicz Poznański był największym żydowskim fabrykantem łódzkim. Jego działalność była oszacowana najpierw XX wieku na 12 mln. rubli. Stworzył miasto w mieście, gdzie oprócz tkalni, przędzalni i innych fabrycznych budynków, stanęły domy dla robotników, szkoła, sklepy. Pomógł finansowo przy budowie nie istniejącej już dziś synagogi na ul. Spacerowej (dziś al. Kościuszki) i cerkwi im. Św. Aleksandra Newskiego. Przekazał również grunty pod założenie cmentarza żydowskiego przy ul. Brackiej. Dzięki jego pomocy finansowej pokryto również wydatki budowy szpitala (Szpital Miejski nr 2 imienia Ludwika Rydygiera).
Kalendarium wydarzeń za życia Poznańskiego 1865 – 1900 r. :
1865 r. - wstąpił do zebrania kupców miasta Łodzi.
1866 r. - rozpoczął pracę dla spółki Karola Scheiblera.
1871 r. - kupił teren pomiędzy ulicą Ogrodową, Podrzeczną i Zachodnią (dawniej Stodalnianą).
1872 r. - ruszył pierwszy odział fabryki – tkalnia zaopatrzona w 200 angielskich krosen mechanicznych.
1889 r. - roku właściciel przekształcił własne potężne przedsiębiorstwo w Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Bawełnianych.
1900 r. 29 kwietnia - zmarł śmiercią naturalną został pochowany w Łodzi na cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej.
Kalendarium wydarzeń 1945 – 2003 r.:
1945 - Wyzwolenie fabryki i ponowne uruchomienie fabryki i włączenie jej do własności państwa.
1950 – nadanie zakładowi imienia Juliana Marchlewskiego.
Od lat 50 - tych XX wieku rozpoczęto modernizację fabryki pod nazwą „Poltex”.
najpierw lat 90 – tych rozpoczął się mechanizm likwidacji fabryki.
1996 – przekształcono „Poltex” w spółkę akcyjną. Wykańczalnia materiałów włókienniczych „Poltex” W. Spółka akcyjna
1998 - „Poltex” W Spółka akcyjna<<
1999 – teren dawnego kompleksu I.K. Poznańskiego stał się własnością francuskiej spółki Apsys
2003 wrzesień – rozpoczęcie budowy centrum Manufaktura.
Muzeum w Manufakturze umiejscowione jest na drugim piętrze. (oficyna, w której znajduję się kino, kręgielnia i tym podobne).
Po przekroczeniu progu muzeum zostajemy wprowadzeni w klimat XIX wiecznej fabryki. Początkowo witają nas dwie miłe panie przebrane w tradycyjne stroje sprzed ponad wieku, po czym wręczają nam bilety. To co od razu rzuca się w oczy to cztery maszyny tkackie zachowane od czasu zamknięcia fabryki. Muzeum otoczone jest mnogością zabytkowych monumentów, a również wielością zebranych obrazów, map i fotografii. Zachowały się tu dawne tkaniny, matryce do ich tworzenia i wszelakie dokumenty i obrazy ilustrujące dobytek Poznańskiego. Przy wejściu umieszczona jest wielka rycina przedstawiająca szkic budowli. Trochę dalej, na wałach napędowych przesuwają się przykłady różnych rodzajów tkanin. Oprócz rycin przedstawiających zarówno plan budowy jak i zarysy wszelkich projektów dotyczących fabryki można również przejść do drugiego pomieszczenia, w którym odtwarzane są kroniki filmowe. Zapoznajemy się z historią fabryki z czasów PRL-u oglądając video, a na ścianach możemy zapoznać się z grafikami i zdjęciami tamtejszych „przodowników pracy”. Wspomnieć należy również o unikatach takich jak: zegar z głównej nawy wejściowej, czy także oryginalna cegła z inicjałami Izraela, a kończąc na zegarze czasu pracy. To wszystko przedstawia nam czasy świetności tego miejsca.
W trakcie wędrówki zaprezentowano nam działające maszyny tkackie, dowiedzieliśmy się również o zasadach ich działania i metodyce pracy. Z rycin dowiedzieliśmy się jak przebiegała budowa obiektu i jak wyglądały plany tamtejszych architektów. Oprócz maszyn tkackich zobaczyć można również inne przyrządy wykorzystywane robotnikom takie jak: pojemniki na przędzę czy także przyrządy wykorzystywane bezpośredniemu przekładaniu tkaniny. W momencie wędrówki najwytrwalsi zobaczą pracę maszyn, a również porozmawiają z ekspertem o fabryce Poznańskiego.
Ciekawą sprawą jest fakt posiadania poprzez fabrykę wąsko i szerokotorowej kolei uruchomionej w 1945 r., dowożącej bawełnę bezpośrednio do miejsca tkalni. Z innych ciekawostek można powiedzieć, iż to właśnie z terenów dzisiejszej manufaktury w roku 1931 rozległo się pierwsze brzmienie namawiające słuchaczy do pomocy dzieciom ociemniałym.
Izrael Kalmanowicz Poznański był największym żydowskim fabrykantem łódzkim. Jego działalność była oszacowana najpierw XX wieku na 12 mln. rubli. Stworzył miasto w mieście, gdzie oprócz tkalni, przędzalni i innych fabrycznych budynków, stanęły domy dla robotników, szkoła, sklepy. Pomógł finansowo przy budowie nie istniejącej już dziś synagogi na ul. Spacerowej (dziś al. Kościuszki) i cerkwi im. Św. Aleksandra Newskiego. Przekazał również grunty pod założenie cmentarza żydowskiego przy ul. Brackiej. Dzięki jego pomocy finansowej pokryto również wydatki budowy szpitala (Szpital Miejski nr 2 imienia Ludwika Rydygiera).
Kalendarium wydarzeń za życia Poznańskiego 1865 – 1900 r. :
1865 r. - wstąpił do zebrania kupców miasta Łodzi.
1866 r. - rozpoczął pracę dla spółki Karola Scheiblera.
1871 r. - kupił teren pomiędzy ulicą Ogrodową, Podrzeczną i Zachodnią (dawniej Stodalnianą).
1872 r. - ruszył pierwszy odział fabryki – tkalnia zaopatrzona w 200 angielskich krosen mechanicznych.
1889 r. - roku właściciel przekształcił własne potężne przedsiębiorstwo w Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Bawełnianych.
1900 r. 29 kwietnia - zmarł śmiercią naturalną został pochowany w Łodzi na cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej.
Kalendarium wydarzeń 1945 – 2003 r.:
1945 - Wyzwolenie fabryki i ponowne uruchomienie fabryki i włączenie jej do własności państwa.
1950 – nadanie zakładowi imienia Juliana Marchlewskiego.
Od lat 50 - tych XX wieku rozpoczęto modernizację fabryki pod nazwą „Poltex”.
najpierw lat 90 – tych rozpoczął się mechanizm likwidacji fabryki.
1996 – przekształcono „Poltex” w spółkę akcyjną. Wykańczalnia materiałów włókienniczych „Poltex” W. Spółka akcyjna
1998 - „Poltex” W Spółka akcyjna<<
1999 – teren dawnego kompleksu I.K. Poznańskiego stał się własnością francuskiej spółki Apsys
2003 wrzesień – rozpoczęcie budowy centrum Manufaktura.
Muzeum w Manufakturze umiejscowione jest na drugim piętrze. (oficyna, w której znajduję się kino, kręgielnia i tym podobne).
Po przekroczeniu progu muzeum zostajemy wprowadzeni w klimat XIX wiecznej fabryki. Początkowo witają nas dwie miłe panie przebrane w tradycyjne stroje sprzed ponad wieku, po czym wręczają nam bilety. To co od razu rzuca się w oczy to cztery maszyny tkackie zachowane od czasu zamknięcia fabryki. Muzeum otoczone jest mnogością zabytkowych monumentów, a również wielością zebranych obrazów, map i fotografii. Zachowały się tu dawne tkaniny, matryce do ich tworzenia i wszelakie dokumenty i obrazy ilustrujące dobytek Poznańskiego. Przy wejściu umieszczona jest wielka rycina przedstawiająca szkic budowli. Trochę dalej, na wałach napędowych przesuwają się przykłady różnych rodzajów tkanin. Oprócz rycin przedstawiających zarówno plan budowy jak i zarysy wszelkich projektów dotyczących fabryki można również przejść do drugiego pomieszczenia, w którym odtwarzane są kroniki filmowe. Zapoznajemy się z historią fabryki z czasów PRL-u oglądając video, a na ścianach możemy zapoznać się z grafikami i zdjęciami tamtejszych „przodowników pracy”. Wspomnieć należy również o unikatach takich jak: zegar z głównej nawy wejściowej, czy także oryginalna cegła z inicjałami Izraela, a kończąc na zegarze czasu pracy. To wszystko przedstawia nam czasy świetności tego miejsca.
W trakcie wędrówki zaprezentowano nam działające maszyny tkackie, dowiedzieliśmy się również o zasadach ich działania i metodyce pracy. Z rycin dowiedzieliśmy się jak przebiegała budowa obiektu i jak wyglądały plany tamtejszych architektów. Oprócz maszyn tkackich zobaczyć można również inne przyrządy wykorzystywane robotnikom takie jak: pojemniki na przędzę czy także przyrządy wykorzystywane bezpośredniemu przekładaniu tkaniny. W momencie wędrówki najwytrwalsi zobaczą pracę maszyn, a również porozmawiają z ekspertem o fabryce Poznańskiego.
Ciekawą sprawą jest fakt posiadania poprzez fabrykę wąsko i szerokotorowej kolei uruchomionej w 1945 r., dowożącej bawełnę bezpośrednio do miejsca tkalni. Z innych ciekawostek można powiedzieć, iż to właśnie z terenów dzisiejszej manufaktury w roku 1931 rozległo się pierwsze brzmienie namawiające słuchaczy do pomocy dzieciom ociemniałym.
- Dodano:
- Autor:
Pisarz