Co znaczy Rzecz o szalikowcach.

Definicja: Pisać o nich chciałby każdy. Każdy uważane jest za specjalistę. Jeden za drugim wyszukują czegokolwiek, aby ich oczernić, ośmieszyć, skrytykować. Nigdy nie przedstawiają ich cech pozytywnych, zawsze doszukują się tylko negatywów, serwując ludziom papkę, naszpikowaną błędnymi stwierdzeniami i bezsensownymi stereotypami. O kim mowa? O poszukiwaczach taniej sensacji - dziennikarzach i ich "ofiarach" - kibicach piłkarskich.

Nie będzie tu ani słowa o historii, ani słowa o Anglii, Hiszpanii, czy Francji. Ważne jest "tu i teraz", a więc współczesna Polska i podejście naszych rodaków do świata kibicowskiego.

zwykli ludzie - zapracowani, szybkim krokiem przemierzający ulicę - na dźwięk słowa "szalikowiec" zaczynają się trząść i niepewnie rozglądać, czy takowy nie kręci się w pobliżu. Nerwowym szeptem mówią tylko "bandyci, bydło" i oddalają się w swoim kierunku. Ryzykiem jest zapytać staruszkę co sądzi o szalikowcach, ponieważ może się to dla którejś ze stron bardzo źle skończyć.

Warto się więc zastanowić dlaczego tak jest? Dlaczego ludzie, którzy nigdy nie mieli bezpośredniej styczności z piłkarskimi kibicami mają o nich tak niekorzystną (a nawet i gorzej niż niekorzystną) opinię? Dlaczego nie chcą oni dać szansy tym młodym ludziom? Czy dojdzie do tego, iż wyposażą własne dzieci w gazy łzawiące, by - profilaktycznie - używały ich, gdy "bandyta w szaliku" zbliży się do nich na odległość dwóch metrów? Odpowiedź jest prosta - wszystko jest winą mediów, które karmią nas niestworzonymi historiami o młodocianych mordercach, odzianych w barwy klubowe.

Jak wygląda piłkarski kibic w oczach zwyczajnego, szarego człowieka? Potężny, spędzający każdą wolną czas na siłowni. Włosy wygolone na "zero", na karku szal, w rękawie kij bejsbolowy, za skarpetką nóż, w kieszeni kastet... Skąd to wszystko? Z gazet i telewizji oczywiście...

Nie wolno zarzucić mediom, że racji nie mają. Pretensje me dotyczą jedynie tego, że prezentują nam tylko tę niekorzystną stronę świata szalikowców. Rozgraniczyć należy faktyczne "bydło" od normalnych kibiców. Krzywdą jest przecież wkładanie wszystkich do jednego wora. Istnieje przecież potężna ekipa bandytów, którzy demolują stadiony czy uczestniczą w bójkach, uważając się za rycerzy, przelewających krew za swój klub. Oni zawsze byli, są i będą, i nie zanosi się na to, by ktokolwiek mógł coś z tym zrobić...
Druga ekipa to ci normalni. Bezgranicznie oddani swej drużynie. Często bywający na meczach, organizujący oprawę, całym sercem dopingujący i wspierający swych piłkarzy. Walka za drużynę nie jest dla nich priorytetem, a niejako ostatecznością... To oni są wizytówkami swych klubów! To ich jest więcej, a mimo to w świecie mediów jakoś giną, są niezauważalni, przemilczani... To jest wyraźny i niepodważalny dowód na to, że przewarzająca część dziennikarzy poszukuje taniej sensacji. Prześcigają się w brutalnych nowościach z tego "brudnego i zabójczego światka piłkarskiego". Z żalem (czyżby?) opisują bójki i wybryki tych "małoletnich przestępców z marginesu". Krzyczą wręcz, aby Polacy nie jeździli pociągami (pociągami-widmo), którymi poruszają się kibice. Błagają, aby nie zbliżali się do stadionów. Ostrzegają przed wychodzeniem z domów... Jednym wyrazem - istna paranoja.

Czy normalny kibic, który kompletnie oddaje się drużynie, robi co może dla swego klubu, nie czuje się pokrzywdzony, słysząc same niekorzystne opinie na swój temat? Nie jest mu nieswojo gdy sąsiadki go bacznie obserwują, a małe dzieci boją się nawet na niego spojrzeć, ponieważ "mamusia ostrzegała, ponieważ w gazecie przeczytała..."? To pytanie pozostawię bez odpowiedzi. W skórze takiego szalikowca nie jestem, więc ręczyć nie mogę. W domysłach moich odpowiedź już mam...

Kończąc wywód ten chcę podkreślić jedynie, że to jest mój osobisty apel do wszystkich przedstawicieli mediów, by wykazali się aczkolwiek odrobiną obiektywizmu w opisywaniu szalikowców. Zapraszam na mecze, zachęcam do rozmowy z - wbrew pozorom - inteligentnymi i wykształconymi przedstawicielami grup kibiców. Wtedy dopiero proszę o zabieranie głosu...

PS. Dodać od siebie pragnę, że za speca w tej dziedzinie się nie uważam i tylko swą subiektywną opinię przedstawiam. Niech każdy interpretuje to jak chce i ewentualnie doda coś od siebie :)
PS2. Na zdjęciu autorka we własnej osobie (szalikowiec ze mnie żaden, zwyczajnie kocham swój Raków, co czasem pokazać pragnę).